کرال مووی

لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو (انگلیسی: Leonardo Wilhelm DiCaprio؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴) بازیگر و تهیه‌کنندهٔ فیلم آمریکایی است. او برای بازی در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای و مربوط به دورهٔ زمانی معروف است. دی‌کاپریو در طول حرفهٔ خود افتخارات گوناگونی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ آکادمی فیلم بریتانیا و سه جایزهٔ گلدن گلوب دریافت کرده‌است. فیلم‌های او تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته‌اند و نامش هشت بار در رتبه‌بندی‌های سالانهٔ پردرآمدترین بازیگران جهان قرار گرفته‌است.

دی‌کاپریو حرفهٔ خود را در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ با حضور در آگهی‌های تلویزیونی آغاز کرد. او در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ در مجموعه‌های تلویزیونی گوناگون مانند سیت‌کام پدر و مادری نقش‌های طولانی‌مدتی را ایفا کرد. نخستین فعالیت سینمایی مهم دی‌کاپریو بازی در نقش نویسنده توبیاس وولف در زندگی این پسر (۱۹۹۳) بود. او در ۱۹ سالگی برای ایفای نقش در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) مورد تحسین قرار گرفت و برای نخستین بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار و گلدن گلوب شد. او سپس در کنار کیت وینسلت در فیلم عاشقانه و حماسی تایتانیک (۱۹۹۷) ایفای نقش کرد. تایتانیک در آن دوره پرفروش‌ترین فیلم جهان شد و باعث شد که دی‌کاپریو به بازیگری برجسته در جهان بدل شود. در پی چندین فیلم ناموفق از لحاظ تجاری، دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۲ در دو فیلم موفق ایفای نقش کرد: درام جنایی زندگی‌نامه‌ای اگه می‌تونی منو بگیر و درام تاریخی دارودسته‌های نیویورکی.

دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۴ نقش هوارد هیوز را در هوانورد به تصویر کشید و برای نقش‌آفرینی‌های خود در تریلر سیاسی الماس خونین (۲۰۰۶)، درام جنایی رفتگان (۲۰۰۶) و درام عاشقانهٔ جاده انقلابی (۲۰۰۸) مورد تحسین قرار گرفت. او در طول دههٔ ۲۰۱۰ در فیلم علمی-تخیلی سرآغاز (۲۰۱۰)، فیلم وسترن جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، فیلم زندگی‌نامه‌ای گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، درام بقا بازگشته (۲۰۱۵) و درام کمدی روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹) نقش‌آفرینی کرد که همهٔ آن‌ها با موفقیت‌های تجاری همراه بودند و مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند. دی‌کاپریو برای نقش‌آفرینی در فیلم بازگشته جایزهٔ اسکار و جایزهٔ بفتای بهترین بازیگر مرد را به خود اختصاص داد.

دی کاپریو بنیان‌گذار اپین وی پروداکشنز—یک کمپانی تولیدی که برخی از فیلم‌های او و مجموعهٔ مستند گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را تولید کرده—و بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو—یک سازمان غیرانتفاعی اختصاص داده‌شده به ارتقا آگاهی از محیط زیست—است. او به‌طور مکرر از اهداف خیرخواهانه حمایت می‌کند و چندین فیلم مستند در زمینهٔ محیط زیست تولید کرده‌است. او در سال ۲۰۰۵ به پاس مشارکت خود در هنر، به مقام عضو ارشد نشان هنر و ادب انتخاب شد و در سال ۲۰۱۶، مجلهٔ تایم از او به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد تأثیرگذار در جهان یاد کرد.

زندگی‌نامه

لئوناردو، در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا متولد شد. پدرش جورج دی‌کاپریو نویسنده کتاب‌های کمیک و بازیگر، تهیه‌کننده فیلم‌های طنز و مادرش ایرملین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن است. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه چهارم دی کاپریو در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو دا وینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام اکو پارک که موسوم به زاغه‌های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد. پدر دی کاپریو یک دورگه آلمانی-ایتالیایی اهل الیف و باواریااست؛ و مادر بزرگ مادری دی کاپریو، هلن ایندربرکن، یک آلمانی متولد یلنا اسمیرنوا روسیه است.

حرفه

آغاز کار لئوناردو در ۱۹۸۹ با بازی در نقش گری بکمن در سریال تلویزیونی بود در همین هنگام بود که با یکی دیگر از بازیگران سینما توبی مگوایر آشنا شد و دوستی‌شان تا کنون در جایش باقی است. دی کاپریو در واقع در سال ۱۹۹۱ با فیلم ترسناک و علمی-تخیلی مخلوقات ۳ پا به عرصه سینما گذاشت. او بازیگری را در پنج سالگی با بازی در سریال تلویزیونی رامپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به‌طور جدی آغاز کند و به مدرسه جان مارشال پیوست. وی در سال ۱۹۹۲ پیشرفت چشم‌گیری کرد و توسط رابرت دنیرو از بین ۴۰۰ جوانی که برای تست بازی در فیلم زندگی این پسر شرکت کرده بودند، انتخاب شد و در آن فیلم در کنار الن بارکین و خود رابرت دنیرو به ایفای نقش پرداخت. در ابتدای دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامه‌هایش به او گوش زد کردند که نام «لئوناردو» بیش از حد غیرانگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد اما لئوناردو نپذیرفت و با بازی در فیلم زندگی این پسر در سال ۱۹۹۳ به صورت جدی‌تر وارد سینما شد.

دی‌کاپریو در اواخر سال ۱۹۹۳ با ایفای نقش یک معلول ذهنی در فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را می‌خورد در کنار جانی دپ قرار گرفت و خوش درخشید که موفق شد برای ایفای نقش گیلبرت گراپ کاندیدای جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سن ۱۹ سالگی شود. دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۶ در نقش رومئو در فیلم جدید رومئو و ژولیت اثر شکسپیر حاضر، و موفق به برنده شدن خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین شد. اما با این همه فعالیت و کارنامه خوب فیلم پر سرو صدای تایتانیک ۱۹۹۷ ساخته جیمز کامرون بود که او را تبدیل به فوق ستاره‌ای در دنیای هالیوود کرد. دی کاپریو در این فیلم، نقش یک جوان ۲۰ ساله از آمریکای شمالی را برعهده داشت که برنده دو بلیط برای حضور در کشتی سلطنتی تایتانیک می‌شود. دی کاپریو در ابتدا از پذیرفتن این نقش امتناع کرد ولی سرانجام با اصرار و تشویق‌های جیمز کامرون، که به توانایی او در ایفای این نقش ایمان داشت، نقش را پذیرفت. برخلاف انتظارات، این فیلم موفقیتی بی‌نظیر در گیشه‌ها کسب کرد و با فروشی بیش از ۱٫۸۴۳ میلیارد دلار آمریکا، در رده بالاترین فیلم پرفروش آن زمان و تاریخ سینما قرار گرفت. این فیلم، دی کاپریو را در کنار محبوب‌ترین بازیگرانی که عمده هوادارانشان زنان و دختران جوان بودند، قرار داد. او برای بازی در این نقش، نامزد جوایز بسیاری از جمله جایزه گلدن گلوب و جایزه سینمایی ام‌تی‌وی شد.

از ۱۹۹۸ تا به حال

بعد از موفقیت بزرگ تایتانیک او حضوری نه چندان دلچسب در فیلم شهرت وودی آلن داشت و بعد از آن نیز در سال ۲۰۰۰ یعنی چهار سال بعد از تایتانیک در مصاحبه‌ای با مجله تایم اقرار کرد که دوران تایتانیک برای او سخت‌ترین دوران بوده‌است. لئوناردو می‌گوید: «در زمان تایتانیک هیچ گونه رابطه‌ای با خود نتوانستم برقرار کنم، دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم و چیزی نیست که حالا دیگر به دنبالش باشم». بعد از آن لئو ناردو در فیلم ساحل ظاهر شد فیلمی که نه از نظر منتقدان و نه از نظر تماشاگران راضی‌کننده نبود و با شکست شدید تجاری مواجه شد. در سال ۲۰۰۲ دی‌کاپریو خود را کمی از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکس‌های کلیشه‌ای مجلات دور کرد و تمرکزش را به روی دو اثر موفق اگه می‌تونی منو بگیر به کارگردانی استیون اسپیلبرگ با بازی تام هنکس و دار و دسته‌های نیویورکی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با بازی دانیل دی-لوئیس را در کارنامه‌اش قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند و نمرات زیادی را دریافت کردند و هر دو نزدیک به هم اکران شدند. او برای ایفای نقش فرانک آبیگنل جونیور در فیلم اگه می‌تونی منو بگیر نامزد دریافت گلدن گلوب شد. بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگی واقعی هاوارد هیوز کارگردان و هوانورد معروف آمریکایی ساخته شده بود رسید. دومین کار مشترک اسکورسیزی دومین کاندیدایی جایزه اسکار را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد برای او به ارمغان آورد و همچنین موفق به دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد درام شد.

همچنان دی‌کاپریو همکاریش را با اسکورسیزی ادامه داده به‌طوری‌که او جایگزین رابرت دنیرو در فیلم‌های هزاره جدید وی است.

دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۵ مشغول همکاری سومش با اسکورسیزی به نام رفتگان با حضور ستارگان دیگری چون جک نیکلسون، الک بالدوین، مت دیمون و مارک والبرگ شد. در ضمن هنوز دو همکاری دیگر مارتین اسکورسیزی و دی‌کاپریو باقی مانده‌است. وی در سال ۲۰۰۶ برای بازی در فیلم الماس خونین جلوی دوربین ادوارد زوئیک رفت. دی کاپریو برای سومین بار برای بازی در فیلم الماس خونین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

لئوناردو با موفقیت در سال ۲۰۰۶ به استراحتی کوتاه پرداخت و مشغول ساختن فیلمی دربارهٔ محیط زیست شد و این فیلم را به جشنواره فیلم کن برد. دی کاپریو ۲۰۰۸ را با بازی در فیلم یک مشت دروغ ریدلی اسکات آغاز کرد. همچنین او در فیلم جاده انقلابی ۲۰۰۸ یک بار دیگر با کیت وینسلت همبازی شد. در سال ۲۰۱۰ او در دو فیلم جزیره شاتر و تلقین حضور یافت که هردو پرفروش‌ترین فیلم‌های سال شناخته شدند و هر دو فیلم در لیست ۲۵۰ فیلم برتر imdb حضور دارند. درآمد او در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ میلیون دلار تخمین زده شد. این دو فیلم پشت سر هم جزو فیلم‌های موفق او و کارگردان‌های کار بوده‌است. دی کاپریو همکاری خود با اسکورسیزی را در فیلم روان شناختی مهیج جزیره شاتر که بر اساس رمانی با همین نام نوشته دنیس لهان بود ادامه داد. جزیره شاتر با بودجه‌ای معادل ۴۱ میلیون دلار آمریکا فروش بی نظیری در گیشه‌ها داشت و بیشترین موفقیت دی کاپریو و اسکورسیزی در گیشه‌ها تا آن زمان نام گرفت. همچنین دی کاپریو در فیلم علمی-تخیلی تلقین ساخته کریستوفر نولان نیز که دربارهٔ رویاهای فردی و وارد کردن رؤیا به ذهن بود، بسیار درخشید. لئو، در نقش دام کاب یک خارج‌کننده اطلاعات و واردکننده رویاهای خاص به ذهن افراد بود. او اولین بازیگری بود که برای ایفای نقش در این فیلم توسط نولان انتخاب شد. این فیلم بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت و در روز اول اکران ۲۱ میلیون و در آخر همان هفته ۶۲٫۷ میلیون دلار آمریکا فروش داشت. لئوناردو در سال ۲۰۱۱ به استراحت پرداخت و در سال ۲۰۱۲ درفیلم جنگوی آزاد شده ساختهٔ کوئنتین تارانتینو به بازی پرداخت و در سال ۲۰۱۳ در دو فیلم گتسبی بزرگ که بر اساس رمانی به همین نام ساختهٔ باز لورمان و گرگ وال استریت ساختهٔ مارتین اسکورسیزی که براساس کتاب دلال بزرگ جردن بلفورت ساخته شده بود جلوی دوربین رفت و بازی درخشانی را به نمایش گذاشت، او که در این فیلم به عنوان تهیه‌کننده نیز حضور داشت پنجمین همکاری خود را با اسکورسیزی تجربه کرد. برای لئوناردو بازی در گرگ وال استریت چهارمین نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و همچنین به دلیل آنکه یکی از تهیه‌کنندگان این فیلم بود پنجمین نامزدی جایزه اسکار برای بهترین فیلم را به ارمغان آورد. همچنین دی کاپریو جایزه سینمایی ام‌تی‌وی بهترین لحظه را نیز به دست آورد و در سال ۲۰۱۳ تهیه‌کنندگی دو فیلم رانر رانر و خارج از کوره را بر عهده گرفت. دی کاپریو در سال ۲۰۱۵ با فیلم بازگشته آلخاندرو گونزالز اینیاریتو بار دیگر به عنوان یک بازیگر قدرتمند مورد توجه قرار گرفت و در ابتدا جایزه گلدن گلوب، جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو، جایزه بفتا و جایزه ستلایت را از آن خود کرد. او در ادامه برای ششمین بار نامزد جایزه اسکار شد و توانست این بار برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. پیام تبریک به او در توییتر رکورد بیشترین پیام اختصاصی را شکست و به مرز دو میلیون رسید و همچنین در اکثر نقاط کشورهای مختلف پس از دریافت اسکار وی دست به خوشحالی و شادی زدند. در سال ۲۰۱۶ فعل Leo به معنی «بدست آوردن چیزی پس از سال‌ها تلاش» به گنجینهٔ دیکشنری آکسفورد اضافه گردید که این فعل برگرفته از نام لئوناردو دی‌کاپریوست که توانست پس از سال‌ها تلاش در این سال برندهٔ جایزهٔ اسکار شود.

سفیر صلح سازمان ملل و فعالیت‌ها

او فعالیت‌های وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگه‌داری گوریلها انجام می‌دهد و نیز تقبل بخشی از کمک‌های بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی‌است را به عهده دارد. وی در سپتامبر ۲۰۱۴ به سمت سفیر صلح سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان در امور تغییرات جوی برگزیده شد. وی از سال ۱۹۹۸ تاکنون همواره برای حفظ محیط زیست تلاش کرده‌است و در بنیادی که با نام او راه‌اندازی شده، فعالیت می‌کند. او در اکتبر ۲۰۱۴ برای ایجاد و گسترش مناطق حفاظت شده دریایی و همچنین متوقف کردن صید غیرقانونی در دریاها و ۵ اقیانوس زمین، ۲ میلیون دلار کمک کرد، مجموع کمک‌های مالی وی در این زمینه به بیش از ۳ میلیون دلار می‌رسد. دی‌کاپریو در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶ در واتیکان با پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیان جهان، به صورت خصوصی دیدار کرد. این دو نفر در مورد نگرانی‌ها در زمینه محیط زیست سخن گفتند و لئوناردو دی‌کاپریو از طرف مؤسسه خیریه‌اش چکی را به پاپ اهدا کرد. او همچنین کتاب هیرونیموس بوش، نقاش قرن پانزدهم میلادی را به پاپ هدیه داد. در عوض پاپ هم نسخه‌ای جلد چرمی از لوداتو سی، بخشنامه‌ای که در خصوص محیط زیست نوشته، و کتاب پیشینش «لذت تعالیم مسیح» را به لئوناردو دی‌کاپریو تقدیم کرد.
فعالیت‌های وی منتقدانی نیز دارد که او را به دورویی و ریاکاری متهم کرده‌اند و بیان داشتند که: 'دی‌کاپریو از حفظ محیط زیست و گرمایش زمین سخن می‌گوید در حالی که خودش در یاتهای عظیم مهمانی می‌گیرد و با جتهای خصوصی‌اش مسافرت می‌کند که مصرف سوخت بالایی داشته و برای محیط زیست مضرند.'

