کرال مووی

سلیم بایراکتار (زاده 17 ژوئن 1975) یک بازیگر عراقی-ترکیه است که بیشتر برای بازی در نقش "Sümbül Ağa سمبل آقا" در Muhteşem Yüzyıl حریم سلطان شناخته می شود. او با بازی در سریال اصلی نتفلیکس Rise of Empires: Ottoman ظهور امپراتوری: عثمانی به رسمیت شناخته شد.

جیوان جانووا (انگلیسی: Civan Canova؛ زادهٔ ۲۸ ژوئن ۱۹۵۵) بازیگر اهل ترکیه است. وی از سال ۱۹۷۴ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است.

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به بازگشت به خانه، موهبت اشاره کرد.

مینا وحید (زادهٔ ۱۷ مرداد ۱۳۶۶) بازیگر اهل ایران است. او حرفه‌اش را در ۱۳۸۶ با فیلم آتش سبز آغاز کرد و هم‌اکنون در آثار مختلف سینما، تلویزیون و تئاتر ظاهر شده‌است. از نقش‌های برجسته‌اش می‌توان به هایلایت (۱۳۹۶) و یک شب در تهران (۱۳۹۸) اشاره کرد. 

زندگی و حرفه

مینا وحید در ۱۷ مرداد ۱۳۶۶ در رشت به دنیا آمد. او با فیلم آتش سبز به کارگردانی محمدرضا اصلانی به دنیای سینما و بازیگری وارد شد، ولی شهرت او در سینما با فیلم دوران عاشقی به کارگردانی علیرضا رئیسیان رقم خورد؛ فیلمی که کاندیدای ده سیمرغ بلورین از جشنواره فجر شد. او در مجموعه تلویزیونی شهرزاد هم بازی کرده‌است. دیگر نقش‌های وحید در فیلم‌هایی مثل کفشهایم کو؟ ساختهٔ کیومرث پوراحمد و هایلایت شکل گرفت.

جوایز

وحید برای بازی در فیلم کوتاه کرمچاله، بهترین بازیگر نقش اول زن در جشنواره بین‌المللی فیلم مادرید شد. مینا وحید با فیلم "بعد از تو" باعنوان انگلیسی"One Night In Tehran" جایزه بهترین بازیگر زن سیزدهمین جشنواره فیلم‌های ایرانی سانفرانسیسکو را از آن خود کرد.

فیلم‌شناسی

سینما

تلویزیون

شبکه خانگی

تئاتر

• کلاغ از خوشحالی در پوست خود نمی گنجشک
• دزدان شماره ۴۳

المیرا دهقانی دولت‌آبادی (زادهٔ ۵ شهریور ۱۳۷۰) بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما اهل ایران است.

زندگی هنری

المیرا دهقانی دولت‌آبادی ۵ شهریور ۱۳۷۰ در شیراز متولد شد. دارای مدرک کارشناسی ارشد صنایع غذایی است.

ورود دهقانی به عرصه بازیگری به صورت کاملاً اتفاقی رخ داده‌است. او سال اول دانشگاه با یک آگهی آموزش بازیگری مواجه شده و پس از آن با مشاهده کلاس‌های بازیگری سیامک کمالی سروستانی، شیفته بازیگری شده‌است. پس از آن آموزش بازیگری را از سال ۱۳۸۸ و تحت نظر سیامک کمالی سروستانی در شیراز آغاز کرد. در سال ۱۳۹۰ پس از ۲ سال تمرین بازیگری، برای نخستین بار در تئاتر «زمین آبی‌است مثل پرتقال» به کارگردانی سیامک کمالی سروستانی به ایفای نقش پرداخت. سپس در تئاترهای مختلفی در تهران و شیراز با کارگردان‌هایی نظیر: سیامک کمالی سروستانی، محمد یعقوبی، امیررضا کوهستانی، میترا مؤمنی، رضا ثروتی و همایون غنی‌زاده همکاری کرد. وی در سال ۱۳۹۲ با اجرای نمایش «پرتره ناتمام از کلاغ سفید» به کارگردانی سپیده کریمی در فستیوال بین‌الملل دانشکده هنر، موفق به اخذ بورسیه بازیگری از دانشکده موسیقی و تئاتر تالین از کشور استونی شد و یک دوره بازیگری «از تمرین تا اجرا» را در تالین گذراند. او همچنین در نمایش «نیمه تاریک ماه» به کارگردانی داوود بنی اردلان به روی صحنه رفته‌است.

او در آثار تلویزیونی نظیر: همه‌چیز آنجاست، سایه‌بان، پرستاران، هشت و نیم دقیقه، لحظه گرگ و میش و پس از آزادی به ایفای نقش پرداخته‌است.

وی هم‌چنین در فیلم‌های سینمایی فصل ماهی سفید و سیاه‌باز بازی کرده‌است.

فیلم‌شناسی

فیلم سینمایی

مجموعه تلویزیونی

شبکه نمایش خانگی

جوایز و نامزدها

• نامزد دریافت تندیس حافظ بهترین بازیگر زن درام تلویزیونی در نوزدهمین جشن حافظ برای مجموعه تلویزیونی لحظه گرگ و میش

رعنا آزادی‌ور (زادهٔ ۱۷ فروردین ۱۳۶۲) بازیگر سینما و تئاتر اهل ایران است.

فعالیت‌ها

وی با بازی در فیلم مارمولک (کمال تبریزی، ۱۳۸۲) فعالیت در سینما را آغاز کرد و با یک سال دوری از سینما با بازی در سه فیلم در سال ۱۳۸۴ موقعیت خود را در سینما تثبیت کرد. رعنا آزادی‌ور با بازی در فیلم پارک‌وی (فریدون جیرانی، ۱۳۸۵) برای بار نخست، بازی در نقش اول را همراه با نیما شاهرخ شاهی تجربه کرد. او در فیلم درباره الی نقش همسر یکی از زوج‌های جوان فیلم را بازی می‌کند که در داستان سه روزهٔ سفر این زوج‌ها به شمال، درگیر است و با بازی در این نقش در سیر داستان همراه با سایر شخصیت‌های داستان با اتفاقات روبرو می‌شود. همچنین او در فیلم خانهٔ دختر هم نقش شخصیت اصلی فیلم (سمیرا) را به عهده دارد. او در آخرین کار خود سال ۱۴۰۰ در سریال زخم کاری در شبکه نمایش خانگی در نقش (سمیرا) ایفای نقش کرد که بسیار مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و خوش درخشید.