زندگی شخصی

زندگی شخصی دی‌کاپریو مورد پوشش گسترده رسانه‌ها قرار گرفته‌است. او به ندرت مصاحبه می‌کند و نسبت به زندگی خصوصی خود کم صحبت می‌کند، اما موضوع اصلی چندین مقاله بوده‌است که جزئیات کامل رابطه‌هایش با زنان ۲۵ ساله یا کمتر را پرداخته‌اند. دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۹ با ژیزلی بینچنی، مدل برزیلی، آشنا شد و تا سال ۲۰۰۵ با او قرار می‌گذاشت. او از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ با بار رافائلی، مدل اسرائیلی، رابطه عاشقانه داشت. در این مدت او با شیمون پرز، رئیس‌جمهور اسرائیل ملاقات کرد و از شهر زادگاه رافائلی، هود هشارون دیدن کرد.در سال ۲۰۰۵، صورت دی‌کاپریو هنگامی که مدلی به نام آرتا ویلسون در یک مهمانی هالیوود با یک بطری شکسته به سرش ضربه زد، به شدت آسیب دید. ویلسون مجرم شناخته شد و در سال ۲۰۱۰ به دو سال زندان محکوم شد. او از ژوئیه ۲۰۱۳ تا دسامبر ۲۰۱۴ و سپس در سال ۲۰۱۷ با تونی گارن، مدل آلمانی، قرار می‌گذاشت.دی‌کاپریو از سال ۲۰۱۷ با کامیلا مورون، مدل و بازیگر آرژانتینی-آمریکایی در رابطه بوده‌است.

دی‌کاپریو صاحب یک خانه در لس آنجلس و یک آپارتمان در بتری پارک سیتی است. او در سال ۲۰۰۹ جزیره‌ای به نام بلکادور کی را در قطعهٔ بلیز خریداری کرد—که قرار است در آن یک اقامتگاه زیست‌محیطی افتتاح کند. او در سال ۲۰۱۴ محل اقامت اصلی داینا شور در پام اسپرینگز، کالیفرنیا که توسط دونالد وکسلر طراحی شده‌است را خریداری کرد.

فیلم‌شناسی و افتخارات

طبق گفتهٔ پورتال آنلاین باکس آفیس موجو و بازبینی جمعی وبگاه راتن تومیتوز، موفق‌ترین و تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های دی‌کاپریو عبارتند از: چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳)، رومئو + ژولیت (۱۹۹۶)، تایتانیک (۱۹۹۷)، اگه می‌تونی منو بگیر (۲۰۰۲)، دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲)، هوانورد (۲۰۰۴)، رفتگان (۲۰۰۶)، الماس خونین (۲۰۰۶)، جزیره شاتر (۲۰۱۰)، سرآغاز (۲۰۱۰)، جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، گتسبی بزرگ (۲۰۱۳)، گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، بازگشته (۲۰۱۵) و روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹). فیلم‌های او ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته‌اند.

آکادمی علوم و هنرهای سینما دی‌کاپریو را برای نقش‌آفرینی در آثار زیر به رسمیت می‌شناسد:

• ۶۶مین جوایز اسکار (۱۹۹۴): بهترین بازیگر نقش مکمل، نامزدی برای چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد
• ۷۷مین جوایز اسکار (۲۰۰۵): بهترین بازیگر، نامزدی برای هوانورد
• ۷۹مین جوایز اسکار (۲۰۰۷): بهترین بازیگر، نامزدی برای الماس خونین
• ۸۶مین جوایز اسکار (۲۰۱۴): بهترین فیلم و بهترین بازیگر، نامزدی برای گرگ وال استریت
• ۸۸مین جوایز اسکار (۲۰۱۶): بهترین بازیگر، پیروزی، برای ایفای نقش هیو گلاس در بازگشته
• ۹۲مین جوایز اسکار (۲۰۲۰): بهترین بازیگر، نامزدی برای روزی روزگاری در هالیوود

دی‌کاپریو برندهٔ سه جایزهٔ گلدن گلوب شده‌است: دسته‌بندی بهترین بازیگر مرد فیلم درام برای هوانورد و بازگشته و بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی برای گرگ وال استریت. او همچنین برای بازگشته برندهٔ یک جایزهٔ بفتا و یک جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شده‌است.

حسن اسدی (زاده ۱۰ شهریور ۱۳۴۱ در شهرستان تربت حیدریه) بازیگر و کارگردان تئاتر ایرانی است. 

فیلم‌شناسی (به عنوان بازیگر)

سینمایی

1. هویت (ابراهیم حاتمی کیا ۱۳۶۴)
2. در جستجوی قهرمان (حمیدرضا آشتیانی پور ۱۳۶۷)
3. تا مرز دیدار (حسین قاسمی جامی ۱۳۶۸)
4. ماه مهربان (قاسم جعفری ۱۳۷۱)
5. قاصدک (قاسم جعفری ۱۳۷۳)
6. راه بهشت (مهدی صباغ زاده ۱۳۹۰)
7. مستانه ۱۳۹۳ (محمدحسین فرحبخش)
8. مشکل گیتی (بهرام کاظمی ۱۳۹۵)
9. عشق خاموش (نداغفاری ۱۳۹۴)

تلویزیونی

حمیدرضا هدایتی بازیگر سینما و تلویزیون ایران است.

فیلم‌شناسی

سینما

• اولین امضا برای رعنا (۱۳۹۶)
• لاتاری (۱۳۹۶)
• گاو زخمی (۱۳۹۳)
• طاووس‌های بی‌پر (۱۳۸۷)
• فقط چشم‌هاتو ببند (۱۳۸۵)
• آتش‌بس (فیلم ۱۳۸۴)
• مسیح (فیلم) (۱۳۸۴)
• مسافران (۱۳۷۰)
• بی وزنی(۱۳۹۸)

تلویزیون

خسرو شکیبایی (زادهٔ ۷ فروردین ۱۳۲۳ – درگذشتهٔ ۲۸ تیر ۱۳۸۷) هنرپیشه سینمای ایران بود. او تحصیلاتش را در رشتهٔ بازیگری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان برد. تا پیش از انقلاب فقط در عرصهٔ تئاتر و دوبله فعالیت داشت و فعالیت حرفه‌ای در سینما را با بازی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۱) آغاز کرد. خسرو شکیبایی بیش از ۵۰ فیلم سینمایی بازی کرده است. بازی در نقش حمید هامون در فیلم هامون ساختهٔ داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش‌هایی است که او ایفا کرده‌است. 

زندگی‌نامه

دوران کودکی و نوجوانی

خسرو شکیبایی در ۷ فروردین‌ماه سال ۱۳۲۳ در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. در شناسنامه نامش «خسرو» است ولی خانواده و نزدیکان، او را «محمود» صدا می‌کردند. پدر خسرو سرگرد ارتش بود و وقتی او ۱۴ ساله بود بر اثر سرطان از دنیا رفت. او پیش از اینکه وارد عرصه تئاتر شود، در حرفه‌هایی چون خیاطی و کانال‌سازی و آسانسورسازی کار می‌کرد. در ۱۹ سالگی برای اولین بار روی صحنه تئاتر رفت و بعد از مدتی به عباس جوانمرد، معرفی و به صورت کاملاً حرفه‌ای بازیگر تئاتر شد. وی فارغ‌التحصیل بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۲ با بازیگری تئاتر آغاز کرد، ۵ سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد.

دوران کاری

تئاتر

خسرو شکیبایی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۲ با بازیگری تئاتر آغاز کرد. در ۱۹ سالگی برای اولین بار روی صحنه تئاتر رفت و بعد از مدتی به عباس جوانمرد، معرفی و به صورت کاملاً حرفه‌ای بازیگر تئاتر شد. از جمله نمایش‌هایی که وی در آن‌ها ایفای نقش نموده‌است، می‌توان به سنگ و سرنا، همه پسران من، شب بیست و یکم و بیا تا گل برافشانیم اشاره کرد. او چندین نمایش تلویزیونی مانند فیزیکدان‌ها و هنگامه شیرین وصال را هم در کارنامه دارد.

سینما

خسرو شکیبایی نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در فیلم کوتاه و ۱۶ میلی‌متری «کتیبه» به کارگردانی فریبرز صالح مقابل دوربین رفت. در سال ۱۳۶۱ در حالی که مشغول بازی در نمایش «شب بیست و یکم» بود، مورد توجه مسعود کیمیایی قرار گرفت و با بازی در نقش کوتاهی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۱) به سینما آمد و تا سال ۱۳۶۸ نقش آفرینی‌هایی کرد. از جمله در فیلم‌های دزد و نویسنده، ترن و رابطه خوب ظاهر شد. اما پس از بازی در فیلم هامون (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۸) بود که نام خسرو شکیبایی بر سر زبان‌ها افتاد. او برای بازیش در همین فیلم از «هشتمین جشنواره فیلم فجر»، سیمرغ بلورین دریافت کرد و تحسین منتقدان و مردم را برانگیخت.

او برای بازی در فیلم کیمیا (احمد رضا درویش، ۱۳۷۳) بار دیگر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد. او سومین سیمرغ خود را هم برای بازی در نقش عادل مشرقی فیلم سالاد فصل (فریدون جیرانی) گرفت. از آخرین افتخارات شکیبایی هم دیپلم افتخار برای فیلم اتوبوس شب (کیومرث پوراحمد) بود. خسرو شکیبایی آخرین جایزه‌اش را از ششمین جشن ماهنامه «دنیای تصویر» برای بازی در فیلم کاغذ بی خط دریافت کرد.

پس از گذشت نزدیک به ۲۲ سال از اولین حضورش در فیلم کیمیایی، در فیلم حکم (۱۳۸۳)، باری دیگر در فیلم وی در کنار عزت‌الله انتظامی ایفای نقش کرد.

در ۹ تیرماه ۱۳۸۷ در دومین جشن منتقدان سینمایی، جایزه یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب را گرفت. او همچنین در بیست و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر، بازیگر و گوینده تیزر جشنواره بود.

تلویزیون

خسرو شکیبایی در سال ۱۳۵۴، یعنی یک سال بعد از اولین حضور خود در فیلم کوتاه «کتیبه»، به دعوت محمدرضا اصلانی در سریال سمک عیار ایفای نقش کرد و پس از آن در سریال‌هایی چون لحظه، کوچک جنگلی، مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، آواز مه، تفنگ سر پر و در کنار هم بازی کرد.

خسرو شکیبایی در چند فیلم تلویزیونی هم حضور یافت. آخرین نقش‌آفرینی این هنرمند در فیلم تلویزیونی پیوند (سعید عالم‌زاده) و آخرین نمایش فیلمش، آشیانه‌ای برای زندگی (حمید طالقانی) بود که به مناسبت روز پدر از تلویزیون پخش شد.

صداپیشگی

خسرو شکیبایی ۵ سال پس از ورود به تئاتر، یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد و مدت کوتاهی نیز در زمینه دوبله به فعالیت پرداخت. شاخص‌ترین اثر سینمایی که خسرو شکیبایی در آن صحبت کرد فیلم شعله بود که در آن به جای پیرمرد مسلمان ده ایفای صدا نمود. او علاوه بر هنرنمایی در نقش آفرینی سینما و تئاتر و تلویزیون، برخی از سروده‌های فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، سید علی صالحی و محمدرضا عبدالملکیان را به صورت دکلمه اجرا کرده بود.

درگذشت

خسرو شکیبایی در ساعت ۴ صبح جمعه ۲۸ تیرماه ۱۳۸۷ در سن ۶۴ سالگی در اثر ایست قلبی در بیمارستان پارسیان تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا دفن شد. او مدت‌ها از عارضه دیابت و همچنین سرطان کبد رنج می‌برد. در پی این رویداد، محمد خاتمی رئیس‌جمهور سابق ایران غلامعلی حداد عادل رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس و عزت‌الله ضرغامی رئیس سازمان صدا و سیما پیام تسلیت صادر کردند، همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیام تسلیت محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور وقت ایران را در مراسم تشییع پیکر «خسرو شکیبایی» اعلام داشت.

یادبود

• در سال ۱۳۸۹ خورشیدی کتاب خسرو شکیبایی به تألیف الهام قره خانی با نگاه به زوایای گوناگون شخصیت این هنرمند توسط انتشارات خانه فرهنگ و هنر گویا منتشر شد. این کتاب مقدمه‌ای بر اصول بازیگری خسرو شکیبایی از نگاه آیدین آغداشلو، اکبر عالمی، جمشید مشایخی، مهران مدیری، هدیه تهرانی و هفتاد نفر دیگر از سایر هنرمندان ایران می‌باشد. در این کتاب تنی چند از هنرمندان سینمای ایران از دیدگاه‌های گوناگون دربارهٔ زندگی و هنر خسرو شکیبایی سخن گفته‌اند.
• در بهمن سال ۱۳۹۱ آلبوم موسیقی به نام هامون و تنهایی به خوانندگی و ترانه‌سرایی احمد نورآیین، آهنگسازی سینا کلوت و تنظیم فراز خنافری به حمید هامون شخصیت فیلم هامون ساخته داریوش مهرجویی تقدیم شد. در این آلبوم موسیقی یک آهنگ با محوریت شخصیت حمید هامون به نام «هامون» قرار گرفته‌است. از آنجایی که پرداختن به ابعاد شخصیتی حمید در فیلم هامون در قالب یک ترانه نمی‌گنجد، ترانه‌سرا در شعر این قطعه به پرداختن دیالوگ‌ها و تصویر کلی این شخصیت بسنده کرده‌است.

فیلم‌شناسی

فیلم‌های سینمایی

مجموعه‌های تلویزیونی

فیلم‌های تلویزیونی

بهشت هشتم

فیلم‌های کوتاه

صداپیشگی

• شعله (پیرمرد مسلمان)
• غازهای وحشی (آرتور ویتی)
• چارلتون هستون (زلزله، بوکانیر، چهار تفنگدار، نبرد میدوی، آخرین مردان سرسخت، سرگرد هندی)
• جیمز میسون (معلم من شیطان، قیمت یک زندانی)
• بیلی کازبی

آلبوم‌های موسیقی

علیرضا جلالی‌تبار زاده (۲۱ اردیبهشت ۱۳۵۷، تهران) بازیگر سینما، تئاتر وتلویزیون است. او فارغ‌التحصیل هنرستان صدا و سیما در رشته هنرهای نمایشی و فارغ‌التحصیل دانشکده هنر و معماری در گرایش ادبیات نمایشی و کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه خاتم است .  در فیلم وقتی همه خوابیم نقش اصلی مرد را بازی می‌کرد.

فیلم‌شناسی

سینما

تلویزیون

نمایش خانگی

تئاتر

• منصور حلاج
• زاویه
• شاعر
• رستم از شاهنامه رفت
• یادگاری

حبیب دهقان نسب (متولد ۱۷ تیر ۱۳۲۸ در شیراز) هنرپیشه اهل ایران است.

او به خاطر عشق به بازیگری تحصیلات خود را در همین رشته انتخاب کرد، او فارغ‌التحصیل بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران است در سال ۱۳۴۶ فعالیت‌های هنری خود را آغاز کرد.

در نمایش‌های رادیو شیراز از سال۱۳۴۶ تا ۱۳۵۲ و هچنین نمایش‌های تئاتر را تجربه کرد.

اولین حضور او در سینما فیلم شرایط عینی (۱۳۶۶) بود. اما در تلویزیون با سریال در پناه تو چهره شد، فیلم سفر به چزابه و نسل سوخته مورد توجه منتقدین سینما قرار گرفت.

زندگی شخصی

وی در حال حاضر در شهرک اکباتان زندگی می‌کند و از همکاران و کتابداران کتابخانهٔ بلوک دو، فاز دو اکباتان است.

کارنامهٔ هنری

سینمایی

تلویزیونی

قربان نجفی (زاده ۱۳۴۷) بازیگر سینما و تلویزیون اهل ایران است.

زندگی هنری

قربان نجفی در سال ۱۳۴۷ متولد شد. او فارغ‌التحصیل رشته تئاتر از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر است. وی از سال ۱۳۷۳ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. او اولین بار در سال ۱۳۷۵ بازی در سینما را با فیلم «سایه به سایه» به کارگردانی «علی ژکان» تجربه کرد. او در عرصه خوانندگی نیز فعالیت می‌کند.

آثار

سینما

نمایش خانگی

• خاتون (تینا پاکروان، ١۴٠٠)

تلویزیون

کارگردان

• فصل ماهی سفید (۱۳۹۸)

خوانندگی

• انتشار قطعه موسیقی «گلن آتلی» ۱۳۹۲
• انتشار قطعه موسیقی «لی‌لی‌حوضک» ۱۳۹۶

لیک بل (انگلیسی: Lake Bell؛ زادهٔ ۲۴ مارس ۱۹۷۹) یک هنرپیشه، و کارگردان اهل ایالات متحده آمریکا است. وی از سال ۲۰۰۱ میلادی تا کنون مشغول فعالیت بوده‌است. 

هولیا افشار (ترکی استانبولی: Hülya Avşar‎ زادۀ ۱۰ اکتبر ۱۹۶۳)، بازیگر، خوانندهٔ فولکلور و پاپ، بازرگان، مقاله‌نویس، طراح مد، سردبیر مجله، بازیکن تنیس حرفه‌ای، اهل ترکیه و دارندهٔ عنوان ملکهٔ زیبایی ترکیه می‌باشد. اوشار یکی از فیلم هایی که بازی کرد ماه پیکر بود نقش او به عنوان والد سلطان بزرگ مادر سلطان محمد و همسر احتمالا عقدی سلطان مراد را بازی کرد وی با بازی در ماهپیکر نیز شهرت زیادی یافت

زندگی‌نامه

او در ادرمیت، بالیکسیر ترکیه به دنیا آمد. وی فرزند نخست اِمرال و جلال آوشار است. مادر او اهل استان بالیکسیر و از ترک‌های آناتولی و پدرش از اهالی شرق ترکیه است.

او از لیسهٔ جمهوریت آنکارا فارغ‌التحصیل شده‌است و از سال ۱۹۸۲ به عنوان شناگر حرفه‌ای کار می‌کرد. او به همراه خانواده‌اش در سال ۱۹۸۲ به استانبول نقل مکان کرد. نخستین کار بازیگری خود را در سال ۱۹۸۳، در فیلم حرم آغاز کرد. در سال‌های بعد، او در بیش از ۷۰ فیلم مطرح بازی کرد و برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر نقش مکمل زن در هیجدهمین جشنوارهٔ بین‌المللی مسکو را از آن خود نمود. افزون‌بر این، او به عنوان یک خوانندهٔ حرفه‌ای هشت آلبوم و دو تک‌آهنگ را منتشر کرده‌است.

هولیا آوشار در سال ۲۰۰۰، از سوی تلویزیون کرال موفق به کسب جایزهٔ بهترین خوانندهٔ زن توسط ترکیه شد. در همان سال، او برای روزنامهٔ گون‌آیدین به عنوان یک ستون‌نویس فعالیت نمود. آوشار همچنین سردبیر هولیا (یک مجلهٔ ماهانه) بود.

آوشار همچنین به عنوان داور برنامهٔ استعدادهای درخشان ترکیه (به ترکی استانبولی: Yetenek Sizsiniz TURKIYE) در سال ۲۰۰۹ بود. وی به مدت ۸ سال سردبیر و ویرایشگر مجلهٔ هولیا بوده‌است. هولیا آوشار بنیان‌گذار نام تجاری byH است.

او همچنین به عنوان داور و مربی مسابقهٔ آوازخوانی او سس ترکیه از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ بوده‌است.

دنیز چاکر یا دنیز چاکیر (ترکی استانبولی: Deniz Çakır‎؛ زادهٔ ۳۱ دسامبر ۱۹۸۲) هنرپیشهٔ اهل ترکیه است. او بیشتر به‌دلیل بازی در سریال عفت معروف شده‌است.

فیلم‌شناسی

• عفت (۲۰۱۱)
• برگ‌ریزان (۲۰۰۶–۲۰۱۰)
• حریم سلطان (۲۰۱۱–۲۰۱۳)
• راهزنان در دنیا حکومت نمی‌کنند (۲۰۱۵–تاکنون)

سریال معصومیت (۲۰۲۱)

رانویر سینگ (به انگلیسی: Ranveer Singh) (زاده ۶ ژوئیه ۱۹۸۵) بازیگر هندی است.

از فیلم‌های معروف او می‌توان به بازی در فیلم باجیراو مستانی، رام لیلا، دل می‌تپد و بی‌خیال اشاره کرد. وی اولین فیلم خود را با انوشکا شرما بازی کرد. همچنین وی با بازیگرانی همچون پرینیتی چوپرا، پریانکا چوپرا، آرجون کاپور، وانی کاپور ،آنیل کاپور و سوناکشی سینها همبازی شده‌است. او در حال حاضر در فیلم پادماوات که بر اساس زندگی‌نامه ملکه راجستانی؛ ملکه رانی پادمینی است و دیگر نقشهای آن دیپیکا پادوکن و شاهد کاپور هستند بازی کرده‌است. رانویر در این فیلم نقش منفی علائدین خلجی را بازی می‌کند و تعریف و تمجیدهای بسیاری برای نقشش دریافت نموده‌است.

او از سال ۲۰۱۳ (فیلم رام لیلا) با بازیگر زن موفق این روزها؛ دیپیکا پادوکن در رابطه است. زوج این دو deepveer نامیده شده و از محبوبترین زوج‌های بالیوود هستند، دیپیکا و رنویر در ۱۴و۱۵ نوامبر ۲۰۱۸ بعد از ۶ سال دوستی با هم ازدواج کردند.

رانویر سینگ برای بازی در نقش رام در فیلم رام لیلا نامزد جایزهٔ بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنوارهٔ فیلم فیر ۲۰۱۴ و برای بازی در نقش پیشوا باجیراو در فیلم باجیراو مستانی برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنوارهٔ فیلم فیر ۲۰۱۶ شد. نقش مقابل وی در هردو فیلم دیپیکا پادوکن (درکنار پریانکا چوپرا در فیلم باجیراو مستانی) و کارگردان هردو فیلم سانجای لیلا بانسالی است. حرکات وی در ویدئوی اهنگ‌های Tattad Tattad از فیلم رام لیلا در هند بسیار معروف است.

وی با فیلم پسر خیابان (فیلم ۲۰۱۹) برنده چندین جایزه بهترین نقش اول مرد از جشنواره‌های معتبر هند شد.

فیلم‌شناسی

عرفان خان (به انگلیسی: Irrfan Khan) (زادهٔ ۷ ژانویهٔ ۱۹۶۷ در جی‌پور – درگذشتهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۲۰ در بمبئی) هنرپیشه اهل هند بود که در خانواده‌ای مسلمان در راجستان به دنیا آمد. وی دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته بازیگری بود. از فیلم‌های سرشناس او می‌توان به میلیونر زاغه‌نشین، زندگی پی، و دنیای ژوراسیک اشاره کرد. 

کودکی

عرفان خان در ۷ ژانویهٔ ۱۹۶۷ در خانواده‌ای ساده و مسلمان در ایالت راجستان هند چشم به جهان گشود. با این که در کودکی اجازهٔ رفتن به سینما را نداشت، عشق به بازیگری در او ریشه گرفت. او برای تحصیل هنرپیشگی از راجستان به پایتخت هند، دهلی نو رفت.

زندگی حرفه‌ای

عرفان خان در دهه ۱۹۹۰ (میلادی) برای بازی در فیلم و تئاتر به بمبئی رفت. اما تا چند سال تنها توانست در سریال‌های تلویزیونی نقش‌هایی کوچک بازی کند.

در سال ۲۰۰۱ آصف کاپادیا، فیلم‌ساز بریتانیایی، از او دعوت کرد که نقش اصلی را در فیلم جنگجو بازی کند. او با بازی در همین فیلم نه تنها به موفقیتی بزرگ دست یافت بلکه توجه هالیوود را نیز برانگیخت و توانست خودش را در سینمای بین‌المللی مطرح کند. حضور در این فیلم هندی-انگلیسی جایزه بفتا را برای او به همراه داشت. استقبال منتقدان از این فیلم موجب پیشرفت حرفه‌ای او در دو دههٔ پس از آن شد و معمولاً سالانه در پنج یا شش فیلم بازی می‌کرد.

او در سال ۲۰۰۶ در فیلم نام خانوادگی به کارگردانی میرا نایر، نقش‌آفرینی کرد عرفان خان نشان داد که علاوه بر نقش‌های ساده و کلیشه‌ای سینمای بالیوود می‌تواند به خوبی در فیلم‌های هنرمندانه نیز هنرنمایی کند. میرا نایر فیلم‌سازی بود که استعداد عرفان خان را در مدرسهٔ فیلم‌سازی کشف کرد و او همواره ارتباطش را با میرا نایر حفظ کرد؛ اما بازیش در فیلم تحسین شده سلام بمبئی را حذف کرد. این دو نفر در فیلم‌های نام خانوادگی (۲۰۰۶)، نیویورک و دوستت دارم (۲۰۱۰) همکاری کردند.

عرفان خان افزون بر فیلم‌های مطرح بالیوود نظیر ظرف ناهار، پیکو و مدرسهٔ هندی در فیلم‌های مشهور هالیوودی چون میلیونر زاغه‌نشین، زندگی پی و دنیای ژوراسیک، مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز نیز بازی کرد. آخرین فیلم او مدرسهٔ انگلیسی بود که در مارس ۲۰۲۰ بر روی پرده رفت. او همچنین با گلشیفته فراهانی بازیگر ایرانی در فیلم آواز عقرب‌ها در سال ۲۰۱۷ همبازی بود.

عرفان خان در فیلم قلب قدرتمند به کارگردانی مایکل وینترباتم نقش یک افسر پلیس پاکستانی را بازی کرد. وس اندرسن نقشی کوتاهی در فیلم دارجلینگ محدود برای او نوشت فقط برای اینکه می‌خواست با عرفان خان همکاری کند.

عرفان خان به دلیل اجراهای ظریف و بدون اغراقش شناخته می‌شد و بسیاری او را یکی از با استعدادترین بازیگران سینمای هند می‌دانستند.

زندگی شخصی

در فوریه ۱۹۹۵، عرفان خان با سوتاپا سیکدار نویسنده و فارغ‌التحصیل مدرسه ملی درام ازدواج کرد. آنها دو پسر دارند.

عرفان خان در بازی کریکت مهارت داشت و به عنوان بازیکن نوظهور زیر ۲۳ سال برگزیده شده بود. اما به دلیل مشکلات مالی، نتوانست در تورنومنت آن شرکت کند.

در سال ۲۰۱۲ او نام خود را از "Irfan" به "Irrfan" تغییر داد. او گفت که صدای یک "r" اضافی را در نام خود دوست دارد. وی بعد «خان» را نیز از نام خود حذف کرد. زیرا - بر پایه مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶ - می‌خواست که به خاطر کار، و نه تبار خود شناخته شود.

بیماری

عرفان خان در ۵ مارس ۲۰۱۸ از طریق حساب توییتر خود اعلام کرد که به یک نوع بیماری نادر مبتلا شده‌است. وی در توییتر نوشت: «زندگی من در پانزده روز گذشته به داستانی پر از تعلیق تبدیل شده‌است. فکر نمی‌کردم در جستجوی داستان‌های نادر، یک بیماری نادر پیدا کنم.» وی از هوادارانش خواست دربارهٔ بیماری او گمانه‌زنی نکنند و اجازه دهند تا خودش پس از اعلام نتیجهٔ تشخیص پزشکان ماجرا را با آن‌ها در میان بگذارد. عرفان خان در نامه سرگشاده‌ای از تجربه خود در مبارزه با سرطان و «شدت» درد و تأثیر آن بر «بی‌ثباتی» زندگی خود گفت.

درگذشت

عرفان خان در سن ۵۳ سالگی به دلیل ابتلا به سرطان نورواندوکرین درگذشت. او سه‌شنبه ۲۸ آوریل، یک روز پیش از درگذشت، به دلیل عفونت روده بزرگ در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان کوکیلابن دیروبای امبانی بمبئی بستری شده بود. او سه روز پس ازدست‌دادن مادرش در بیمارستان بستری شده‌بود.

فیلم‌شناسی

فهرست برخی از فیلم‌هایی که عرفان خان در آنها بازی کرده‌است:

جوایز

جان آبراهام (به انگلیسی: John Abraham) بازیگر، تهیه‌کننده و مدل اهل کشور هندوستان است. نام پارسی این بازیگر «فَرهان» می‌باشد.

او در سال ۱۹۷۲ در شهر بمبئی به دنیا آمد. پدر وی هندی و یک معمار است. مادرش «فیروزه ایرانی» نام دارد و از پارسیان هند است. وی دارای یک برادر و یک خواهر نیز می‌باشد.

از فیلم‌های معروف او می‌توان به بازی در فیلم پسران هندی اشاره کرد.

فیلم‌شناسی

فهرست برخی از فیلم‌هایی که جان آبراهام در آنها به ایفای نقش پرداخته است:

• سایه-۲۰۰۳
• گناه-۲۰۰۳
• جسم-۲۰۰۳
• مدهوشی-۲۰۰۴
• موج-۲۰۰۴
• اعتبار-۲۰۰۴
• خط ممنوع سرنوشت-۲۰۰۴
• آب-۲۰۰۵
• طعمه-۲۰۰۵
• تضاد-۲۰۰۵
• کرم-۲۰۰۵
• ادویه تند-۲۰۰۵
• زمان عذاب-۲۰۰۵
• اعلان-۲۰۰۵
• زنده-۲۰۰۶
• تاکسی شماره ۹۲۱۱-۲۰۰۶
• بابل-۲۰۰۶
• هرگز نگو خداحافظ-۲۰۰۶
• کابل اکسپرس-۲۰۰۶
• گل-۲۰۰۷
• سلام بر عشق-۲۰۰۷
• سیگار کشیدن ممنوع-۲۰۰۷
• دوستانه-۲۰۰۸
• نیویورک-۲۰۰۹
• دروغ‌های واقعی-۲۰۱۰
• آشیانه-۲۰۱۰
• اجبار-۲۰۱۱
• پسران هندی-۲۰۱۱
• ۷ قتل بخشش-۲۰۱۱
• خانه شلوغ ۲-۲۰۱۲
• کافه مدرس-۲۰۱۳
• من، من هستم-۲۰۱۳
• تیراندازی در وادالا-۲۰۱۳
• مسابقه ۲-۲۰۱۳
• خوش برگشتید-۲۰۱۵
• راکی خوش‌تیپ-۲۰۱۶
• دیشوم-۲۰۱۶
• وزیر-۲۰۱۶
• اجبار ۲-۲۰۱۶
• اتم-۲۰۱۸
• حقیقت تنها پیروزی است-۲۰۱۸
• رومئو اکبر والتر-۲۰۱۹
• خانه بتلا-۲۰۱۹
• دیوونه بازی-۲۰۱۹
• حماسه بمبئی-۲۰۲۱

ژاکلین فرناندز (زاده اوت ۱۹۸۵) یک مانکن سابق، هنرپیشه، و بازیگر سینما بحرینی-سری‌لانکایی است. وی از سال ۲۰۰۹ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است. او یکی از هنرپیشه‌های محبوب بالیوود می‌باشد.

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به مسابقه۲، علاءالدین، قتل ۲، برادران، کیک، دیشوم و جودوا ۲ اشاره کرد.

او در سال ۲۰۰۶ میلادی در مراسم بهترین دوشیزه جهان در سری‌لانکا مقام نخست را کسب کرد.ژاکلین در مسابقه تلویزیونی Jhalak Dikhhla Jaa نیز به عنوان داور حضور دارد.او یک دختر بسیارجذاب و لونداست

فیلم شناسی

تلویزیونی

انوشکا شرما (به انگلیسی: Anushka Sharma)(زاده ۱ می ۱۹۸۸) یک بازیگر فیلم، تهیه‌کننده و مدل هندی است. او حرفه‌ای را در بالیوود ایجاد کرده‌است، و یکی از محبوبترین بازیگران زن و دارای بالاترین پرداخت در هند است. او دریافت‌کننده تمجیدهای متعدد از جمله یک جایزه فیلم‌فیر (برای بازی در فیلم تا وقتی که زنده‌ام) از شش دوره نامزدی است.

او در شهر ایودیا متولد و در بنگلور بزرگ شد. شرما اولین کار مدلینگ خود را برای طراح مد، وندل رودریکس در سال ۲۰۰۷ انجام داد و بعدها به دنبال شغلی تمام وقت به عنوان مدل به بمبئی نقل مکان کرد.

از فیلم‌های معروف او می‌توان به بازی در فیلم خداوند زوج‌ها را می‌سازد و ای دل مشکل اشاره کرد.

وی در دسامبر ۲۰۱۷ با بازیکن معروف کریکت و عضو تیم ملی هند؛ ویرات کوهلی ازدواج کرد و دخترش در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۱، به نام وامیکا کوهلی به دنیا آمد.

فیلم‌شناسی

عالیا بهات (انگلیسی: Alia Bhatt؛ زادهٔ ۱۵ مارس ۱۹۹۳) یک هنرپیشه، و خواننده اهل هند است. وی از سال ۲۰۱۲ میلادی تاکنون مشغول بوده‌است. اولین فیلم او با کارگردانی کاران جوهرآن هاست.

از دیگر فیلم‌های او می‌توان به زندگی عزیز (همکاری مشترک با شاهرخ خان) و کاپور و پسران و عروس بدرینات اشاره کرد.