فیلم‌شناسی

سینما

نمایش خانگی

تئاتر

جوایز و نامزدی‌ها

هدیه تهرانی (زادهٔ ۴ تیر ۱۳۵۱) هنرپیشه سینمای ایران است. وی همچنین در زمینه عکاسی فعالیت دارد. هدیه تهرانی برنده دو سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر است 

زندگی‌نامه

هدیه تهرانی در ۴ تیر ۱۳۵۱ در تهران متولد شد. اولین بار وی برای بازی در فیلم روز واقعه انتخاب شد، اما بعدها لادن مستوفی جای او را گرفت. کیانوش عیاری هم او را برای بازی در بودن یا نبودن انتخاب کرد که بعدها عسل بدیعی به جای او برگزیده شد. اما سرانجام مسعود کیمیایی او را برای فیلم سلطان انتخاب کرد و هدیه تهرانی وارد سینمای حرفه‌ای شد. بازی‌های راحت و روان او در فیلم‌های غریبانه و به خصوص شوکران تحسین منتقدان را برانگیخت. یکی از بهترین نقش آفرینی‌اش که منجر به دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر و تندیس زرین جشن خانهٔ سینما شد و تحسین نویسندگان و منتقدان را در پی داشت، بازی بیاد ماندنی او در چهارشنبه سوری بود. مجله همشهری جوان، بعد از مهناز افشار وی را به عنوان دومین بازیگر زن پول‌ساز دهه هشتاد خورشیدی انتخاب کرد.

انتصاب در کمیته تای‌چی‌چوان

هدیه تهرانی در شهریور ۱۳۹۲ به سمت نایب رئیس کمیته بانوان تای چی چوان منصوب شد. این انتصاب با واکنش‌های متفاوتی روبرو شد ولی از سوی مسئولین فدراسیون ووشو اعلام شد که وی سابقه مربی‌گری این رشته ورزشی را دارد.

نمایشگاه عکس

در آذر سال ۱۳۸۸ هدیه تهرانی ۱۹۸ عکس خود را در طبقات مختلف خانه هنرمندان و در نمایشگاه عکس «آبان‌گان» به نمایش گذاشت. این عکس‌ها از ۵۰۰ هزار تا ۸ میلیون تومان قیمت‌گذاری شده بود. او در جلسه‌ای که با نمایندگان رسانه‌ها در مورد این نمایشگاه داشت با انتقاد سخت خبرنگاران مواجه شد. در حالی که هدیه تهرانی اعلام کرد که برای برگزاری این نمایشگاه ۲۲۰ میلیون تومان از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وام دریافت کرده، سخنگوی این سازمان مبلغ این وام را ۸۰ میلیون و حمید بقایی رئیس سازمان ۱۲۰ میلیون تومان اعلام کرد.همچنین در سال ۱۳۹۰ و در پی شکایت طراح نمایشگاه از هدیه تهرانی، وی در خصوص پرونده چک برگشتی در دادگاه حاضر شد.

داوری

• اولین دوره جشنواره ملی عکاسی ماسار ۱۳۹۶
• ششمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم سبز ایران ۱۳۹۶

فیلم‌شناسی

جوایز

اهدای نشان درجه یک هنر

در مراسمی علی جنتی وزیر فرهنگ وارشاد اسلامی به هدیه تهرانی و شماری دیگر از هنرمندان نشان درجه یک هنر اهدا کرد. اهدای این نشان با واکنش منفی اصولگرایان و روزنامه جوان همراه شد

جواد افشار (زادهٔ ۲۶ دی ۱۳۴۷) کارگردان سینما و تلویزیون اهل ایران است.

زندگینامه

جواد افشار ۲۶ دی سال ۱۳۴۷ در قم متولد شد. او در کودکی با تعزیه خوانی و سپس با تئاتر آشنا شد. در سال ۱۳۶۳ در سن ۱۶ سالگی نخستین بار کارگردانی را با ساخت یک فیلم کوتاه تجربه کرد. در سال ۱۳۶۹ به دانشگاه صدا و سیما راه یافت با دریافت مدرک کارشناسی کارگردانی فارغ‌التحصیل شد. در ادامه به عنوان دستیار کارگردان در فیلم مسافر ری به کارگردانی داوود میرباقری فعالیت‌های خود را پی گرفت. او در دوران دانشجویی چند فیلم کوتاه ساخت از جمله فیلم کوتاه ۱۶ میلیمتری زنبورک که در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی شرکت کرد و جوایزی کسب نمود. وی در سال ۱۳۷۶ نخستین فیلم بلند داستانی خود را با عنوان پایی برای پرواز ساخت و در سال ۱۳۷۹ نخستین سریالش را با نام غروب بی پایان کارگردانی کرد.

آثار

مجموعه تلویزیونی

فیلم‌ تلویزیونی

• دو بعلاوه یک - ۱۳۹۰
• رایزن عشق - ۱۳۹۰
• برگ و باد - ۱۳۹۰
• قول - ۱۳۸۷
• کیلومتر ۱۴ - ۱۳۸۷
• پاسخ رحمان - ۱۳۸۶
• همان نور معروف - ۱۳۸۶
• بجامانده - ۱۳۸۶
• مهمان اتاق ۱۰۲ - ۱۳۸۱
• همسفران - ۱۳۷۹
• پای برای پرواز - ۱۳۷۶

فیلم‌ سینمایی

• کلبه - ۱۳۸۷

سعید آقاخانی (زاده ۴ اسفند ۱۳۵۰ در بیجار) بازیگر، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایرانی است. وی دانش‌آموخته تئاتر از دانشگاه تهران است. 

فیلم‌شناسی

سینما

فیلم تلویزیونی، ویدیویی

سریال تلویزیونی

مجموعه نمایش خانگی

جوایز

علی اکبر محمودزاده گرجستانی (۲۵ اسفند ۱۳۲۳ – ۱۲ تیر ۱۳۹۹) که با نام سیروس گرجستانی شناخته می‌شود، بازیگر ایرانی بود. او دارای مدرک درجه ۲ هنری از وزارت فرهنگ و هنر بود.

گرجستانی فعالیت در تئاتر را در سال ۱۳۴۹ و فعالیت در تلویزیون را در سال ۱۳۵۶ آغاز کرد و پس از آن به استخدام وزارت فرهنگ و هنر، و ارشاد کنونی درآمد. پس از انقلاب، او فعالیت سینمایی را با بازی در فیلم فریاد مجاهد در سال ۱۳۵۸ آغاز کرد. وی همچنین در عرصهٔ ورزش نیز فعال بوده و به مدت ۴ سال بازیکن باشگاه فوتبال شاهین تهران بوده‌است.

آغاز زندگی

سیروس گرجستانی با نام اصلی علی‌اکبر محمودزاده گرجستانی ۲۵ اسفند ۱۳۲۳ در بندر انزلی به دنیا آمد. او اصالتی آذری داشت و گفته می‌شود که پدر او از باکو به ایران مهاجرت کرده بود. هشت ساله بود که پدر و مادرش به تهران محله ناصرخسرو، کوچه مروی کوچ کردند. گرجستانی در خاطراتش از آن دوران به یاد می‌آورد که کلاس دوم ابتدایی، بغل‌دستی‌هایش که دو تا «بچه‌تهرون» بودند چطور پس کله‌اش می‌زدند و لهجهٔ رشتی‌اش را مسخره می‌کردند. همین بود که باعث شد مدت‌ها در خانه جلوی آینه بنشیند و لهجهٔ «تهرونی» را تمرین کند. او آنقدر برای این کار انگیزه و استعداد داشت که به قول خودش از کلاس سوم دیگر مانند «آنها» حرف می‌زد.

سیروس گرجستانی زمانی که دانش آموز مقطع هفتم بود و حدوداً ۱۴ سال داشت، پدر و مادرش از هم جدا شدند و سیروس پیش مادر و ناپدری‌اش بزرگ شد. پدرش پیرمردی دستفروش و دوره‌گرد بود که خرجش را می‌داد.

پیشینه در فوتبال

او در نوجوانی از بازی‌کردن فوتبال در کوچه‌ها و زمین‌های خاکی محله به سمت فوتبال حرفه‌ای کشیده شد. با تشویق اطرافیانش به باشگاه شاهین رفت و در تیم نوجوانان آن عضو شد. پس از بازی در رده‌های پایین باشگاه، به دستهٔ نخست رسید و چهار سال در سطح نخست فوتبال آن زمان در کنار بازیکنانی مانند همایون بهزادی و ناصر ابراهیمی بازی کرد.

سیروس گرجستانی بیشتر وقت‌ها به جای نشستن سر کلاس درس در ورزشگاه امجدیه فوتبال بازی می‌کرد. او در نهایت، در ۲۴ سالگی دیپلم گرفت. اما فوتبال، همه وقت و زمان او را می‌گرفت و به همین دلیل از ورزش دل برید و در کارخانه آزمایش به عنوان انباردار مشغول شد. پس از گرفتن نخستین دستمزد، به قصد احترام و تقدیم آن به پدرش، به دیدار او رفت. اما پدرش را نیافت و با وجود تلاش‌های زیادی که انجام داد، هرگز پدرش را پیدا نکرد.

حرفه بازیگری

سیروس گرجستانی در ۱۳۴۸ خورشیدی با هادی اسلامی در کارخانه آزمایش همکار بود. این ارتباط و دوستی یکسال بعد باعث نخستین تجربه بازیگری گرجستانی در تئاتر بود. سیروس گرجستانی تئاتر را از نمایش سنگلج آغاز کرد تا اینکه در ۱۳۵۱ خورشیدی وارد اداره تئاتر شد و تئاتر سنگ و سرنا را بازی کرد. وی در سال ۱۳۴۵ هم در دو فیلم سینمایی با نام‌های بیست سال انتظار و مأمور دو جانبه بازی کرده بود.^[۶] او که کار انبارداری را رها کرده و به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمده بود در نهایت در ۱۳۵۶ خورشیدی با سریال تلاش ساخته شعاع‌الدین مصطفی‌زاده دوباره جلوی دوربین رفت.

سیروس گرجستانی پس از انقلاب و در ۱۳۵۸ خورشیدی با فیلم فریاد مجاهد پس از وقفه‌ای کوتاه به عرصه بازیگری بازگشت. گرجستانی در همان سال در فیلم چوپانان کویر به کارگردانی حسین محجوب نیز ایفای نقش کرد. در ۲ سال پایانی دهه ۱۳۵۰خورشیدی او در چند فیلم سینمایی دیگر همچون گفت هرسه نفرشان (۱۳۵۹) و آقای هیروگلیف (۱۳۵۹) ساخته غلامعلی عرفان نیز بازی کرد. در سال ۱۳۶۲ در فیلم دادشاه به کارگردانی حبیب کاووش و تله‌تئاتر هنگامه شیرین وصل به کارگردانی هادی مرزبان و نمایش مخمصه به کارگردانی فرهاد مجدآبادی بازی کرد.

سیروس گرجستانی بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۹ دست کم در ۶۸ اثر تلویزیونی بازی کرد که به یاد ماندنی‌ترین آنها شاید نقش‌آفرینی او در سریال شهریار باشد؛ نقشی که خودش می‌گوید علت خوب شدنش این بود که سر و شکل و هیبت استاد شهریار در سال‌های پیری، او را به یاد پدر پیرش می‌انداخت و به قول خودش «شهریار گرچه نقش سختی بود اما برای من آسان‌ترین نقش شهریار بود؛ برای اینکه شهریار تمام ویژگی‌های پدر خدابیامرزم - هیکلش، قیافه‌اش، حرف‌زدنش - را داشت. من در واقع پدرم را بازی کردم».

گرجستانی در فاصلهٔ سال‌های ۴۹ تا ۷۸ با حدود بیست و چند نمایش روی صحنه رفت و نامش در فهرست بازیگران دست کم ۴۷ فیلم سینمایی هم دیده می‌شود. گرچه خودش دوست داشت به عنوان هنرپیشه سینما شناخته شود اما با وجود تعدد کارهای سینمایی‌اش بیشتر به عنوان هنرپیشه تلویزیون شناخته می‌شود که از این بابت متأسف بود. او در بسیاری از سریال‌های پرمخاطب تلویزیون مانند سریال امام‌علی، کیف انگلیسی، کلاه پهلوی، صاحبدلان، متهم گریخت، پشت کنکوری‌ها و کاکتوس» بازی کرده بود. اما به عقیدهٔ خودش با بازی در «پروژهٔ اصغر فرهادی» - سریالی به نام یادداشت‌های کودکی که فرهادی نویسنده‌اش بود - دوران شکوفایی حرفه‌ای او آغاز شد.

اصغر فرهادی، گرجستانی را در تئاتر «معرکه در معرکه» اثر داوود میرباقری، دیده بود؛ نمایشی که هم برای گرجستانی موفقیتی حرفه‌ای بود و هم باعث دوستی او با میرباقری شد؛ رفاقتی که منجر به همکاری آنها در دو نمایش دیگر و همچنین سریال‌های امام علی، شاهگوش و دندون طلا، و فیلم‌های سینمایی مسافر ری، ساحره، و آدم‌برفی شد.

در کارنامه سیروس گرجستانی یک فیلم کمدی توقیفی به نام "منشی مخصوص من" نیز دیده می‌شود. آخرین فعالیت هنری گرجستانی، بازی در سریال شرم به کارگردانی احمد کاوری بود که با فوت ناگهانی او ناتمام ماند و سیاوش طهمورث جایگزین وی شد.

درگذشت

سیروس گرجستانی پنجشنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۹ به‌علت سکته قلبی در بیمارستان لواسانی تهران درگذشت. پیکر او در ۱۴ تیر ۱۳۹۹ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا در کنار منوچهر حامدی به خاک سپرده شد.

فیلم‌شناسی

سینما

تلویزیون

شبکه خانگی

تئاتر

• «آنتیگون» به کارگردانی جمشید ملک‌پور ۱۳۶۰
• «مخمصه» به کارگردانی فرهاد مجدآبادی ۱۳۶۲
• «دکتر کنوک» به کارگردانی ایرج راد ۱۳۶۴
• دکتر کنوک (اجرای دوباره) به کارگردانی ایرج راد ۱۳۶۸
• «معرکه در معرکه» به کارگردانی سیاوش طهمورث ۱۳۶۸
• «عشق آباد» به کارگردانی داوود میرباقری ۱۳۶۹
• عشق آباد (اجرای دوباره) به کارگردانی داوود میرباقری ۱۳۷۱
• «دندون طلا» به کارگردانی داوود میرباقری ۱۳۶۶
• دندون طلا (اجرای دوباره) به کارگردانی داوود میرباقری ۱۳۷۸
• «زیرگذر لوطی صالح» به کارگردانی هادی اسلامی
• «سنگ و سرنا» به کارگردانی نصرت پرتوی ۱۳۴۹
• «استر» به کارگردانی هادی اسلامی ۱۳۵۰
• «محراب» به کارگردانی هادی اسلامی ۱۳۵۳
• «آنتیگونه» به کارگردانی حمید ملک پور ۱۳۵۹
• «دارالحکومه» به کارگردانی هادی اسلامی ۱۳۵۸
• «بلبل سرگشته» به کارگردانی صدرالدین حجازی ۱۳۶۶
• «ماهان و کوشیار» به کارگردانی ایرج راد ۱۳۶۷
• «معرکه در معرکه» به کارگردانی داوود میرباقری ۱۳۷۰
• معرکه در معرکه (اجرای دوباره) به کارگردانی داوود میرباقری ۱۳۷۵
• «بکت» به کارگردانی مجید جعفری ۱۳۵۱
• «سایه‌ای به دنبال من» به کارگردانی جواد خدادادی ۱۳۵۷
• «آسید کاظم» به کارگردانی مجید مظفری ۱۳۵۹
• بلبل سرگشته (اجرای دوباره) به کارگردانی علی نصیریان