زندگی

خانواده بات برای سال‌ها در صنعت فیلم‌سازی کار کرده‌اند. آلیا بات دختر ماهش بات کارگردان، بازیگر و خواننده است که از ازدواج دوم خود صاحب دو فرزند آلیا و شاهین شده‌است.

فیلم‌شناسی

آیشواریا رای باچان (انگلیسی: Aishwarya Rai Bachchan)؛ زاده ۱ نوامبر ۱۹۷۳) هنرپیشه هندی و دختر شایستهٔ دنیا در سال ۱۹۹۴ است.^{[نیازمند منبع]} از جمله آثاری که آیشواریا در آن بازی کرده می‌توان به دووم۲، عروس وتعصب، دوداس، پلنگ صورتی دو وای دل مشکل اشاره کرد. 

زندگی‌نامه

آیشواریا رای در هندوستان به دنیا آمد. پدرش مهندس دریانوردی و مادرش نویسنده زیبایی بود. خانوادهٔ او پیش از تولدش به بمبئی مهاجرت کردند. او به زبان‌های هندی انگلیسی کانارا و تامیل هم مسلط است. سرانجام آیشواریا رای با آبیشک باچان هنرپیشهٔ هندی ازدواج کرده و عروس هنرپیشهٔ مشهور، آمیتاب باچان شد. در ۱۶ نوامبر سال ۲۰۱۱ میلادی آیشواریا رای دختری به نام آرادیا به دنیا آورد.

نگارخانه

• 

  تندیس آیشواریا رای در موزهٔ مادام توسو در لندن

• 

  آبیشک باچان، ۲۰۱۳

• 

  جشنوارهٔ فیلم کن ۲۰۱۴

فیلم‌‌شناسی

• فنی خان (۲۰۱۸)
• ای دل مشکل (۲۰۱۶)
• ساربجیت (۲۰۱۶)
• احساس (۲۰۱۵)
• راوانا (۲۰۱۰)
• درخواست (۲۰۱۰)
• روبات (۲۰۱۰)
• پلید (۲۰۱۰)
• تکرار زندگی (۲۰۱۰)
• پلنگ صورتی ۲ (۲۰۰۹)
• جودها اکبر (۲۰۰۸)
• سرکار راج (۲۰۰۸)
• گورو (۲۰۰۷)
• آخرین لژیون (۲۰۰۷)
• موج ۲ (۲۰۰۶)
• عمر و جان (۲۰۰۶)
• تحریک (۲۰۰۶)
• بانوی ادویه‌جات (۲۰۰۵)
• کلمات (۲۰۰۵)
• بونتی و بابلی (۲۰۰۵)
• عروس و تعصب (۲۰۰۴)
• دیدی چی شد! (۲۰۰۴)
• بارانی (۲۰۰۴)
• خاکی (۲۰۰۴)
• هیچی نگو (۲۰۰۳)
• ماسه در چشم (۲۰۰۳)
• رشته محبت (۲۰۰۳)
• من مال تو هستم، عزیزم (۲۰۰۲)
• ما کمتر از دیگران نیستیم (۲۰۰۲)
• دوداس (۲۰۰۲)
• شاهد (۲۰۰۲)
• منحصربه‌فرد (۲۰۰۱)
• جنون (۲۰۰۰)
• دو و نیم نامه عاشقانه (۲۰۰۰)
• محبت‌ها (۲۰۰۰)
• قلبم با توست (۲۰۰۰)
• من دیده‌ام (۲۰۰۰)
• نفرت (۲۰۰۰)
• ریتم (۱۹۹۹)
• بیا، بیایید به عقب بازگردیم (۱۹۹۹)
• دلدادگان (۱۹۹۹)
• دوقلوها (۱۹۹۸)
• دوتا (۱۹۹۷)
• و عشق اتفاق افتاد (۱۹۹۷)

کریتی سانون (انگلیسی: Kriti Sanon؛ زادهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۱۹۹۰) هنرپیشه و مدل اهل کشور هند است. وی از سال ۲۰۱۴ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است.

از فیلم‌هایی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به دلداده، رابطه، قهرمان بازی، شیرینی‌فروشی‌برفی و قایم موشک اشاره کرد.

کریتی با اینکه تنها ۷ سال است وارد صنعت سینما شده‌است ولی فیلم‌های موفق زیادی داشته‌است به طوری که جزئی از پولدارترین و زیباترین بازیگران زن هند است. اسم او در ردهٔ پولدارترین زنان برای او یک موفقیت به حساب می‌آید. پیشبینی می‌شود با توجه به چهرهٔ زیبا و استعدادش او در آینده جز بهترین بازیگران بالیوود شود. او اخیرا با فیلم زن محور میمی بار دیگر خودش رو به بالیوود اثبات کرد و نمره ی خوب و بالای ای ام دی بی ال و منتقدین بالیوودی رو گرفت.

فیلم‌شناسی

سال	نام فیلم	نام کاراکتر	توضیحات
۲۰۱۴	من تنها هستم	سمیرا	فیلم با زبان تلوگو
۲۰۱۴	قهرمان بازی	دیمپی	جایزه بهترین بازیگر تازه‌وارد سال از جشنواره فیلم فیر هند - ۲۰۱۵
۲۰۱۵	Dohchay	میرا	فیلم با زبان تلوگو
۲۰۱۵	دلداده	ایشیتا	اولین همکاری اش با شاهرخ خان و کاجول
۲۰۱۷	رابطه	سایرا سینگ - سایبا
۲۰۱۷	شیرینی فروشی برفی	بیتی میشرا	نامزد بهترین بازیگر زن
۲۰۱۸	زن		حضور افتخاری
۲۰۱۹	قایم موشک
۲۰۱۹	آرجون پاتیالا	ریتو رانداوا
۲۰۱۹	رسوایی		حضور افتخاری
۲۰۱۹	خانه شلوغ ۴
۲۰۱۹	پانی‌پات	پارواتی بای
۲۰۱۹	شوهر، همسر و اون	پارواتی بای
۲۰۲۱	میمی	میمی مانسینگ راتهوار

ایلیانا دی‌کروز (انگلیسی: Ileana D'Cruz؛ زادهٔ ۱ نوامبر ۱۹۸۷) یک هنرپیشه، و مدل اهل هند است. وی از سال ۲۰۰۶ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است.

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به من قهرمان تو هستم و رستم اشاره کرد.

وی همچنین برنده جوایزی همچون جوایز فیلم‌فیر شده‌است.

فیلم‌شناسی

فهرست برخی از فیلم‌هایی که ایلیانا دی‌کروز در آنها به ایفای نقش پرداخته‌است:

• من قهرمان تو هستم
• برفی!
• قهرمان واقعی
• رستم
• پادشاهان
• پایان خوش
• مبارک
• یورش
• دوداس
• کدی
• جولای
• مونا
• قدرت
• آمر اکبر آنتونی
• دیوونه بازی
• خوشی

تاپسی پانو (متولد ۱ اوت ۱۹۸۷) یک بازیگر و مدل هندی فعال در صنعت فیلم جنوب هند و بالیوود است.

از جمله فیلم‌های معروف او می‌توان به پینک اشاره کرد.

فیلم‌شناسی

فهرست برخی از فیلم‌هایی که تاپسی پانو در آنها به ایفای نقش پرداخته‌است:

• پینک
• نام من شبانا
• دوقلوها ۲
• زمین بازی
• حمله قاضی
• آرزوی قلبی
• سورما
• بازی تمام شد
• کانچانا ۲
• عملیات مریخ
• انتقام
• ملک
• چشم بد دور
• وسط خال
• آقای کامل

آمیتاب باچان (به خط دِوَناگَری: अमिताभ बच्चन) (به انگلیسی: Amitabh Bachchan) (زادهٔ ۱۱ اکتبر ۱۹۴۲ در الله‌آباد هند) بازیگر، تهیه‌کننده، خواننده و مجری تلویزیونی فیلم‌های بالیوود در کشور هند است. این ستاره بالیوودی که در تحت عنوان “Big B” نیز مشهور است بیش از بیست میلیون هوادار در توییتر دارد و در دنیای هنری این کشور مانند پادشاه با او برخورد می‌شود. باچان نخستین بازیگر هندی است که در موزه لندن جایی برای خود دارد و همچنین در نظرسنجی سال ۱۹۹۹ ملقب به «بازیگر هزاره» شد. او به «پدر سینمای هند» نیز مشهور است. او تا به حال دوازده بار جایزه فیلم فیر، جایزه اصلی فیلم‌های هندی، را از آن خود کرده‌است. باچان در طول پنج دهه، در حدود بالغ بر ۱۹۰ فیلم هندی بازی کرده‌است.

پدرش یک شاعر معروف هندی بود. همسر او جایابهادری و پسر او آبیشک نیز از هنرپیشگان سرشناس سینمای هند به‌شمار می‌روند.

آمیتاب باچان در کنار بازیگری در زمینه تهیه‌کنندگی نیز فعالیت می‌کند. او هنرپیشگی را در سال ۱۹۶۹ با فیلم سات هندوستانی آغاز کرده و این حرفه را تا به امروز ادامه داده‌است. او یکی از بهترین بازیگران سینمای هند و یکی از گران‌قیمت‌ترین ستارگان در این زمینه می‌باشد. او در سال ۱۹۸۴ دستی نیز در سیاست داشت و به عنوان نماینده پارلمان هند انتخاب شد ولی در سال ۱۹۸۷ این سمت را کنار گذاشت.

زندگی شخصی

آمیتاب باچان در یازده اکتبر ۱۹۴۲ در شهر قلعه گنج چاهسنگی هند به دنیا آمد. مادرش تجی یک سیک و پدرش هاریوانش رای باچان یک هندو بود. دکتر هاریوانش رأی باچان یک شاعر خوشنام و معروف زبان هندی بود. نام فامیل اصلی او سریواستاوا بود ولی او خود، نام مستعار باچان را برگزید و تمام اشعار و نوشته‌های خود را با این نام امضاء می‌کرد. بعدها آمیتاب نیز با همین نام فامیل وارد سینما شد و به خاطر شناخته شده بودن این نام تمام اعضای خانواده با نام باچان معروف شدند. مادر آمیتاب، تجی زنی از فرقه سیک‌هاست که زادگاهش پنجاب می‌باشد و پدرش از اهالی اوتار پرادش بود. باچان در نوجوانی در دبیرستان پسرانه الله‌آباد ثبت‌نام کرد و پس از آن وارد کالج شروود شد.

پس از اتمام کالج، آمیتاب وارد دانشگاه دهلی شد و مدرک لیسانس خود را در رشته علوم کسب کرد. باچان مدتی بعد به کار معاملات محموله‌های دریایی در شرکت کشتیرانی برداندکو روی آورد ولی کمی بعد آن شغل را رها کرد و به کلکته رفت تا آینده خود را در هنرپیشگی جستجو کند. آمیتاب در سال ۱۹۷۳ با جایا بهادوری هنرپیشه دیگر هند ازدواج کرد. آمیتاب و جایا در فیلم‌هایی همچون چوبکه چوبکه (۱۹۷۵)، زنجیر (۱۹۷۳) و شعله (۱۹۷۵) همبازی بودند. این دو صاحب دو فرزند، یک دختر به نام شوتا و دیگری پسری به نام آبیشک شدند.

در سال ۱۹۸۲ در زمان ساخت فیلم اکشن کولی آمیتاب ضربه سختی خورد و به علت پارگی روده‌ها در بیمارستان بستری شد. پزشکان وضعیت او را خطرناک توصیف کردند و حتی خطر مرگ را برای او پیش‌بینی کردند ولی آمیتاب بهبود یافت و پس از چندین ماه دوباره به کار برگشت. فیلم کولی از برکت مصدومیت باچان از فروش بالایی برخوردار شد. در ۳۰ نوامبر ۲۰۰۵ باچان بار دیگر تحت عمل جراحی قرار گرفت. او از چند روز قبل از درد شکم شکایت داشت. در طول مدت بیماری، عمل جراحی و در زمان نقاهت، بیشتر پروژه‌های کاری او معلق نگه داشته شدند تا او بازگردد و خود کارش را ادامه دهد. زیرا هیچ‌کس در هند پیدا نمی‌شود که بتواند جانشین او شود. آمیتاب مارس ۲۰۰۶ به کار برگشت. باچان مبتلا به آسم، تالاسمی مینور و افتادگی و سستی عضلات نیز هست.

حرفه

آمیتاب باچان با فیلم سات هندوستانی (۱۹۶۹) وارد عالم سینما شد. این فیلم با آنکه از موفقیت چندانی برخوردار نشد ولی باچان در همان نخستین حضور سینمایی برنده جایزه ملی فیلم شد. با این وجود شاید او هرگز فکر نمی‌کرد زمانی ستاره بی‌بدیل آسمان پرستاره سینمای هند شود. در سال۱۹۷۰ آمیتاب در فیلم آناند ظاهر شد و در آن با سوپراستار آن زمان هند راجش خانا همبازی بود. در این فیلم نیز باچان برنده جایزه بهترین هنرپیشه نقش مکمل شد زیرا منتقدان سینمایی معتقد بودند او اجرایی به‌یادماندنی و قوی از خود ارائه داده‌است. پس از آناند فیلم‌های موفق بسیاری نام آمیتاب باچان را روی سر در سینماها آوردند. فیلم‌هایی همچون رشما اور شرا (۱۹۷۱) و پروانه (۱۹۷۱) و از همان زمان باچان پا به مسیری نهاد که او را روز به روز و سال به سال در میان میلیون‌ها نفر از مردم دنیا محبوب و معروف می‌کرد. نخستین فیلم پرفروش و ماندگار آمیتاب به نام زنجیر به کارگردانی پراکاش مهرا بود. این فیلم تضادی واضح با فیلم‌های رمانتیک هندی داشت و فیلمی بود که مردم به داستان آن عادت نداشتند و همین موضوع از آمیتاب شخصیتی تازه ساخت و تا مدت‌ها با نام «جوان عصبانی بالیوود» شهرت یافت. دهه بعدی عمر آمیتاب او را به اوج محبوبیت پرتاب کرد. او دست کم در سال در یک فیلم موفق ظاهر می‌شد و گاه تعداد کارهایش به سالی چند عدد هم می‌رسید. از فیلم‌های دهه هفتاد باچان می‌توان به دیوار (۱۹۷۵)، شعله (۱۹۷۵)، تریشول (۱۹۷۸)، دان (۱۹۷۸) و لاواریس (۱۹۸۱) اشاره کرد. این فیلم‌ها لقب او را به عنوان قهرمان اکشن فیلم‌های بالیوود تحکیم بخشیدند. همچنان که آمیتاب موفق‌تر می‌شد، کم‌کم تصمیم گرفت فقط در فیلم‌های اکشن ظاهر نشود و استعداد خود را در زمینه‌های دیگر نیز به معرض نمایش بگذارد.

بازی‌های تحسین‌برانگیز کمدی او در فیلم‌های چوپکه چوپکه (۱۹۷۵)، امر اکبر آنتونی (۱۹۷۷) و نمک حرام (۱۹۸۲) به همه فهماند که آمیتاب باچان تنها در کتک‌کاری تبحر ندارد و حس شیرین طنز و توانایی خنداندن نیز از هنرهای دیگر اوست. او در نقش‌های رمانتیک هم موفق بود و فیلم‌های؛ گاهی اوقات (۱۹۷۶) و سلسله (۱۹۸۱) از نمونه‌هایی بودند که اشک همه را درآوردند.

باچان در دهه هفتاد و تا اواسط دهه هشتاد یکی از چهره‌های دائمی بالیوود بود، ولی با ورود به دنیای سیاست، سه سال از عمر خود را به دور از هنر سینما سپری کرد. در سال ۱۹۸۸ بار دیگر با فیلم جدیدی به نام شاهنشاه راهی پرده سینماها شد و این فیلم نیز با موفقیت بسیاری روبه‌رو شد، ولی بعد از بازگشت مجدد، قدرت باچان رو به زوال گذاشت و تعداد زیادی از آثارش با شکست گیشه مواجه شد، روند سقوط همچنان ادامه داشت. در سال ۱۹۹۰ و با بازی در فیلم مسیر آتش که در آن باچان نقش رئیس یک باند مافیایی را بازی می‌کرد، برنده جایزه بهترین هنرپیشه داخلی شد ولی باچان کم‌کار شده بود. در سال ۱۹۹۲ خدا گواه را بازی کرد اما پس از آن به مدت دو سال خود را نیمه بازنشسته کرد. در سال ۱۹۹۴ پس از مدت‌ها در فیلم انسانیت به ایفای نقش پرداخت ولی آن هم فروش چندانی نداشت. باچان در سال ۱۹۹۶ شرکت سهامی آمیتاب باچان را تأسیس کرد. کار این شرکت معرفی محصولات و خدمات صنعت سینمایی هند بود. این شرکت به کار تولید و توزیع فیلم‌های سینمایی و کاست و نوارهای ویدئویی و کارهایی از این دست می‌پرداخت. در سال ۱۹۹۷ باچان با فیلمی از تولیدات شرکت خودش به عالم بازیگری بازگشت ولی این فیلم هم از نظر مالی و هم از نظر منتقدان شکست خورد. سرانجام در همان سال شرکت باچان ورشکست شد. پس از آن باچان باز هم در چند فیلم بازی کرد که همگی از موفقیت پایین یا متوسطی برخوردار شدند. دیگر فیلمسازان و مردم به این فکر افتادند که دوران درخشندگی باچان به انتها رسیده‌است. در سال ۱۹۹۹ با درخشش در فیلم از نسل آفتاب بار دیگر توانایی‌های خود را به رخ سینماگران هند کشید. شاید از نسل آفتاب یکی از بهترین بازی‌های او در سینمای هند بوده و این فیلم یکی از بهترین‌های سینمای بالیوود. در سال ۲۰۰۰ جنگ تلویزیونی جدیدی با اقتباس از جنگ انگلیسی «چه کسی می‌خواهد میلیونر شود؟» را ساخت و مجری آن شد. این پروژه با موفقیت سریع مواجه شد. می‌گویند آمیتاب هفته‌ای ۵/۲ میلیون روپیه (نیم میلیون دلار) از این طریق پول درمی‌آورد و این موضوع باچان و خانواده‌اش را چه از نظر مالی و چه از نظر روحی به شدت تحت تأثیر قرار داده و وضعیتشان را پس از آن ورشکستگی زیر و رو کرده این برنامه تا نوامبر ۲۰۰۵ ادامه داشت. باچان در سال ۲۰۰۰ در فیلم محبت‌ها ساخته یاش چوپرا در نقش مردی عبوس و سختگیر ظاهر شد که به شدت مورد پسند مردم قرار گرفت. در فیلم رشته محبت (۲۰۰۱)، گاهی خوشی گاهی غم (۲۰۰۱) و باغبان (۲۰۰۳) در نقش پدر یک خانواده بود. او در این سال‌ها انواع و اقسام نقش‌ها را بازی کرد. از دیگر فیلم‌های برجسته او عکس (۲۰۰۱)، چشم‌ها (۲۰۰۲)، خار (۲۰۰۲) خاکی (۲۰۰۴)، دِو (۲۰۰۴) و برجسته‌تر از همه سیاه (۲۰۰۵) بودند. شهرت او پس از سال ۲۰۰۰ به حدی رسید که تصویر او در اکثر بیلبوردها و برنامه‌های تلویزیونی به چشم می‌خورد. باچان در سال ۲۰۰۵ با پسرش آبیشک در چند فیلم ظاهر شد. از جمله این فیلم‌ها بانتی و بابلی (۲۰۰۵) و سرکار (۲۰۰۵) با اقتباس از فیلم پدرخوانده می‌باشند. جدیدترین فیلم‌های اکران شده باچان بزرگ، هرگز نگو خداحافظ (۲۰۰۶) بابول (۲۰۰۶) اکلاویا (۲۰۰۷) و بدون هیچ حرفی (۲۰۰۷) و (بوده تیرا باب) ۲۰۱۱ هستند. آخرین فیلم باچان که هنوز اکران نشده شانتارام است که در آن با جانی دپ ستاره هالیوود هم بازی شد.

سیاست

عمر سیاسی باچان چندان بلند نبود. او در سال ۱۹۸۴ وارد دنیای سیاست شد و این کار را در واقع برای حمایت از دوست خانوادگی و قدیمی خود راجیو گاندی انجام داد. در آن سال او به رقابت با سیاست‌مدار معروف آن زمان و به موافقت با سیاست‌های گاندی پرداخت و با آرای بسیار بالایی برنده انتخابات پارلمان شد و با اکتساب ۶۸/۲ درصد از آرا روی کرسی پارلمان نشست؛ولی این کار دوام زیادی نداشت زیرا باچان سه سال بعد استعفاء داد و کار خود را نیمه‌کاره رها کرد اما همسرش پا جای پای او گذاشت و فعالیت در امور سیاسی را ادامه داد. او هم‌اکنون عضو یکی از احزاب سیاسی هند می‌باشد.

جوایز

جوایز فیلم فیر

آمیتاب باچان در طول سه دهه گذشته بارها جوایز مختلفی را از فیلم فیر، جشنواره اصلی فیلم‌های هندی، دریافت کرده‌است.

• بهترین بازیگر مرد نقش مکمل در سال ۱۹۷۲ در فیلم Anand
• بهترین بازیگر مرد نقش مکمل در سال ۱۹۷۴ در فیلم نمک‌حرام (Namak Haram)
• بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۷۸ در فیلم Amar Akbar Anthony
• بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۷۹ در فیلم Don
• جایزه یک عمر دستاورد در سال ۱۹۹۱
• بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۹۲ در فیلم Hum
• جایزه فوق ستاره هزاره (در فیلم بیعرضه) از ناکات تیرکیو و با هنرمندی فرهاد پاشا
• بهترین بازیگر مرد نقش مکمل در سال ۲۰۰۱ در فیلم Mohabbatein
• بهترین بازیگر مرد از نگاه منتقدین در سال ۲۰۰۲ در فیلم Aks
• جایزه نام قدرتمند سال در ۲۰۰۴
• بهترین بازیگر مرد از نگاه منتقدین در سال ۲۰۰۶ برای فیلم «سیاه»
• بهترین بازیگر مرد در سال ۲۰۰۶ برای فیلم «سیاه»

او در طی ۴ دهه دوران بازیگری خود، شاید معروف‌ترین بازیگر (یا دست‌کم یکی از معروف‌ترین بازیگران) سینمای هند بوده‌است.

افتخارات

آمیتاب باچان تاکنون به خاطر بازی‌های خوب خود جوایز بی‌شماری را از آن خود کرده‌است ولی افتخارات او در کشورهای دیگر دنیا نیز کم نیستند.

• در ژوئیه ۱۹۹۹ وبگاه بی‌بی‌سی پس از انجام یک نظرسنجی از باچان به عنوان «بزرگ‌ترین ستاره هزاره» یاد کرد. در این نظرسنجی باچان گوی سبقت را از الک گینس، مارلون براندو، سر لورنس اولیویه و چارلی چاپلین ربود.
• در ژوئن ۲۰۰۰ باچان نخستین آسیایی شد که مجسمه مومی‌اش در موزه مجسمه‌های مومی مادام توسو در لندن قرار گرفت.
• در مارس ۲۰۰۱ سایت «فوربس» از باچان به عنوان «قدرتمندترین هنرپیشه بالیوود» نام برد.
• در سپتامبر ۲۰۰۱ در جشنواره فیلم اسکندریه مفتخر به دریافت جایزه «ستاره قرن» شد.
• در آوریل ۲۰۰۵ مرکز تئاتر لینکلن در نیویورک ویژه برنامه‌ای با نام «یک شب با آمیتاب باچان» ترتیب داد و لقب «بزرگ‌ترین ستاره سینمای دنیا» را به او داد.
• در سال ۲۰۰۵ با اجازه باچان، صدای او روی فیلم رژه پنگوئن‌ها گذاشته شد.

عامر خان (انگلیسی: amir khan زادهٔ ۱۴ مارس ۱۹۶۵ در بمبئی) بازیگر مسلمان از کشور هند است. او در افغانستان و ایران بیشتر با نام امیر خان شناخته می‌شود. امیرخان در ۱۸ آوریل ۱۹۸۶ با رینا دوتا ازدواج کرد؛این دو در سال ۲۰۰۲ از هم جدا شدند

امیر خان در سال ۲۰۰۵ با کیران رائو ازدواج کرد. این زوج در جولای سال ۲۰۲۱ رسماً جدایی خود را اعلام کردند.

همچنین وی درکنار سلمان خان و شاهرخ خان یکی از سه خان بزرگ بالییود به حساب میاید.

زندگی هنری

عامر خان در خانواده‌ای مسلمان در شهر بمبئی هند به دنیا آمده‌است. نام پدرش طاهر حسین است که از تهیه‌کنندگان فیلم است. عموی او ناصر حسین نیز از تهیه‌کنندگان بزرگ فیلم در هند است.

وی زندگی هنری‌اش را با بازی در فیلمی به نام پیروزی خاطرات (۱۹۷۳) به کارگردانی عمویش و در زمانی آغاز کرد که کودکی هشت‌ساله بود.

اولین فیلم عامر خان که در آن نقش اول را بر عهده داشت، فیلم از قیامت به قیامت (۱۹۸۸) به کارگردانی پسرعمویش منصور خان بود. نقش مقابل او در این فیلم را جوهی چاولا بر عهده داشت، که برای او نیز اولین تجربهٔ کاری محسوب می‌شد. عامر خان اولین جایزهٔ ملی فیلم (جشنواره National Film Awards) خودش را به‌خاطر بازی در فیلم از قیامت به قیامت دریافت کرد.

عامر خان در سال۱۹۹۰ با بازی در فیلم موفق دل توانست جای خود را در بالیوود به عنوان یک ستاره محکم کند. اما شروع موفقیت جدی او از۱۹۹۵ شروع شد و با حضور در فیلم رنگارنگ (فیلم) در کنار اورمیلا ماتوندکار بود که این فیلم نامزد بهترین فیلم و بهترین بازیگر سال را برای وی به ارمغان آورد و در سال ۱۹۹۶ دیگر سال عامر خان بود، او با فیلم راجا هندوستانی توانست برای اولین بار جایزه بهترین بازیگر جایزه فیلم‌فیر را کسب کند و همچنین این فیلم توانست به عنوان بهترین و پرفروش‌ترین فیلم سال انتخاب شود و کاریشما کاپور هم عنوان بهترین بازیگر زن سال انتخاب شد

سال ۱۹۹۷ عامرخان فیلم موفق و پرفروش عشق را در گیشه داشت که سومین فیلم پرفروش سال شد و سال ۱۹۹۸ بازی درخشان وی در فیلم غلام (فیلم ۱۹۹۸) نامزدی بهترین بازیگر و فیلم سال را به ارمغان آورد

عامر خان در سال ۲۰۰۱ شرکت فیلمسازی خود را با نام عامر خان پروداکشنز تأسیس کرد. اولین محصول این شرکت، فیلمی بود با نام باج: روزی روزگاری هند به کارگردانی اشوتوش گواریکر که نامزد دریافت جوایز ملی و بین‌المللی زیادی شد و توانست جایزهٔ محبوب‌ترین فیلم را از جشنواره نشنال فیلم آواردز (National FilmAwards) دریافت کند. این فیلم یکی از ۳ فیلم تاریخ هند است که نامزد بهترین فیلم خارجی زبان اسکار شده‌است.

عامرخان از سال ۲۰۰۱ با تغییر رویه کاری خود و محدود کردن بازی در فیلما و حساسیت در انتخاب نقش و فیلمنامه به سوپراستاری فراتر ازسینمای هند تبدیل شد و همین امر باعث شد او ۴ سال از سینما فاصله بگیرد و سال ۲۰۰۵ با فیلم قیام مانگال پاندی (فیلم) بازگشت و با استقبال خوب منتقدین مواجه شد.

سال ۲۰۰۶ عامرخان با دو فیلم زعفرانی رنگش کن و فنا (فیلم) سال بسیار باشکوه را پشت سر گذاشت فیلم زغفرانی رنگش کن در جشنواره‌های خارجی بسیار استقبال شد و بخاطر داشتن دیالگ‌های قوی مورد ستایش قرار گرفت و اما فیلم فنا که عامرخان برای اولین بار کنار کاجول نقش مقابل وی را بازی می‌کرد و کاجول نیز پس از ۵ سال دوری از سینما در کنار عامرخان قرار گرفته بود. این فیلم به یک موفقیت بزرگ تجاری تبدیل شد

سال ۲۰۰۷فیلم ستاره‌های روی زمین با کارگردانی عامرخان به بهترین فیلم سال تبدیل شد و وی نیز عنوان بهترین کارگردان سال را بدست آورد و سال بعد فیلم گجینی (فیلم ۲۰۰۸)، او برای بازی در فیلم گجینی نزدیک به یک سال به‌طور مداوم روی بدن خود کار کرد و با بدنی کاملاً عضلانی در فیلم بازی کرد. این فیلم به پرفروش‌ترین فیلم سال تبدیل شد.

سال ۲۰۰۹ بازهم با کولاک عامرخان و فیلم سه احمق همراه بود. این فیلم علاوه برفروش بالا، در کشورهای آسیای شرقی هم فروش خوبی داشت و باعث شد این فیلم تا آن زمان به پرفروش‌ترین فیلم هندی تاریخ تبدیل شود و همچنین در جشنواره‌های بین‌المللی مورد تحسین قرار گرفت. سه احمق که با اشاره به آموزش و پروش در هند تأکید دارد جایزه بهترین فیلم و کارگردانی سال را از آن خود کرد. در سه سال بعدی عامر خان به ترتیب فیلمهای خاطرات بمبئی و دهلی بلی (فیلم) و تلاش: پاسخ دروغ پنهان در کارنامه خود داشت.

عامر سال ۲۰۱۳ با فیلم بسیار پرفروش و موفق موج ۳ به پرده سینما بازگشت که به گفته وی سخت‌ترین نقش دوران کاری او بوده‌است. اما سال ۲۰۱۴ فیلم پی‌کی (فیلم) در روز اول اکران تمام رکوردها را جابجا کرد. این فیلم در خارج از هند هم فروش بالایی داشت و از محبوبیت بالایی در کل دنیا برخوردار شد. این فیلم هم‌اکنون جز ۲۵۰ فیلم برتر تاریخ سینما است.

اما سال ۲۰۱۶ عامرخان کولاکی دوباره ای در گیشه‌ها به پا کرد فیلم دنگل با فروشی بی‌سابقه به پرفروش‌ترین فیلم تاریخ هند تبدیل شد دنگل به بهترین فیلم سال تبدیل شد و عامرخان یک بار دیگر جایزه بهترین بازگیر مرد سال را کسب کرد.

سال ۲۰۱۷ فیلم موفق فوق‌ستاره مخفی (فیلم) موفقیتی دیگر را برای او به ارمغان آورد

سال ۲۰۱۸ فیلم پرهزینه قاتلان هندوستان در روز اول رکورد خوبی به جای گذاشت اما در مجموع نتوانست انتظارات را برآورده کند و در گیشه شکست خورد.

زندگی خصوصی

عامر خان در ۱۸ آوریل ۱۹۸۶ با رینا دوتا ازدواج کرد. آنان دو فرزند دارند: یک پسر و یک دختر. این دو در سال ۲۰۰۲ از هم جدا شدند؛ ولی همچنان همدیگر را می‌بینند و رابطهٔ خوبی با هم دارند.

عامر خان در سال ۲۰۰۵ با کیران رائو ازدواج کرد. این دو در ۵ دسامبر ۲۰۱۱ تولد اولین فرزندشان را اعلام کردند. این زوج پس از ۱۵ سال زندگی مشترک در جولای سال ۲۰۲۱ جدایی خود را به صورت رسمی اعلام کردند.

او با ابوالکلام آزاد نسبت فامیلی دارد و از نوادگان خواهر/برادر اوست.

فیلم‌شناسی

افتخارات

1. فرستادن چهار فیلم به اسکار، که دو تا از آن‌ها به مرحلهٔ نهایی هم رفتند.
2. اولین فیلمی که توانست رکورد فروش بیش از ۱۰۰ کرور را بشکند فیلم گجینی با بازی عامر است. همچنین اولین فیلمی که توانست رکورد فروش ۲۰۰ کرور را هم بشکند یکی از فیلم‌های عامر است؛ و فیلم دانگال عامر همچنان صدر نشین پرفروش‌ترین فیلم است
3. بیست بار نامزد دریافت جایزهٔ بهترین بازیگر مرد.
4. سه بار برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر مرد.
5. برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر تازه‌وارد در سال ۱۹۹۰.
6. برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر از نظر منتقدان در سال ۲۰۰۷ برای بازی در فیلم زعفرانی رنگش کن.
7. برندهٔ جایزهٔ بهترین کارگردانی در سال ۲۰۰۸.
8. رکورددار فروش فیلم در کل تاریخ سینمای هند، برای فیلم پی‌کی-دانگال.
9. نامزد جایزهٔ بهترین بازیگر مرد سال ۲۰۰۸. (البته غیر از عامر خان کسی از دیگر بازیگران نبودند)
10. سه بار برنده شدن در مسابقات جهانی فینفر.
11. نامزد انتخاب به‌عنوان مرد سال ۲۰۱۰ از سوی مجلهٔ سی‌کیو.
12. رکورددار بازی در فیلم‌های پرفروش.