حسین پناهی دژکوه (۶ شهریور ۱۳۳۵ – ۱۴ مرداد ۱۳۸۳) بازیگر، کارگردان، نویسنده و شاعر ایرانی بود.

او یکی از ۲۵ بازیگری است که توانسته بیش از یک بار نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شوند.

زندگی

حسین پناهی در ۶ شهریور (۱۳۳۵) در روستای دژکوه واقع در حوالی شهر سوق از توابع شهرستان کهگیلویه در استان کهگیلویه و بویراحمد زاده شد.

شعر معاصر به وسیله نیما یوشیج پایه‌گذاری شد و پس از او نیز به وسیله دیگر شاعران گسترش یافت. یکی از این شاعران حسین پناهی است. پناهی از شاعرانی محسوب می‌شود که بیشتر اشعار خود را به شیوه شعر سپید و موج نو سروده‌است و در سروده‌هایش مانند بیشتر اشعار دهه ۷۰ خورشیدی چندان درگیر ادبی بودن شعر نبوده‌است.

شعر پناهی از نظر صورت به سبک شعر سپید و بیشترین آرایه‌های ادبی مورد استفاده او تکرار و تشبیه است و حیرت، یأس، مرگ اندیشی، آرزوی بازگشت به روستا و دوره کودکی مهمترین مضامین شعری وی به حساب می‌آیند. پناهی شاعری است که سعی دارد بیشتر به درونمایه شعر توجه داشته باشد تا اینکه خود را درگیر ظواهر شعر کند.

دوران حرفه‌ای

پناهی بازیگری را نخست از مجموعه تلویزیونی محله بهداشت آغاز کرد. سپس چند نمایش تلویزیونی با استفاده از نمایشنامه‌های خودش ساخت که مدت‌ها در محاق ماند.

با پخش نمایش دو مرغابی در مه از تلویزیون که علاوه بر نوشتن و کارگردانی خودش نیز در آن بازی می‌کرد، خوش درخشید و با پخش نمایش‌های تلویزیونی دیگرش طرف توجه مخاطبان خاص قرار گرفت.

نمایش‌های دو مرغابی در مه و یک گل و بهار که پناهی آنها را نوشته و کارگردانی کرده بود، بنا به درخواست مردم به دفعات از تلویزیون پخش شد. در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، او یکی از نوآورترین نویسندگان و کارگردانان تلویزیون بود.

در اواخر دهه ۷۰ بازنویسی فیلمنامه سریال تلویزیونی مریم مقدس را در کنار کارگردان مجموعه و حسین نوری بر عهده گرفت که این مجموعه به یکی از سریال‌های پرمخاطب تاریخی ایران بدل شد.

به دلیل فیزیک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن، سادگی و خلوصی که از رفتارش می‌بارید و طنز تلخش بازیگر نقش‌های خاص بود. اما حسین پناهی بیشتر شاعر بود؛ و این شاعرانگی در ذره‌ذره جانش نفوذ داشت. نخستین مجموعه شعر او با نام من و نازی در ۱۳۷۶ منتشرشد. این مجموعهٔ شعر تاکنون بیش از شانزده بار تجدید چاپ و به شش زبان زندهٔ دنیا ترجمه شده‌است.

درگذشت

وی در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ در سن ۴۸ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت و در قبرستان شهر سوق (واقع در استان کهگیلویه و بویر احمد) به وصیت خود وی و به دلیل اینکه مادرش در آنجا دفن شده بود به خاک سپرده شد. علت مرگ وی بنا به گواهی فوت ایست قلبی بوده‌است.

سال‌شمار وقایع مهم زندگی

حسین پناهی در ۶ شهریور ۱۳۳۵ در روستای دژکوه در استان کهگیلویه و بویراحمد چشم به جهان گشود. پدرش علی‌پناه و مادرش ماه‌کنیز نام داشت.

۱۳۴۱

رفتن به مکتب‌خانه دژکوه

۱۳۴۵

اتمام دوره ابتدایی

۱۳۴۶

ترک دژکوه، رفتن به سوق

خواندن کلاس ششم

۱۳۴۷

رفتن به بهبهان و گرفتن سیکل

۱۳۵۱

رفتن به قم و طلبگی

۱۳۵۴

رها کردن درس حوزوی

سفر به شوشتر و یکسال آموزگاری در آن شهر

۱۳۵۵

اقامت در اهواز و اشتغال به شغل‌های مختلف

۱۳۵۶

بازگشت به روستای دژ کوه و ازدواج با همسرش شوکت

۱۳۵۷

رفتن به اهواز و کار در کتابخانه‌ای در آن شهر

تولد فرزند نخست (لیلا)

۱۳۵۹

رفتن به جبهه عضویت در سپاه پاسداران و فعالیت در بخش‌های فرهنگی

تولد دومین فرزند (آنا)

۱۳۶۰

مهاجرت به تهران

سکونت در دربند تهران

عضویت در گروه تئاتری آناهیتا

۱۳۶۱

نخستین تجربه‌های نمایشنامه‌نویسی

نوشتن یک گل و بهار

کارگردانی نمایشنامه خوابگردها

۱۳۶۲

نوشتن آسانسور

نوشتن و کارگردانی تله‌تئاتر سرودی برای مادران

۱۳۶۳

تولد سومین فرزند (سینا)