آکشی کومار (به هندی: अक्षय कुमार) (زاده ۹ سپتامبر ۱۹۶۷ با نام راجیو هاری اوم باتیا) یکی از بزرگترین بازیگران هندی بالیوود است. پدرش درجه دار ارتش بود. نام مادرش ارونا بهاتیا است. او در سال ۲۰۰۹ جایزه پادما شری را از دولت هند دریافت کرد. او به پادشاه ژانرها معروف است و در این صنعت اسطوره است

زندگی اولیه و زمینه

کومار در امریتسار پنجاب به دنیا آمد. پدر او یک افسر ارتش بود و مادرش آرونا بهاتیا نام داشت. از دورانی که بسیار جوان بود، به عنوان یک اجراکننده شناخته شده بود؛ به خصوص به عنوان یک رقصنده. او پیش از اینکه به بمبئی برود، درچانی چوک دهلی بزرگ شد. دربمبئی، او در کلیوادا که یکی از مناطق تحت تسلط پنجاب بود زندگی می‌کرد. او در مدرسه دان بسکووسپس کالج گوروناناک خالسای بمبئیا درس خواند. پس از گرفتن کمربند سیاه تکواندو در هند، یک دوره هنرهای رزمی را در بانکوک تایلند گذراند، درآنجا موای‌تای(Muay Tha) آموخت و به عنوان آشپز و پیش‌خدمت شروع به کار کرد. سپس به بمبئی بازگشت و آموزش هنرهای رزمی را آغاز کرد. یکی از شاگردانش که عکاس بود به او پیشنهاد مدل شدن داد. شاگردش به او یک کار مدلینگ در یک شرکت کوچک داد. او برای دو ساعت جلوی دوربین ژست گرفت. به دلیل حقوق بهتر، او مدل بودن را انتخاب کرد. یک روز صبح او پرواز خودش را برای یک آگهی در بنگلور از دست داد. ناامید شده از خودش، طبق عادت همیشگی به همراه نمونه کارهایش دور چند استودیوی مختلف چرخید و خوشبختانه عصر همان روز او برای نقش اصلی فیلم دیدار انتخاب شد.

زندگی حرفه‌ای

کومار معمولاً در فیلم‌های رزمی و ماجراجویانه و اخیراً در فیلم‌های کمدی به بازی پرداخته‌است. او از سال ۱۹۹۰ تاکنون در بیش از ۱۰۰ فیلم ایفای نقش کرده‌است. اولین فیلمی که در نقش اول بازی می‌کرد فیلم سوگند نام دارد که در سال ۱۹۹۱ ساخته شده‌است. آخرین فیلم او که در سال ۲۰۱۲ به روی پردهٔ سینماها رفت رودی راتهور نام دارد که بعد از گذشتن هفت سال اکشی کمار بار دیگر در نقشی اکشن در این فیلم ظاهر شده‌است. او تا حالا چندین بار برای جایزهٔ فیلم فیر کاندید شده‌است و دو بار موفق به کسب این جایزه شده. او در بیشتر فیلم‌هایش، نقش‌های بدلکارانه را خودش ایفا می‌کند و به همین علت به جکی چان هند شهرت دارد. او بیشترین فیلم موفق را بعد از امیتاب باچان دارا است؛ که (از سال ۲۰۰۰ تا به حال فیلم‌های موفق بسیار زیادی در ژانرها مختلف بازی کرده‌است) او اولین نفر در هند بود که باشگاه ۱۰۰۰، ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ کرور را فتح کرده‌است و نزدیک ۴۰۰۰ کرور است. اویکی از بزرگترین بازیگران هندوستان است و به نام پادشاه همهٔ ژانرها معروف است.

زندگی شخصی

او ابتدا با آیشا جوبکار رابطه صمیمانه‌ای برقرار کرد و مدت کوتاهی بعد از جدایی از او با پوجا باترا دختر کارگردان و تهیه‌کننده که به تازگی لقب دختر شایسته هند را کسب کرده بود آشنا شد و آن‌ها تصمیم به ازدواج گرفته‌اند. این رابطه نیز مدت زیادی طول نکشید و آکشی چند وقت بعد از جدایی از پوجا باترا با راوینا تاندون آشنا شد. رابطه آن‌ها بسیار صمیمانه بود و خیلی زود با یکدیگر نامزد شدند نامزدی آن‌ها سه سال به طول انجامید و بعد از این مدت به‌طور ناگهانی از یکدیگر جدا شدند. فاصله جدایی آکشی از راوینا تا آشنایی و ارتباطش با شیلپا شتی بسیار کوتاه بود اما آن طور که به نظر می‌رسید آن‌ها به شدت عاشق یکدیگر بودند و این بار تصمیم آکشی قطعی به نظر می‌رسید اما در کنار ناباوری و زمانی که همه در انتظار خبر ازدواج آن دو بودند بعد از این فیلم ترکن در سال ۲۰۰۰ آکشی و شیلپا از هم جدا شدند؛ و آکشی بالاخره در هفدهم ژانویه سال ۲۰۰۱ با تونیکل خانا ازدواج کرد. تونیکل خانا دختر بزرگ دیمپل کاپادیا و راجش خاناست که در چهاردهم اکتبر۱۹۷۰ متولد شد و با فیلم بارسات در کنار بابی دئول به سینما آمد. وی در مدت کوتاهی کنار بازیگران مطرحی چون شاهرخ خان، سلمان خان، امیرخان و سیفعلی خان قرار گرفت . پسر آن‌ها به نام «آراو» در سپتامبر ۲۰۰۲ و دختر آن‌ها «نیتارا» در ۲۵ سپتامبر۲۰۱۲ متولد شدند. اکشی با ترکیبی از کیک بوکسینگ، شنا، بسکتبال و همچنین کار کردن خودش را روی فرم نگه می‌دارد. در سال۲۰۰۴، او افتخار جایزهٔ راجیوگاندی را برای موفقیت برجسته در بالیوود گرفت. در سال ۲۰۰۸، از دانشگاه ویندسور در انتاریوی کانادا، دکترای افتخاری قانون را به دلیل کار برجسته در صنعت فیلم و کمک به کار اجتماعی دریافت کرد. در همان سال به عنوان جذاب‌ترین مرد زنده از دید مجله people در هند شناخته شد. سال بعد بالاترین افتخار ژاپن «کاتانا» و یک کمربند سیاه درجه شش در Kuyukai Gōjū-ryū کاراته دریافت کرد. او یکی از پانزده چهرهٔ بین‌المللی شناخته شده و دعوت شده برای بازی‌های المپیک اجتماع حامل مشعل به کانادا بود.

برخی جوایز

• جوایز آسیایی: برندهٔ جایزهٔ موفقیت برجسته در سینما در سال ۲۰۱۱
• جوایز فیلم آسیا: نامزد بهترین بازیگر مرد برای فیلم سینگ ایزکینگ(Singh Is Kinng) در سال ۲۰۰۹
• فیلم فیر:
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۱۹۹۵برای فیلم یه دیلاگی(Yeh Dillagi)
• نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۱۹۹۸ برای فیلم دل توپاگل هی(Dil To Pagal Hai)
• بهترین اجرا در نقش منفی در سال ۲۰۰۲ برای فیلم اجنبی(Ajnabee)
• نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۲۰۰۵ برای فیلم خاکی(Khakee)
• نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۲۰۰۵ برای فیلم موجسه شادی کاروگی(Mujhse Shaadi Karogi)
• نامزد بهترین اجرا در نقش کمدی در سال ۲۰۰۵ برای فیلم موجسه شادی کاروگی
• بهترین اجرا در نقش کمدی در سال ۲۰۰۶ برای فیلم گرم مسلا(Garam Masala)
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۸ برای فیلم نمسته لندن(Namastey London)
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۹ برای فیلم سینگ ایزکینگ
• نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۲۰۱۳ برای فیلم اوام جی!:اوه مای گاد! (OMG: Oh My God!)
• اسکرین اواردز:
• نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۲۰۰۵ برای فیلم موجسه شادی کاروگی
• نامزد بهترین زوج در سال ۲۰۰۵
• بهترین کمدین در سال ۲۰۰۶ برای گرم مسلا
• بهترین بازیگر محبوب برای سینگ ایزکینگ
• نامزد بهترین بازیگر برای سینگ ایزکینگ
• آیفا(IIFA)اواردز:
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۲ برای فیلم دادکان(Dhadkan)
• بهترین بازیگر منفی در سال ۲۰۰۲ برای فیلم اجنبی
• بهترین کمدین در سال ۲۰۰۵ برای فیلم موجسه شادی کاروگی
• نامزد بهترین کمدین در سال ۲۰۰۶ برای گرم مسلا
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۸ برای فیلم بهول بهولیا(Bhool Bhulaiyaa)
• برنده جایزه ویژه از طرف کشور میزبان، تایلند در سال ۲۰۰۸
• نامزد ستارهٔ مرد دهه در سال ۲۰۰۹
• نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۲۰۱۳برای فیلم اوام جی!:اوه مای گاد!
• بالیوودمووی اواردز:
• بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۱ برای فیلم هراپری(Hera Pheri)
• بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۳ برای فیلم آواراپاگل دیوانا(Awara Paagal Deewana)
• بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۶ برای فیلم پیرهراپری(Phir Hera Pheri)
• گلوبال ایندین فیلم اواردز:
• بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۲۰۰۵برای فیلم موجسه شادی کاروگی
• زی سینه اواردز:
• نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۲۰۰۵برای فیلم موجسه شادی کاروگی
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۶برای فیلم وقت:دریس اجینست تایم(Waqt: The Race Against Time)
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۲۰۰۸برای فیلم نمسته لندن
• نامزد بهترین بازیگر در سال ۲۰۱۱برای فیلم هوس فول(Housefull)
• نامزد چهرهٔ بین‌المللی مرد در سال ۲۰۱۲
• نامزد جایزه بهترین بازیگر در سال ۲۰۱۳ برای فیلم استثنایی ۲۶
• بهترین بازیگر ۲۰۱۴ برای فیلم تعطیلات
• بهترین بازیگر۲۰۱۵ برای فیلم جبار برگشته
• دریافت جایزه Awaders در سال ۲۰۱۶
• بهترین بازیگر۲۰۱۸ برای فیلم جولی ال بی ۲
• نامزد دریافت جایزه۲۰۱۸ برای فیلم توالت

فیلم‌شناسی

جان‌وی کاپور (انگلیسی: Janhvi Kapoor؛ زادهٔ ۶ مارس ۱۹۹۷) یک هنرپیشه اهل هند است. وی از سال ۲۰۱۸ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است.

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به ضربان قلب و داستان‌های ارواح اشاره کرد.

آنانیا پاندی (به انگلیسی: Ananya Panday) (زاده ۳۰ اکتبر ۱۹۹۸) بازیگر هندی است.

از کارهای معروف او می‌توان به بازی در فیلم دانش‌آموز سال ۲ اشاره کرد که آنانیا پاندی برای بازی در این فیلم برنده جایزه فیلم فیر (بهترین بازیگر زن تازه وارد) شد.

او در فیلم شوهر، همسر و اون بازی کرده است.

تارا سوتاریا (به انگلیسی: Tara Sutaria) (زاده ۱۹ نوامبر ۱۹۹۵) بازیگر هندی است.

از کارهای معروف او می‌توان به بازی در فیلم دانش‌آموز سال ۲و دارم میمیرم اشاره کرد.

پوجا هگده (به انگلیسی: Pooja Hegde) (زاده ۱۳ اکتبر ۱۹۹۰) بازیگر، مدل هندی است.

از فیلم‌هایی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به تپه مردگان اشاره کرد.

فیلم‌شناسی

فهرست برخی از فیلم‌هایی که پوجا هگده در آنها به ایفای نقش پرداخته‌است:

• تپه مردگان
• دانای کبیر
• جایی در ویکنتاپورام
• خانه شلوغ ۴
• دی جی

شرادها کاپور (انگلیسی: Shraddha Kapoor؛ زادهٔ ۳ مارس ۱۹۸۹) بازیگر و خوانندهٔ اهل کشور هند است. وی دختر شاکتی کاپور است. وی بازیگری را از سال ۲۰۱۰ میلادی آغاز نمود.

از فیلم‌هایی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به عاشقی ۲، دختری در عشق تو و حیدر، دوست‌دختر نصفه نیمه، پرواز جت، باغی و یک تبهکار اشاره کرد.

فیلم‌شناسی

• ۲۰۱۰ - سه کارت
• ۲۰۱۱ - پایان عشق
• ۲۰۱۳ - عاشقی ۲
• ۲۰۱۳ - دختری در عشق تو
• ۲۰۱۴ - یک تبهکار
• ۲۰۱۴ - حیدر
• ۲۰۱۴ - آنگلی
• ۲۰۱۵ - ای‌بی‌سی‌دی ۲ (هرکسی میتونه برقصه ۲)
• ۲۰۱۶ - باغی
• ۲۰۱۶ - پرواز جت
• ۲۰۱۶ - راک آن ۲
• ۲۰۱۷ - باشه عزیزم
• ۲۰۱۷ - دوست‌دختر نصفه نیمه
• ۲۰۱۷ - هسینا پارکار
• ۲۰۱۸ - نواب زاده (حضور افتخاری)
• ۲۰۱۸ - زن
• ۲۰۱۸ - چراغ خاموش موتور(کنتور) روشن
• ۲۰۱۹ - ساهو
• ۲۰۱۹ - گستاخ
• ۲۰۲۰ - رقصنده خیابانی ۳
• ۲۰۲۰ - باغی ۳
• ۲۰۲۰ - ولگرد

راجکومار رائو (انگلیسی: Rajkummar Rao) بازیگر اهل کشور هند است.

وی بازیگر فیلم‌هایی همچون ملکه بوده است.

فیلم‌شناسی

فهرست برخی از فیلم‌هایی که راجکومار رائو در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته است:

• ملکه
• تلاش
• تخت روان دالی
• داستان ناقص ما
• فنی خان
• شاهید
• نیوتن
• این حسی است
• علیگر
• چیتاگونگ
• کای پو چی!
• به دام افتاده
• زن
• رابطه
• فلفل دلمه‌ای
• پرش
• دارودسته‌های واسیپور
• منچ
• او خواهرت خواهد بود

عبدالرشید سلیم سلمان خان (زادهٔ ۲۷ دسامبر ۱۹۶۵ ) مشهور به سلمان خان بازیگر، تهیه‌کننده، خواننده و مجری اهل هند است. او در بیش از ۹۰ فیلم هندی ایفای نقش کرده‌است. سلمان خان پسر هنرپیشه و فیلم‌نامه‌نویس سینمای بالیوود سلیم خان است. سلمان خان یک بازیگر مسلمان است برادران او ارباز خان و سهیل خان و خواهران او آلویرا و آرپیتا خان نام دارند (آرپیتا خواهر ناتنی).  سلمان خان مجرد بوده و تا کنون ازدواج نکرده و فرزندی هم ندارد. او در کنار عامر خان و شاهرخ خان یکی از سه خان بزرگ بالیوود به حساب می‌آید. 

زندگی هنری

سلمان خان موفق‌ترین بازیگر بالیوود در گیشه فروش می‌باشد اکثر فیلم‌های اکران شده از او با استقبال چشمگیر رو به رو می‌شود و حتی پرفروشترین فیلم تاریخ بالیوود «هم آپ که هه کُن» نیز با بازیگری سلمان خان می‌باشد. سلمان خان در سال ۱۹۸۸ بازیگری را با بازی در نقش فرعی فیلم Biwi Ho To Aisi ساخته جی کی بهاری به سینما قدم گذاشت و اولین موفقیت تجاری خود را مدیون اولین همکاری خود با سورج در سال ۱۹۸۹ در فیلم «منه پیار کیا» می‌داند که خیلی در کار او تأثیر گذاشت و سلمان توانست جایزه بهترین بازیگر مرد تازه‌وارد را برای این فیلم به دست آورد هم چنین فیلم موفقیت‌های زیادی را نیز در خارج از هند کسب کرد و در کشورهای مختلفی از جمله اسپانیا نیز اکران شد و پر فروش‌ترین فیلم دهه ۸۰ لقب گرفت همین امر موجب گشت تا سلمان در فیلم‌های متعدد بعدی بدرخشد که می‌توان به فیلم‌های «ساجن» در سال ۱۹۹۱ و «هم آپ که هه کُن» در سال ۱۹۹۴ و «کارن آرجون» در سال ۱۹۹۵ و «پیار کیا تو درنا کیا» در سال ۱۹۹۸ و «هم سات سات هه» در سال ۱۹۹۹ اشاره کرد که طی هفت سال فعالیت حرفه‌ای بازیگری توانست بالاترین دستمزدها را از آن خود کند. ۸ تا از فیلم‌هایی که او در آن‌ها ایفای نقش کرده‌است، درآمد ناخالصی در حدود بیش از ۱۰۰ کرور (۱۸٫۲میلیون دلار آمریکا) بدست آورد، و او را به یکی از بازیگران برجسته و موفق، در تاریخ سینمای هند تبدیل کرد.