نخستین تجربه‌های بازی در تله‌تئاترهای تلویزیونی

بازی در سریال محله بهداشت

نوشتن به سبک آمریکایی

۱۳۶۴

استخدام در صدا و سیما

بازی در سریال گرگ‌ها

نوشتن دل شیر

نوشتن دو مرغابی در مه

۱۳۶۵

نخستین بازی در سینما

بازی در فیلم سینمایی گال

بازی در فیلم سینمایی گذرگاه

بازی در تله‌تئاترهای دو مرغابی در مه

۱۳۶۶

کارگردانی تله‌تئاتر ماجراهای رونالدو و مادرش

بازی تله‌تئاتر در آیینه خیال

۱۳۶۷

بازی در فیلم سینمایی در مسیر تندباد

بازی در فیلم سینمایی هی جو

بازی در فیلم سینمایی ارثیه

بازی در فیلم سینمایی نار و نی

نوشتن نخستین شعرها

۱۳۶۸

فوت مادر

بازی در فیلم سینمایی راز کوکب

نوشتن مجموعه شعر من و نازی

۱۳۶۹

بازی در فیلم سینمایی چاووش

بازی در فیلم سینمایی سایه خیال

دیپلم افتخار بهترین بازیگر جشنواره فجر برای فیلم سایه خیال

نوشتن پیامبران بی‌کتاب

۱۳۷۰

بازی در فیلم سینمایی اوینار

بازی در فیلم سینمایی مهاجر

نوشتن کابوس‌های روسی

۱۳۷۱

نوشتن گوش بزرگ دیوار

بازی در فیلم سینمایی هنرپیشه

بازی در فیلم سینمایی مرد ناتمام

۱۳۷۲

نوشتن خروس‌ها و ساعت‌ها

انتشار کتاب من و نازی

۱۳۷۳

بازی در فیلم سینمایی آرزوی بزرگ

بازی در فیلم سینمایی روز واقعه

۱۳۷۴

نوشتن بازی و کارگردانی سریال بی‌بی یون برای تلویزیون، سریال توقیف و چند سال بعد نسخه سانسور شده آن از تلویزیون نمایش داده شد. (در حدود دو سوم کل مجموعه)

انتشار دو مرغابی در مه

۱۳۷۵

انتشار آلبومی از دکلمه شعرهایش با نام ستاره‌ها

بازی در سریال دزدان مادر بزرگ

۱۳۷۶

به صحنه بردن نمایش چیزی شبیه زندگی

انتشار چیزی شبیه زندگی

انتشار بی‌بی یون

انتشار خروس‌ها و ساعت‌ها

۱۳۷۷

بازی در فیلم سینمایی کشتی یونانی

۱۳۷۸

نوشتن دیالوگ‌های سریال امام علی و بازی در آن

۱۳۷۹

بازی در سریال یحیی و گلابتون

۱۳۸۰

بازی در سریال آژانس دوستی

۱۳۸۱

نوشتن مجموعه نمی‌دانم‌ها

بازی در سریال روزگار قریب

۱۳۸۲

بازی در سریال آواز مه

نوشتن مجموعه سال‌هاست که مرده‌ام

۱۳۸۳

آغاز ضبط آلبوم دوم دکلمه‌هایش از خرداد ماه

تصمیم برای جمع‌آوری مجموعه شعرهایش

پایان ضبط دکلمه شعرهایش در شب یک شنبه یازدهم مرداد

آخرین تماس تلفنی با پسرش سینا در ساعت ۹ شب چهارشنبه چهاردهم مرداد

فوت در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳

کشف پیکرش توسط دخترش آنا در ساعت ۱۰ شب شنبه ۱۷ مرداد در خانه‌اش واقع در خیابان جهان‌آرا

معاینه پزشکی قانونی و تعیین «ایست قلبی» به عنوان علت مرگ

تدفین پیکرش در سوق به تاریخ سه شنبه بیست و یکم مرداد ۱۳۸۳

انتشار آلبوم دکلمه آخرین سروده‌هایش به نام «سلام، خداحافظ» در پانزدهم مهر ماه

انتشار مجموعه کامل اشعارش به نام «چشم چپ سگ» در هفت دفتر در اردیبهشت ۱۳۸۴

۱۳۹۰

انتشار دو سی دی دکلمه‌هایش با نام راه با رفیق.

وی یک دفتر شعر و یک نوشته تئاتر به نام چیزی شبیه زندگی ۲ دارد که هنوز چاپ نشده‌اند.

کارنامه هنری

سینما

تلویزیون

تله‌تئاتر

• چیزی شبیه زندگی من
• دو مرغابی در مه
• گوش بزرگ دیوار
• خوابگردها
• آسانسور
• به سبک آمریکایی
• ماجراهای رونالد و مادرش
• سرودی برای مادران

کتاب‌ها

• نامه‌هایی به آنا
• به وقت گرینویچ
• افلاطون کنار بخاری
• سالهاست که مرده‌ام
• ستاره‌ها
• کابوسهای روسی
• نمی‌دانم‌ها
• من و نازی
• من و نازی (۲)
• جهان زیر سیگاری من است
• نوید یک روزبلند نورانی
• نامه‌هایی به آنا ۲
• خروسها و ساعتها
• دو مرغابی در مه
• راه با رفیق
• چیزی شبیه زندگی
• بی بی یون
• سرودی برای مادران
• سلام خداحافظ
• نمی‌دانم‌ها

علاوه بر اینها سه اثر با شعر و صدای حسین پناهی نیز منتشر شده‌است: «سلام خداحافظ» و «ستارها» و «راه با رفیق». ... کتاب‌هایی که در زمینه ئ نقد آثار حسین پناهی منتشر شده‌است که از جمله ئ آنها می‌توان به : من حسین ام پناهی ام نوشته علی مراقب، فیلسوف دیوانه اثر نصرا… حکمت و کلماتی که قلبشان از مشتشان بزرگ‌تر است نوشته لیلا کردبچه و حرمت آویشن نوشته ی آرش حاذق نژاد اشاره کرد

جوایز و نامزدی‌ها

جشنواره فیلم فجر

سیمرغ بلورین

دیپلم افتخار

لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو (انگلیسی: Leonardo Wilhelm DiCaprio؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴) بازیگر و تهیه‌کنندهٔ فیلم آمریکایی است. او برای بازی در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای و مربوط به دورهٔ زمانی معروف است. دی‌کاپریو در طول حرفهٔ خود افتخارات گوناگونی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ آکادمی فیلم بریتانیا و سه جایزهٔ گلدن گلوب دریافت کرده‌است. فیلم‌های او تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته‌اند و نامش هشت بار در رتبه‌بندی‌های سالانهٔ پردرآمدترین بازیگران جهان قرار گرفته‌است.

دی‌کاپریو حرفهٔ خود را در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ با حضور در آگهی‌های تلویزیونی آغاز کرد. او در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ در مجموعه‌های تلویزیونی گوناگون مانند سیت‌کام پدر و مادری نقش‌های طولانی‌مدتی را ایفا کرد. نخستین فعالیت سینمایی مهم دی‌کاپریو بازی در نقش نویسنده توبیاس وولف در زندگی این پسر (۱۹۹۳) بود. او در ۱۹ سالگی برای ایفای نقش در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) مورد تحسین قرار گرفت و برای نخستین بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار و گلدن گلوب شد. او سپس در کنار کیت وینسلت در فیلم عاشقانه و حماسی تایتانیک (۱۹۹۷) ایفای نقش کرد. تایتانیک در آن دوره پرفروش‌ترین فیلم جهان شد و باعث شد که دی‌کاپریو به بازیگری برجسته در جهان بدل شود. در پی چندین فیلم ناموفق از لحاظ تجاری، دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۲ در دو فیلم موفق ایفای نقش کرد: درام جنایی زندگی‌نامه‌ای اگه می‌تونی منو بگیر و درام تاریخی دارودسته‌های نیویورکی.

دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۴ نقش هوارد هیوز را در هوانورد به تصویر کشید و برای نقش‌آفرینی‌های خود در تریلر سیاسی الماس خونین (۲۰۰۶)، درام جنایی رفتگان (۲۰۰۶) و درام عاشقانهٔ جاده انقلابی (۲۰۰۸) مورد تحسین قرار گرفت. او در طول دههٔ ۲۰۱۰ در فیلم علمی-تخیلی سرآغاز (۲۰۱۰)، فیلم وسترن جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، فیلم زندگی‌نامه‌ای گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، درام بقا بازگشته (۲۰۱۵) و درام کمدی روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹) نقش‌آفرینی کرد که همهٔ آن‌ها با موفقیت‌های تجاری همراه بودند و مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند. دی‌کاپریو برای نقش‌آفرینی در فیلم بازگشته جایزهٔ اسکار و جایزهٔ بفتای بهترین بازیگر مرد را به خود اختصاص داد.

دی کاپریو بنیان‌گذار اپین وی پروداکشنز—یک کمپانی تولیدی که برخی از فیلم‌های او و مجموعهٔ مستند گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را تولید کرده—و بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو—یک سازمان غیرانتفاعی اختصاص داده‌شده به ارتقا آگاهی از محیط زیست—است. او به‌طور مکرر از اهداف خیرخواهانه حمایت می‌کند و چندین فیلم مستند در زمینهٔ محیط زیست تولید کرده‌است. او در سال ۲۰۰۵ به پاس مشارکت خود در هنر، به مقام عضو ارشد نشان هنر و ادب انتخاب شد و در سال ۲۰۱۶، مجلهٔ تایم از او به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تأثیرگذار در جهان یاد کرد.

زندگی‌نامه

لئوناردو، در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا متولد شد. پدرش جورج دی‌کاپریو نویسنده کتاب‌های کمیک و بازیگر، تهیه‌کننده فیلم‌های طنز و مادرش ایرملین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن است. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه چهارم دی کاپریو در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو دا وینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام اکو پارک که موسوم به زاغه‌های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد. پدر دی کاپریو یک دورگه آلمانی-ایتالیایی اهل الیف و باواریااست؛ و مادر بزرگ مادری دی کاپریو، هلن ایندربرکن، یک آلمانی متولد یلنا اسمیرنوا روسیه است.

حرفه

آغاز کار لئوناردو در ۱۹۸۹ با بازی در نقش گری بکمن در سریال تلویزیونی بود در همین هنگام بود که با یکی دیگر از بازیگران سینما توبی مگوایر آشنا شد و دوستی‌شان تا کنون در جایش باقی است. دی کاپریو در واقع در سال ۱۹۹۱ با فیلم ترسناک و علمی-تخیلی مخلوقات ۳ پا به عرصه سینما گذاشت. او بازیگری را در پنج سالگی با بازی در سریال تلویزیونی رامپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به‌طور جدی آغاز کند و به مدرسه جان مارشال پیوست. وی در سال ۱۹۹۲ پیشرفت چشم‌گیری کرد و توسط رابرت دنیرو از بین ۴۰۰ جوانی که برای تست بازی در فیلم زندگی این پسر شرکت کرده بودند، انتخاب شد و در آن فیلم در کنار الن بارکین و خود رابرت دنیرو به ایفای نقش پرداخت. در ابتدای دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامه‌هایش به او گوش زد کردند که نام «لئوناردو» بیش از حد غیرانگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد اما لئوناردو نپذیرفت و با بازی در فیلم زندگی این پسر در سال ۱۹۹۳ به صورت جدی‌تر وارد سینما شد.

دی‌کاپریو در اواخر سال ۱۹۹۳ با ایفای نقش یک معلول ذهنی در فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را می‌خورد در کنار جانی دپ قرار گرفت و خوش درخشید که موفق شد برای ایفای نقش گیلبرت گراپ کاندیدای جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سن ۱۹ سالگی شود. دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۶ در نقش رومئو در فیلم جدید رومئو و ژولیت اثر شکسپیر حاضر، و موفق به برنده شدن خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین شد. اما با این همه فعالیت و کارنامه خوب فیلم پر سرو صدای تایتانیک ۱۹۹۷ ساخته جیمز کامرون بود که او را تبدیل به فوق ستاره‌ای در دنیای هالیوود کرد. دی کاپریو در این فیلم، نقش یک جوان ۲۰ ساله از آمریکای شمالی را برعهده داشت که برنده دو بلیط برای حضور در کشتی سلطنتی تایتانیک می‌شود. دی کاپریو در ابتدا از پذیرفتن این نقش امتناع کرد ولی سرانجام با اصرار و تشویق‌های جیمز کامرون، که به توانایی او در ایفای این نقش ایمان داشت، نقش را پذیرفت. برخلاف انتظارات، این فیلم موفقیتی بی‌نظیر در گیشه‌ها کسب کرد و با فروشی بیش از ۱٫۸۴۳ میلیارد دلار آمریکا، در رده بالاترین فیلم پرفروش آن زمان و تاریخ سینما قرار گرفت. این فیلم، دی کاپریو را در کنار محبوب‌ترین بازیگرانی که عمده هوادارانشان زنان و دختران جوان بودند، قرار داد. او برای بازی در این نقش، نامزد جوایز بسیاری از جمله جایزه گلدن گلوب و جایزه سینمایی ام‌تی‌وی شد.

از ۱۹۹۸ تا به حال

بعد از موفقیت بزرگ تایتانیک او حضوری نه چندان دلچسب در فیلم شهرت وودی آلن داشت و بعد از آن نیز در سال ۲۰۰۰ یعنی چهار سال بعد از تایتانیک در مصاحبه‌ای با مجله تایم اقرار کرد که دوران تایتانیک برای او سخت‌ترین دوران بوده‌است. لئوناردو می‌گوید: «در زمان تایتانیک هیچ گونه رابطه‌ای با خود نتوانستم برقرار کنم، دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم و چیزی نیست که حالا دیگر به دنبالش باشم». بعد از آن لئو ناردو در فیلم ساحل ظاهر شد فیلمی که نه از نظر منتقدان و نه از نظر تماشاگران راضی‌کننده نبود و با شکست شدید تجاری مواجه شد. در سال ۲۰۰۲ دی‌کاپریو خود را کمی از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکس‌های کلیشه‌ای مجلات دور کرد و تمرکزش را به روی دو اثر موفق اگه می‌تونی منو بگیر به کارگردانی استیون اسپیلبرگ با بازی تام هنکس و دار و دسته‌های نیویورکی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با بازی دانیل دی-لوئیس را در کارنامه‌اش قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند و نمرات زیادی را دریافت کردند و هر دو نزدیک به هم اکران شدند. او برای ایفای نقش فرانک آبیگنل جونیور در فیلم اگه می‌تونی منو بگیر نامزد دریافت گلدن گلوب شد. بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگی واقعی هاوارد هیوز کارگردان و هوانورد معروف آمریکایی ساخته شده بود رسید. دومین کار مشترک اسکورسیزی دومین کاندیدایی جایزه اسکار را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد برای او به ارمغان آورد و همچنین موفق به دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد درام شد.

همچنان دی‌کاپریو همکاریش را با اسکورسیزی ادامه داده به‌طوری‌که او جایگزین رابرت دنیرو در فیلم‌های هزاره جدید وی است.

دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۵ مشغول همکاری سومش با اسکورسیزی به نام رفتگان با حضور ستارگان دیگری چون جک نیکلسون، الک بالدوین، مت دیمون و مارک والبرگ شد. در ضمن هنوز دو همکاری دیگر مارتین اسکورسیزی و دی‌کاپریو باقی مانده‌است. وی در سال ۲۰۰۶ برای بازی در فیلم الماس خونین جلوی دوربین ادوارد زوئیک رفت. دی کاپریو برای سومین بار برای بازی در فیلم الماس خونین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

لئوناردو با موفقیت در سال ۲۰۰۶ به استراحتی کوتاه پرداخت و مشغول ساختن فیلمی دربارهٔ محیط زیست شد و این فیلم را به جشنواره فیلم کن برد. دی کاپریو ۲۰۰۸ را با بازی در فیلم یک مشت دروغ ریدلی اسکات آغاز کرد. همچنین او در فیلم جاده انقلابی ۲۰۰۸ یک بار دیگر با کیت وینسلت همبازی شد. در سال ۲۰۱۰ او در دو فیلم جزیره شاتر و تلقین حضور یافت که هردو پرفروش‌ترین فیلم‌های سال شناخته شدند و هر دو فیلم در لیست ۲۵۰ فیلم برتر imdb حضور دارند. درآمد او در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ میلیون دلار تخمین زده شد. این دو فیلم پشت سر هم جزو فیلم‌های موفق او و کارگردان‌های کار بوده‌است. دی کاپریو همکاری خود با اسکورسیزی را در فیلم روان شناختی مهیج جزیره شاتر که بر اساس رمانی با همین نام نوشته دنیس لهان بود ادامه داد. جزیره شاتر با بودجه‌ای معادل ۴۱ میلیون دلار آمریکا فروش بی نظیری در گیشه‌ها داشت و بیشترین موفقیت دی کاپریو و اسکورسیزی در گیشه‌ها تا آن زمان نام گرفت. همچنین دی کاپریو در فیلم علمی-تخیلی تلقین ساخته کریستوفر نولان نیز که دربارهٔ رویاهای فردی و وارد کردن رؤیا به ذهن بود، بسیار درخشید. لئو، در نقش دام کاب یک خارج‌کننده اطلاعات و واردکننده رویاهای خاص به ذهن افراد بود. او اولین بازیگری بود که برای ایفای نقش در این فیلم توسط نولان انتخاب شد. این فیلم بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت و در روز اول اکران ۲۱ میلیون و در آخر همان هفته ۶۲٫۷ میلیون دلار آمریکا فروش داشت. لئوناردو در سال ۲۰۱۱ به استراحت پرداخت و در سال ۲۰۱۲ درفیلم جنگوی آزاد شده ساختهٔ کوئنتین تارانتینو به بازی پرداخت و در سال ۲۰۱۳ در دو فیلم گتسبی بزرگ که بر اساس رمانی به همین نام ساختهٔ باز لورمان و گرگ وال استریت ساختهٔ مارتین اسکورسیزی که براساس کتاب دلال بزرگ جردن بلفورت ساخته شده بود جلوی دوربین رفت و بازی درخشانی را به نمایش گذاشت، او که در این فیلم به عنوان تهیه‌کننده نیز حضور داشت پنجمین همکاری خود را با اسکورسیزی تجربه کرد. برای لئوناردو بازی در گرگ وال استریت چهارمین نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و همچنین به دلیل آنکه یکی از تهیه‌کنندگان این فیلم بود پنجمین نامزدی جایزه اسکار برای بهترین فیلم را به ارمغان آورد. همچنین دی کاپریو جایزه سینمایی ام‌تی‌وی بهترین لحظه را نیز به دست آورد و در سال ۲۰۱۳ تهیه‌کنندگی دو فیلم رانر رانر و خارج از کوره را بر عهده گرفت. دی کاپریو در سال ۲۰۱۵ با فیلم بازگشته آلخاندرو گونزالز اینیاریتو بار دیگر به عنوان یک بازیگر قدرتمند مورد توجه قرار گرفت و در ابتدا جایزه گلدن گلوب، جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو، جایزه بفتا و جایزه ستلایت را از آن خود کرد. او در ادامه برای ششمین بار نامزد جایزه اسکار شد و توانست این بار برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. پیام تبریک به او در توییتر رکورد بیشترین پیام اختصاصی را شکست و به مرز دو میلیون رسید و همچنین در اکثر نقاط کشورهای مختلف پس از دریافت اسکار وی دست به خوشحالی و شادی زدند. در سال ۲۰۱۶ فعل Leo به معنی «بدست آوردن چیزی پس از سال‌ها تلاش» به گنجینهٔ دیکشنری آکسفورد اضافه گردید که این فعل برگرفته از نام لئوناردو دی‌کاپریوست که توانست پس از سال‌ها تلاش در این سال برندهٔ جایزهٔ اسکار شود.

سفیر صلح سازمان ملل و فعالیت‌ها

او فعالیت‌های وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگه‌داری گوریلها انجام می‌دهد و نیز تقبل بخشی از کمک‌های بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی‌است را به عهده دارد. وی در سپتامبر ۲۰۱۴ به سمت سفیر صلح سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان در امور تغییرات جوی برگزیده شد. وی از سال ۱۹۹۸ تاکنون همواره برای حفظ محیط زیست تلاش کرده‌است و در بنیادی که با نام او راه‌اندازی شده، فعالیت می‌کند. او در اکتبر ۲۰۱۴ برای ایجاد و گسترش مناطق حفاظت شده دریایی و همچنین متوقف کردن صید غیرقانونی در دریاها و ۵ اقیانوس زمین، ۲ میلیون دلار کمک کرد، مجموع کمک‌های مالی وی در این زمینه به بیش از ۳ میلیون دلار می‌رسد. دی‌کاپریو در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶ در واتیکان با پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیان جهان، به صورت خصوصی دیدار کرد. این دو نفر در مورد نگرانی‌ها در زمینه محیط زیست سخن گفتند و لئوناردو دی‌کاپریو از طرف مؤسسه خیریه‌اش چکی را به پاپ اهدا کرد. او همچنین کتاب هیرونیموس بوش، نقاش قرن پانزدهم میلادی را به پاپ هدیه داد. در عوض پاپ هم نسخه‌ای جلد چرمی از لوداتو سی، بخشنامه‌ای که در خصوص محیط زیست نوشته، و کتاب پیشینش «لذت تعالیم مسیح» را به لئوناردو دی‌کاپریو تقدیم کرد.
فعالیت‌های وی منتقدانی نیز دارد که او را به دورویی و ریاکاری متهم کرده‌اند و بیان داشتند که: 'دی‌کاپریو از حفظ محیط زیست و گرمایش زمین سخن می‌گوید در حالی که خودش در یاتهای عظیم مهمانی می‌گیرد و با جتهای خصوصی‌اش مسافرت می‌کند که مصرف سوخت بالایی داشته و برای محیط زیست مضرند.'