به این ترتیب، خان، خود را به عنوان یکی از بازیگران موفق و یکی از پرطرفدارترین ستاره‌های سینمای هند، معرفی کرد.

در سال ۱۹۹۹، سلمان خان، برای فیلم "کوچ کوچ هوتاهه" برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و توانست موفقیت‌های تجاری و انتقادی زیادی را کسب کند سپس در چندین فیلم خوش درخشید که می‌توان به فیلم‌های "تره نام " در سال ۲۰۰۳ و "موجسه شادی کروگی" در سال ۲۰۰۴ و "نو انتری" در سال ۲۰۰۵ و "پارتنر" در سال ۲۰۰۷ و "وانتد" در سال ۲۰۰۹ و "دبنگ" در سال ۲۰۱۰ و"بادیگارد" و "ردی" در سال ۲۰۱۱و "اک تا تایگر" و "دبنگ ۲" در سال ۲۰۱۲و کیک در سال ۲۰۱۴ و برادر باجرانگی در سال ۲۰۱۵ و سلطان در سال ۲۰۱۶ و تایگر زنده است در سال ۲۰۱۷ اشاره کرد که در تاریخ سینمای بالیوود بالاترین سود را کسب کردند و جزو پر فروش‌ترین فیلم‌های این صنعت به‌شمار می‌روند. سلمان خان یکی از موفق‌ترین هنرپیشه‌های سینمای هند است. فیلم "منه پیار کیاً او پر فروش‌ترین فیلم دهه هشتاد لقب گرفته‌است هم چنین هم اپکه نیز پر فروش‌ترین فیلم دهه ۹۰ به حساب می‌آید. هم چنین او پر فروش‌ترین فیلم‌های سال‌های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۴ و ۱۹۹۹ و ۲۰۰۵ و ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ و را در کارنامه خود دارد که هیچ بازیگری در این صنعت تا به حال نتوانسته‌است که هشت سال پر فروش‌ترین فیلم‌ها را دارا باشد همچنین از سال ۲۰۱۰ به بعد او هیچ فیلم شکست خورده‌ای در کارنامه خود ندارد

او یکی از سه خان بزرگ سینمای هند (سلمان خان، شاهرخ خان، عامر خان) است که شکل تازه‌ای به فیلم‌های هندی طی دهه ۱۹۹۰ تا زمان حاضر دادند. ستاره‌ای با شهرت نقصان نیافته به رغم فراز و نشیب‌های شخصی و حرفه‌ای، ستاره‌ای با رکورد قوی فروش گیشه به‌طور مداوم در طول دو دهه هنرپیشه‌ای که خود را به عنوان استاد تمام ژانرها اثبات کرد، ژانر عشقی، اکشن، درام یا کمدی. هیچ تجربه بالیوودی بدون فیلم‌های او کامل نیست. هیچ دانشجوی سینما نمی‌تواند فیلم‌های او را نادیده بگیرد و هیچ نویسنده آینده تاریخ بالیوود نمی‌تواند او را در نظر نگیرد. جایگاه او در اصل سینمای هندی تضمین شده‌است و این بخاطر ساختن فیلم‌هایی با تأثیر گسترده و ماندگاراست.

یکی از کارهای سلمان نقاشی کردن است او اخیراً بعضی از نقاشی‌های خود را به حراج خیریه اهدا کرد تا برای آموزش کودکان محروم، پول جمع کند. او علاقه خاصی به کودکان دارد، مخصوصاً کودکانی که هر گونه مسئله سلامتی دارند یا دچار چالش‌های ذهنی یا جسمانی هستند، او از بسیاری از سازمان‌هایی که برای کودکان کار می‌کنند، حمایت می‌کند مانند کمیسیون‌های متعهد، Development Trust و دبیرستان مرکز رفاه کودکان. شایعه شده‌است سلمان خان قرار است در نسخه چهارم فیلم هالیوودی بی‌مصرف‌ها نقش ایفای کند.

زندگی‌نامه

سلمان خان پسر بزرگ نویسنده، سلیم خان، است و مادرش که همسر اول پدرش است سلما خان نام دارد. پدربزرگ پدریش از پشتون‌های افغانستان بوده‌است که به هند عزیمت کرده و در آنجا و در مدیا پرادش سکنی گزیده‌است و مادرش هندو است. سلمان خان خودش یکبار گفته‌است که دورگه مسلمان–هندو است. نامادریش هلن نام دارد که قبلاً هنرپیشه بوده و با خود سلمان در چند فیلم بازی کرده‌است و خوش درخشیده‌است. دو برادر دیگرش، ارباز خان و سهیل خان، و دو خواهرش، آلویرا و آرپیتا، نام دارند. آلویرا با یک هنرپیشه و کارگردان با نام آتل آگنی هوتری ازدواج نمود. سلمان خان تحصیلات خود را در دبیرستان St. Stainlaus High School در بندر مومبایی به پایان رسانید و برادران کوچکترش، ارباز و سهیل، هم از همین مدرسه فارغ‌التحصیل شدند. قبل از آن سلمان با برادر کوچکترش یعنی ارباز طی چند سال در مدرسه Scindia School در Gwalior درس می‌خواندند.

دهه ۸۰

سلمان خان اولین فعالیت خود را در سال ۱۹۸۸ در نقش مکمل در فیلم "بیوی هو تو ایسی" آغاز کرد. اولین نقش اصلی او، مربوط به فیلم عاشقانه سورج برجاتیا با عنوان" منه پیار کیاً بود که در سال ۱۹۸۹ ساخته شد. این فیلم یکی از پرفروشترین فیلم‌های تاریخ هند به‌شمار می‌رود. سلمان در این فیلم توانست جایزه Filmfare برای بهترین بازیگر مرد تازه‌وارد را بدست آورد. بعدها، این فیلم به زبان انگلیسی، با اسم" زمانی که عشق صدا می‌کند(Love Calls) " ترجمه شد و یک نسخه ۱۲۵ دقیقه‌ای آن، بزرگترین موفقیت در بازار کارائیب در گویان بود، و همچنین، باکس آفیس ترینیداد و توباگو را تحت تأثیر و سلطه خود قرار داد. همچنین فیلم به زبان اسپانیایی نیز دوبله شد که اولین آزمایش دوبله شده، در نوع خود است. این فیلم ۱۲۵ دقیقه‌ای نیز، از طریق اجرای برتر در ۱۰ هفته، در لیما، پایتخت پرو، موفقیت خود را به اثبات رساند. همچنین، به زبان تامیل، به عنوان Kaadhal Oru Kavithai و در زبان مالایایی، به عنوان Ina Praavukal، دوبله شد. این فیلم آغاز و شروعی بود برای موفقیت فیلم‌های هندی در خارج از کشور که با فیلم"هم اپکه" این روند ادامه پیدا کرد.

دهه ۹۰

در سال ۱۹۹۰، سلمان در فیلم «باقی» بسیار خوب درخشید. این فیلم فروش خوبی در گیشه داشت و در سال ۱۹۹۱ نیز همراه با سانجی دات و مادوری در فیلم زیبای «ساجن» ظاهر شد که این فیلم توانست در باکس افیس خوب عمل کند و پر فروش‌ترین فیلم سال ۹۱ نیز لقب گرفت علی‌رغم این موفقیت‌های اولیه، تمامی فیلم‌هایی که طی سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ بازی کرد در گیشه فروش خوبی نداشت.

در سال ۱۹۹۴ بود که سلمان مجدداً" با سورج در فیلم "هم آپ که هه کون" خوش درخشید و به همراه مادوری به موفقیت فوق‌العاده‌ای رسیدند و درآمدی بیش از ۱۳۵ کرور (۲۴٫۵۷میلیون دلار آمریکا) کسب کرد. این فیلم نه تنها بزرگترین موفقیت آن سال بود بلکه یکی از پرفروشترین فیلم‌های بالیوود محسوب گردید و تا هفت سال پر فروش‌ترین فیلم تاریخ بالیوود حساب می‌شد. در جایزه فصلی سال ۱۹۹۵، این فیلم موفق به کسب ۵ جایزه فیلم برتر، و همچنین موفق به کسب جایزه ملی برای محبوب‌ترین فیلم سال، شد. این فیلم تمام رکوردهای قبلی را شکست و رکورد خود را به عنوان یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های بالیوود در طول تاریخ را به مدت ۷ سال حفظ کرد و در خارج نیز اولین ال تایم بلاک باستر ان زمان لقب گرفت و توانست بالیوود را وارد مرحله جدیدی بکند و از نظر باکس افیس دهه ۹۰ به دو مرحله تقسیم می‌شود یکی قبل از اکران این فیلم و دیگری بعد از ان زیرا از بعد از اکران این فیلم بالیوود کاملاً از نظر فروش متحول شد و وارد مرحله جدیدی شد.

در سال ۱۹۹۵، سلمان در فیلم کاران آرجون به کارگردانی راکش روشن پهلو به پهلوی شاهرخ خان خوش درخشید. فیلم در مورد دو برادر بود که بعد از کشته شدن توسط دشمنان خانوادگی، تجسم جدیدی از زندگی پیدا کرده بودند. این فیلم دومین موفقیت بزرگ سلمان در آن سال بود و نقش او موجب شد تا مجدداً نامش بر سر زبان‌ها بیفتد و کاندید بهترین بازیگر مرد ان سال نیز شد.

در سال ۱۹۹۶، سلمان در دو فیلم بازی کرد یکی فیلم «خاموشی» به کارگردانی Sanjay Leela Bhansali که فروش ناموفقی در گیشه داشت اما نقدهای مثبت زیادی را دریافت کرد و هم چنین فیلم «جیت» که دومین فیلم پر فروش اون سال لقب گرفت.

سلمان همچنین در دو فیلم دیگر در سال ۱۹۹۷ بازی کرد به نام‌های «جوروا» و «آزار» که یکی کمدی بود و توسط دیوید داوان کارگردانی شد و سلمان نقش دوگانه دوقلوهایی را بازی می‌کرد که از بدو تولد از هم جدا شده بودند و دیگری یک فیلم اکشن بود که توانست در گیشه خوب عمل کند.

در سال ۱۹۹۸، سلمان در پنج فیلم مختلف بازی کرد. اولین فیلم او یک فیلم کمدی عاشقانه به نام «پیار کیا تو درنا کیا» بود که نقش مقابل او را کاجول بر عهده داشت. این فیلم یکی از بزرگترین موفقیت‌ترین فیلم‌های ان سال در باکس افیس محسوب می‌شود. این موفقیت تا حدودی با درام «جب پیار کیسی سه هوتاهه» تداوم یافت. سلمان خان نقش مرد جوانی را بازی کرد که کودکی را به فرزندی قبول کرده بود و مسئولیت آن را پذیرفته بود و ادعا می‌کرد که فرزندش است. بازی سلمان در این فیلم موجب گشت تا نکات مثبتی برای وی به همراه داشته باشد و انتقادات مثبتی را نیز از طرف منتقدان ایجاد نماید. وی این سال را با بازی در فیلم داره یه اتفاقایی میفته تکمیل کرد که کارگردان آن کارن جوهر بود. سلمان با بازی در این فیلم توانست جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کند.

در سال ۱۹۹۹، سلمان خان در سه فیلم به نام‌های "هم سات سات هه" و "هم دل دچوکه صنم" و " بیوی نامبر وان " بازی کرد که در فیلم "بیوی نامبر وان " نقش روبروی سلمان خان بر عهده کاریشما کاپور بود و توانستند دومین فیلم پر فروش سال را رقم بزنند و همراه با کاگردان معروف سورج و یک تیم از بازیگران بزرگ نیز توانست با فیلم"هم سات سات هه" پر فروش‌ترین فیلم سال را به دست آورد و همچنین برای فیلم "هم دل دچوکه صنم" توانست کاندید بهترین بازیگر مرد در جشنواره فیلم فیر شود.

دهه ۲۰۰۰

در سال ۲۰۰۰، سلمان خان در فیلم‌های «هر دیل جو پیار کرگا» و «چوری چوری چوبکه چوبکه» بازی کرد. موضوع فیلم دوم در مورد زایمان میانجی بود. سلمان در این فیلم نقش یک مرد صنعتگر ثروتمند را بازی می‌کرد که پس از ناباروری همسرش از یک مادر میانجی بهره گرفت. انتقاداتی به نقش پیچیده و عجیب او در این فیلم شکل گرفت و گزارش زیادی ایجاد شد که این نقش با دیگر نقش‌های قبلی او تفاوت زیادی دارد و اعتراضات زیادی به فیلم شد به‌طوری‌که حتی نسخه قاچاق فیلم در حالی که فیلم روی پرده بود منتشر شد و در کل فیلم از تمام جوایز جشنواره‌ها حذف شد و سینماها نیز کاهش پیدا کردند.

در سال ۲۰۰۲، با یک وقفه، در فیلم "هم تومهار هه صنم " درخشید. او در سال ۲۰۰۳ در فیلم "تره نام" بازی کرد و در مورد بازی وی، تاران چنین بیان داشت: سلمان خان در نقشی که داشت استثنایی ظاهر شد و کاملاً با آن نقش سازگاری داشت. او در سکانسهایی که پر از تشویش و نگرانی بود خوب ظاهر شد. او نقش فرد شکننده و حساسی را بازی کرد که وضعیت نامناسبی داشت. طغیان‌های احساسی او عالی هستند. همین مسئله باعث گردید تا فیلم مذکور در گیشه فروش خوبی داشته باشد. وی همچنین در کمدی‌هایی چون "موجسه شادی کروگی" در سال ۲۰۰۴ و "نو انتری" در سال ۲۰۰۵ شرکت داشت و در سال ۲۰۰۶ در دو فیلم "جان من" و "بابل" بازی کرد. سلمان خان سال ۲۰۰۷ را با فیلم "سلام عشق" شروع کرد که در داخل هند نتوانست زیاد موفق عمل کند ولی در خارج از هند استقبال خوبی از فیلم شد. فیلم بعدی او "پارتنر" بود که فروش خوبی در گیشه داشت و توانست بلاک باستر شود. وی سپس در فیلم هالیوودی با نام Marigold ظاهر شد که داستان عشقی یک مرد هندی با یک زن آمریکایی بود. سلمان خان مجری فصل دوم برنامه تلویزیونی "داس کا دام " در سال ۲۰۰۹ شد که به مراتب موفق تر از فصل اول که در سال ۲۰۰۸ انجام گرفت ظاهر شد این برنامه تلویزیونی برای Sony Entertainment Television بوده و TRPهای بالایی را به خود اختصاص داد و بر اساس گزارش‌ها، این برنامه به Sony TV کمک کرد تا در رتبه‌بندی تلویزیون هند به جایگاه سوم دست پیدا کند. اولین فیلم سلمان در سال ۲۰۰۹ فیلم "وانتد" نام داشت که توسط Prabhu Deva کارگردانی شد که توانست دومین فیلم پر فروش سال ۲۰۰۹ لقب بگیرد و با فروش نود کروری خود توانست لقب سوپر هیت را به دست آورد. در همان سال، سلمان در دو فیلم دیگر ظاهر شد به نام‌های لندن دریمز و آقا و خانم کانا که لندن دریمز چندان فروش خوبی نداشت و Main Aurr Mrs Khanna در سرتاسر ۲۱ کرور (۲۱۰ میلیون) کسب کرد.