زندگی شخصی

زندگی شخصی دی‌کاپریو مورد پوشش گسترده رسانه‌ها قرار گرفته‌است. او به ندرت مصاحبه می‌کند و نسبت به زندگی خصوصی خود کم صحبت می‌کند، اما موضوع اصلی چندین مقاله بوده‌است که جزئیات کامل رابطه‌هایش با زنان ۲۵ ساله یا کمتر را پرداخته‌اند. دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۹ با ژیزلی بینچنی، مدل برزیلی، آشنا شد و تا سال ۲۰۰۵ با او قرار می‌گذاشت. او از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ با بار رافائلی، مدل اسرائیلی، رابطه عاشقانه داشت. در این مدت او با شیمون پرز، رئیس‌جمهور اسرائیل ملاقات کرد و از شهر زادگاه رافائلی، هود هشارون دیدن کرد.در سال ۲۰۰۵، صورت دی‌کاپریو هنگامی که مدلی به نام آرتا ویلسون در یک مهمانی هالیوود با یک بطری شکسته به سرش ضربه زد، به شدت آسیب دید. ویلسون مجرم شناخته شد و در سال ۲۰۱۰ به دو سال زندان محکوم شد. او از ژوئیه ۲۰۱۳ تا دسامبر ۲۰۱۴ و سپس در سال ۲۰۱۷ با تونی گارن، مدل آلمانی، قرار می‌گذاشت.دی‌کاپریو از سال ۲۰۱۷ با کامیلا مورون، مدل و بازیگر آرژانتینی-آمریکایی در رابطه بوده‌است.

دی‌کاپریو صاحب یک خانه در لس آنجلس و یک آپارتمان در بتری پارک سیتی است. او در سال ۲۰۰۹ جزیره‌ای به نام بلکادور کی را در قطعهٔ بلیز خریداری کرد—که قرار است در آن یک اقامتگاه زیست‌محیطی افتتاح کند. او در سال ۲۰۱۴ محل اقامت اصلی داینا شور در پام اسپرینگز، کالیفرنیا که توسط دونالد وکسلر طراحی شده‌است را خریداری کرد.

فیلم‌شناسی و افتخارات

طبق گفتهٔ پورتال آنلاین باکس آفیس موجو و بازبینی جمعی وبگاه راتن تومیتوز، موفق‌ترین و تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های دی‌کاپریو عبارتند از: چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳)، رومئو + ژولیت (۱۹۹۶)، تایتانیک (۱۹۹۷)، اگه می‌تونی منو بگیر (۲۰۰۲)، دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲)، هوانورد (۲۰۰۴)، رفتگان (۲۰۰۶)، الماس خونین (۲۰۰۶)، جزیره شاتر (۲۰۱۰)، سرآغاز (۲۰۱۰)، جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، گتسبی بزرگ (۲۰۱۳)، گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، بازگشته (۲۰۱۵) و روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹). فیلم‌های او ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته‌اند.

آکادمی علوم و هنرهای سینما دی‌کاپریو را برای نقش‌آفرینی در آثار زیر به رسمیت می‌شناسد:

• ۶۶مین جوایز اسکار (۱۹۹۴): بهترین بازیگر نقش مکمل، نامزدی برای چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد
• ۷۷مین جوایز اسکار (۲۰۰۵): بهترین بازیگر، نامزدی برای هوانورد
• ۷۹مین جوایز اسکار (۲۰۰۷): بهترین بازیگر، نامزدی برای الماس خونین
• ۸۶مین جوایز اسکار (۲۰۱۴): بهترین فیلم و بهترین بازیگر، نامزدی برای گرگ وال استریت
• ۸۸مین جوایز اسکار (۲۰۱۶): بهترین بازیگر، پیروزی، برای ایفای نقش هیو گلاس در بازگشته
• ۹۲مین جوایز اسکار (۲۰۲۰): بهترین بازیگر، نامزدی برای روزی روزگاری در هالیوود

دی‌کاپریو برندهٔ سه جایزهٔ گلدن گلوب شده‌است: دسته‌بندی بهترین بازیگر مرد فیلم درام برای هوانورد و بازگشته و بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی برای گرگ وال استریت. او همچنین برای بازگشته برندهٔ یک جایزهٔ بفتا و یک جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شده‌است.

حسن اسدی (زاده ۱۰ شهریور ۱۳۴۱ در شهرستان تربت حیدریه) بازیگر و کارگردان تئاتر ایرانی است. 

فیلم‌شناسی (به عنوان بازیگر)

سینمایی

1. هویت (ابراهیم حاتمی کیا ۱۳۶۴)
2. در جستجوی قهرمان (حمیدرضا آشتیانی پور ۱۳۶۷)
3. تا مرز دیدار (حسین قاسمی جامی ۱۳۶۸)
4. ماه مهربان (قاسم جعفری ۱۳۷۱)
5. قاصدک (قاسم جعفری ۱۳۷۳)
6. راه بهشت (مهدی صباغ زاده ۱۳۹۰)
7. مستانه ۱۳۹۳ (محمدحسین فرحبخش)
8. مشکل گیتی (بهرام کاظمی ۱۳۹۵)
9. عشق خاموش (نداغفاری ۱۳۹۴)

تلویزیونی

علیرضا جلالی‌تبار زاده (۲۱ اردیبهشت ۱۳۵۷، تهران) بازیگر سینما، تئاتر وتلویزیون است. او فارغ‌التحصیل هنرستان صدا و سیما در رشته هنرهای نمایشی و فارغ‌التحصیل دانشکده هنر و معماری در گرایش ادبیات نمایشی و کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه خاتم است .  در فیلم وقتی همه خوابیم نقش اصلی مرد را بازی می‌کرد.

فیلم‌شناسی

سینما

تلویزیون

نمایش خانگی

تئاتر

• منصور حلاج
• زاویه
• شاعر
• رستم از شاهنامه رفت
• یادگاری

حبیب دهقان نسب (متولد ۱۷ تیر ۱۳۲۸ در شیراز) هنرپیشه اهل ایران است.

او به خاطر عشق به بازیگری تحصیلات خود را در همین رشته انتخاب کرد، او فارغ‌التحصیل بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران است در سال ۱۳۴۶ فعالیت‌های هنری خود را آغاز کرد.

در نمایش‌های رادیو شیراز از سال۱۳۴۶ تا ۱۳۵۲ و هچنین نمایش‌های تئاتر را تجربه کرد.

اولین حضور او در سینما فیلم شرایط عینی (۱۳۶۶) بود. اما در تلویزیون با سریال در پناه تو چهره شد، فیلم سفر به چزابه و نسل سوخته مورد توجه منتقدین سینما قرار گرفت.

زندگی شخصی

وی در حال حاضر در شهرک اکباتان زندگی می‌کند و از همکاران و کتابداران کتابخانهٔ بلوک دو، فاز دو اکباتان است.

کارنامهٔ هنری

سینمایی

تلویزیونی

لیک بل (انگلیسی: Lake Bell؛ زادهٔ ۲۴ مارس ۱۹۷۹) یک هنرپیشه، و کارگردان اهل ایالات متحده آمریکا است. وی از سال ۲۰۰۱ میلادی تا کنون مشغول فعالیت بوده‌است.