دهه ۲۰۱۰

اولین فیلم منتشر شده سلمان خان در سال ۲۰۱۰، فیلمی از انیل شرما با نام «ویر» است که از لحاظ تجاری و انتقادی در هند ناموفق بود. فیلم بعدی سلمان خان، «دبنگ» بود که توسط برادر سلمان خان ارباز تولید شد و در دهم سپتامبر ۲۰۱۰ پخش شد. این فیلم توانست رکورد فروش در گیشه را بشکند. به خاطر بازی مناسب سلمان خان در این فیلم، وی توانست جایزه Star Screen را برای بهترین بازیگر و جایزه Stardust Award برای بهترین بازیگر سال، دریافت کند و برای ششمین بار کاندید جایزه فیلم فیر برای بهترین بازیگر شد. آنوپام چوپرا از NDTV دربارهٔ بازی سلمان خان می‌نویسد: این نفش، نقش تمام عمر است و سلمان خان همچون یک مرد گرسنه آن را بلعید. او به خوبی در این نقش جایگزین شد، با آن وفق پیدا کرد و با آن زندگی کرد. این فیلم به‌طور کلی، بررسی مثبت را به همراه داشت و پس از انتشار، چندین رکورد در باکس آفیس را شکست. این فیلم، یک رکورد دیگر در باکس آفیس بجا گذاشت و درآمدی در حدود ۸۰٫۸۷ کرور در هفته اول بدست آورد و در نتیجه، به بالاترین رکورد فروش در هفته اول سینمای بالیوود تبدیل شد و از رکورد قبلی خود پیشی گرفت. «دبنگ» درآمد ناخالصی در حدود ۲۱۵ کرور، در سراسر جهان و باکس آفیس کسب کرد و باکس آفیس هند، آن را به عنوان یک بمب دارای قدرت تخریبی تمام وقت، اعلام کرد و فیلم ال تایم بلاک باستر لقب گرفت. این فیلم پرفروش‌ترین فیلم سال ۲۰۱۰ بالیوود بود که با حساب زمان حال چهارمین فیلم پرفروش بالیوود در تمام دوران، است. این فیلم بعدها به زبان تامیل و تلوگو بازسازی شد.

اولین فیلم منتشر شده خان در سال ۲۰۱۱، فیلمی به نام " ردی " بود. اولین سکانس این فیلم در ۵ آوریل ۲۰۱۱ پرده برداری شد، در حالی که تریلر آن، در تاریخ ۱۵ آوریل ۲۰۱۱ منتشر شد. این فیلم در تاریخ ۳ ژوئن ۲۰۱۱ منتشر شد. پس از انتشار، این فیلم، دومین فیلم پرفروش روز افتتاحیه، و همچنین به عنوان دومین فیلم پرفروش آخر هفته بالیوود، پس از "دبنگ" تبدیل شد. همچنین، رکورد دومین فیلم پرفروش بالیوود در سال ۲۰۱۱ و سومین فیلم پرفروش بالیوود که تاکنون پخش شده بود را به دست آورد که بعداً به رتبه چهارم نزول کرد. این فیلم چندین رکورد باکس آفیس را شکست و به عنوان چهارمین فیلم پرفروش بالیوود در تمام دوران، رکورد خود را ثبت کرد. سپس سلمان در فیلم "بادیگارد" ظاهر شد. پس از انتشار، فیلم، با فروش خوبش توانست به لقب ال تایم بلاک باستر برسد و با عملکرد خان و دریافت نظر مساعد منتقدان، در نتیجه، آن را به دومین فیلم پرفروش بالیوود در آن زمان، تبدیل کرد. این فیلم سومین فیلم پرفروش بالیوود در سال ۲۰۱۲ شد. برای عملکردش در فیلم "بادیگارد"، خان جایزه استارد را به عنوان ستاره سال مرد، دریافت کرد (و برای هفتمین بار، نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد شد).

انتشار اولین فیلم سلمان خان در سال ۲۰۱۲، فیلم «اک تا تایگر»، بود؛ که بعد از تکمیل فیلم‌نامه پیش تولید این فیلم در نیمه دوم سال ۲۰۱۰ آغاز شد. اصول عکاسی آن در سپتامبر ۲۰۱۱، آغاز و در ژوئن ۲۰۱۲ به پایان رسید. این فیلم در پنج کشور در سه قاره متفاوت فیلمبرداری شد که خود یک رکورد محسوب می‌شود. در ابتدا، برای انتشار در ژوئن ۲۰۱۲ برنامه‌ریزی شده بود، اما این فیلم با تأخیر مواجه و در تاریخ ۱۵ اوت ۲۰۱۲، هم‌زمان با روز استقلال هند، پخش شد. این فیلم، واکنش‌های مثبت مختلفی از منتقدان را بدست آورد. این فیلم در ادامه، به دومین فیلم پرفروش بالیوود، با درآمد ناخالص بیش از ۳۰۰ کرور (۵۴٫۶ میلیون دلار آمریکا) در سراسر جهان، تبدیل شد و خود را به عنوان اولین همکاری سلمان با یاش راج معرفی کرد که موفق‌ترین فیلم این شرکت نیز حساب می‌شود. پس از انتشار، این فیلم، چندین رکورد مختلف را ثبت کرد. رکورد اولین فیلم پرفروش در روز اول را با درآمدی در حدود ۳۲٫۹۲ کرور را ثبت کرد و به این ترتیب، به عنوان پرفروش‌ترین فیلم در روز اول، در تاریخ سینمای هند و بزرگترین مجموعه در یک روز را به خود اختصاص داد. این فیلم همچنین، رکورد افتتاحیه آخر هفته پرفروش را بخود اختصاص داد (سه روز اول انتشار) (هفت روز اول انتشار). این فیلم همچنین، به عنوان پرفروشترین فیلم تاریخ سینما در ماه اوت انتخاب شد. با اکتساب ۳۰۷ کرور در سراسر جهان، این فیلم به دومین فیلم پرفروش بالیوود در تمام دوران تبدیل شد.

دومین فیلم منتشر شده سلمان خان در سال ۲۰۱۲، "دبنگ ۲" است که دنباله "دبنگ"، با تولید ارباز خان بود. "دبنگ۲"، یک افتتاحیه بسیار خوب داشت و در نمایش تکی، عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت. این فیلم، در روز افتتاح خود، درآمدی در حدود ۱۹٫۲۱ کرور (۳٫۵ میلیون دلار آمریکا) کسب کرد و به بزرگترین فیلم غیر تعطیلات آخر هفته در هند تبدیل شد.

سلمان در سال ۲۰۱۳ هیچ فیلمی رو برای اکران نداشت و سال ۲۰۱۳ رو ترجیح داد استراحت کند؛ و در ادمه درسال۲۰۱۴ در فیلم «جی هو» و «کیک» به ایفای نقش پرداخت که هر دو فیلم کیک و جی هو با فروش خوبی همراه شدند. فیلم کیک فروشی بالغ بر ۲۵۰ کرور و جی هو نیز فروشی نزدیک به ۱۷۰ کرور داشت. در سال ۲۰۱۵ در فیلم «باجرنگی بایجان» به همراه کارینا کاپور در آن به ایفای نقش پرداخت. این فیلم دومین فیلمی بود که کبیر خان کارگردان فیلم‌های سلمان خان را بر عهده داشت. این فیلم در چندین کشور جهان اکران شده‌است و حتی در سال ۲۰۱۸ بعد از ۳ سال در سینماهای چین به روی پردهٔ سینماها رفت. این فیلم اولین فیلم ۳۰۰ کروری خان بود. در ادامه سلمان فیلم عاشقانه «پریم راتان دن پایو» را داشت ولی نتوانست به فروش ۳۰۰ کرور برسد برخی دلیل اصلی این مسئله را عاشقانه شهارخ خان و کاجول (دیلواله) می‌دانند که آن هم در گیشه بسیار عالی عمل کرد. در سال ۲۰۱۶ تنها سلمان یک فیلم را در کارنامه کاری خود دارد و آن فیلم «سلطان» است این فیلم در شرکت یاش راج فیلم ساخت این فیلم دومین همکاری با یاش راج است و کارگردانی این فیلم را علی عباس ظفر بر عهده داشت، سلطان دومین فیلم ۳۰۰ کروری خان بود که قبل از باجرنگی بایجان در چین به روی پرد سینماها رفت. سلمان در این فیلم نقش یک ورزشکار را بر عهده داشت و برای این فیلم کلی وزن کم و زیاد کرد. فیلم سلطان سلمان خان یکی از فیلم‌های پر فروش بالیوود است. لقب این فیلم blockbuster است.

در سال ۲۰۱۷ سلمان خان با بازی در فیلم تیوبلایت ظاهر شد. تیوبلایت که طرفدارانش انتظارات زیادی داشتن که عملی نشد. این فیلم به کارگردانی کبیرخان و بازیگری سهیل خان بود؛ و فروش متوسطی داشت. این فیلم افتتاحیه خوبی داشت اما رفته رفته بیننده‌ها کم‌تر شود؛ و در نهایت با ۱۲۱ میلیون کرور تبدیل شد. لقب این فیلم در سایتهای هندی زیر متوسط می‌باشد.

سلمان خان دلیل خوب عمل نکردن تیوبلایت در گیشه را اینگونه بیان کرد:مشکل تاریخ اکران فیلم بود مردم در روز عید به سینماها می‌آیند تا فیلم شاد ببینند و خوشحال شوند. نه اینکه بیایند و با دیدن فیلمی احساسی مثل تیوبلایت گریه کنند. من به عوامل فیلم گفتم تاریخ اکران را تغیر دهند ولی کسی به من گوش نکرد و نتیجه‌اش این شد.

خان بعد از تیوبلایت سراغ تایگر زنده است رفت. این فیلم در کریسمس ۲۰۱۷ روی پرده سینما رفت و رکورد بهترین فروش سال را رقم زد. در نخستین روز اکرانش رکورد پرفروش‌ترین آغاز روز غیر

تعطیل کل بالیوود را شکست؛ و به تنهای صاحب این لقب شد. وی اولین بازیگری است که دارای سه فیلم ۳۰۰ کروری (باجرنگی بایجان و سلطان و تایگر زنده است) هست. تایگر زنده است در حالزبلاذلققیلتهیسسیاابژسصسباتر

حاضر پرفروش‌ترین فیلم خان و سومین فیلم پرفروش هند است. این فیلم به کارگردانی عباس علی ظفر بود. وی در این فیلم نقش یک مأمور را بازی می‌کند که در دل داعش می‌رود؛ و

به کمک همسرش زویا ۲۵ اسیر پرستار هندی را نجات می‌دهد. این دومین همکاری سلمان خان با عباس علی ظفر خان بود. لقب این فیلم در سایتهای هندی blockbuster می‌باشد.

بعد از تایگر زنده است سلمان به سراغ فیلم مسابقه ۳ رفت، این فیلم که رمو دسوزا کارگردانی آن را به عهده داشت علی‌رغم پر ستاره بودن فیلم مانند تیوبلایت افتتاحیه ای عالی داشت ولی رفته رفته از بینندگان آن کم شد و این فیلم هم با فروشی حدود ۱۷۰ کرور به کار خود پایان داد. و این راهم باید گفت که این فیلم با فروش خود از جمع فروش دوسری قبلی خود بیشتر فروش داشت که البته باز هم یک شکست تجاری محسوب می‌شد.

خان دهه دوم قرن ۲۱ را با دو فیلم بهارات و دبنگ ۳ به اتمام رساند، بهارات در تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۱۹ یعنی در روز عید فطر اکران و با استقبال خوب مردم رو به رو شد. فیلم دبنگ ۳ نیز در ۲۰ دسامبر سال ۲۰۱۹ روی پرده رفت. نظر منتقدان نسبت به دبنگ ۳ اکثراً منفی بود.

زندگی شخصی

او در آپارتمانی در مومبای بندرا زندگی می‌کند. او همچنین ۱۵۰ جریب زمین در پانول دارد که دارای سه خانه ویلایی، استخر و سالن ورزشی است.

سلمان در سال ۱۹۹۹، رابطه دوستی با هنرپیشه زن بالیوود آیشواریا رای را آغاز کرد و بعدها نامزد شدند اما در سال ۲۰۰۳ از هم جدا شدند. سلمان خان در سال ۲۰۰۵ وارد رابطه با کاترینا کایف شد و پس چندین سال رابطه جدی به دلیل وجود داشتن رابطه‌ای بین کاترینا کایف و رانبیر کاپور رابطه بین آن‌ها در سال ۲۰۱۰ تمام شد. سلمان از اتمام این رابطه ضربه روحی خورد ولی سلمان خان هنوز رابطه دوستی خود را با کاترینا کایف از بین نبرده و حتی بعد از جدایشان آن‌ها در فیلم موفق یک ببر همبازی شدند.

او همچنین در طی مدت حرفه بازیگری به فعالیت‌های انسان دوستانه و خیریه پرداخته‌است. در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۷، سلمان خان از طرف موزه Madame Tussaud پیشنهادی دریافت کرد تا نمونه‌ای از پیکره مومی با طرح خود او را ارائه دهد. در ۱۵ ژانویه سال ۲۰۰۸ بود که پیکره مومی شکلی از سلمان خان در این موزه نصب گردید. وی چهارمین بازیگر و هنرپیشه هندی است که پیکره مومی شکل وی در موزه دارد.

ماجرای تصادف و محکومیت به پنج سال زندان

در سال ۲۰۱۵ میلادی، دادگاهی در هند سلمان خان، ستاره سینمای بالیوود را به جرم کشتن یک مرد بی‌خانمان در جریان یک تصادف رانندگی در سال ۲۰۰۲ به پنج سال حبس محکوم کرد. سلمان خان متهم بود که در سال ۲۰۰۲ در مومبای (بمبئی) پس از زیر گرفتن پنج بی‌خانمان از صحنه گریخته‌است.

سلمان خان در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۵ به دلیل عدم وجود شواهد کافی از تمام اتهامات تبرئه شد.

ماجرای شکار غیرقانونی گونه حفاظت شده از نوعی غزال کمیاب

در سال ۲۰۱۶ او به خاطر شکار غیرقانونی در سال ۱۹۹۸ مورد محاکمه قرار گرفت و تبرئه شد. اما در سال ۲۰۱۸ سلمان خان به خطر شکار غیرقانونی چند راس آهوی کمیاب حفاظت شده که در سال ۱۹۹۸ که در پشت صحنه فیلم ما با هم هستیم در ایالت گجرات هند انجام داده بود، مجرم شناخته شد. در دادگاه بدوی او را به دلیل شکار غیرقانونی این نوع نادر از غزال به ۵ سال زندان و پرداخت ۱۰ هزار روپیه(۱۵۴ دلار) محکوم کرد. در این دادگاه همچنین چهار بازیگر دیگر به اتهام مشارکت در کشتار این حیوانات تحت پیگرد قرار گرفتند.

دادگاه به سلمان خان اجازه داده تا علیه حکم صادره درخواست تجدید نظر بدهد اما به گفته خبرنگاران او حداقل باید چند روزی را در زندان بگذراند. در حالی که دیگر بازیگران همراه او شامل سیف علی خان، سونالی، تابو و نیلام کوتاری بی‌گناه شناخته شده‌اند، یک انجمن حمایت از حیوانات اعلام کرده قصد دارد دادخواستی برای مجرم شناخته شدن آن‌ها نیز ارائه کند.^[۱۰] او چند روز بعد با قید وثیقه آزاد شد.

بشردوستی

سلمان خان در طول حرفه خود در چندین مؤسسه خیریه مشارکت داشته‌است. او یک NGO به نام Being Human (انسان بودن) را بنیان‌گذاری کرد که تی شرت و سایر محصولات را به‌طور آن لاین و از مغازه‌ها به فروش می‌رساند؛ که تمام درآمد حاصل از فروش تی شرت‌ها، صرف هدف ارزشمند حمایت از افراد محروم خواهد شد. مؤسسه Being Human یک انجمن خیریه به ثبت رسیده‌است که توسط سلمان خان برپا شده تا به رفاه محرومان کمک کند. اوایل شکل‌گیری این انجمن، سلمان خان با پول خودش این بنیاد را ایجاد و هزینه آن را تأمین کرد. او در سال ۲۰۱۱، شرکت تولیدی خود به نام محصولات SKBH را راه‌اندازی کرد. (Salman Khan Being Human Productions). پولی که از راه تهیه فیلم بدست می‌آید به مؤسسه Being Human اهدا خواهد شد. نخستین فیلم ساخته شده تحت این عنوان، فیلم کمدی برای کودکان به نام Chillar Party بود که ۳ جایزه ملی را کسب کرد، جایزه برای بهترین فیلم کودکان، بهترین فیلم نامه غیر اقتباسی و جایزه Child Artist. اره والا سلمان در ژانویه ۲۰۱۲، پیشنهاد پرداخت مبلغ ۴ میلیون روپیه (۷۲۸۰۰ دلار آمریکا) را برای آزاد کردن حدود ۴۰۰ زندانی از ۶۳ زندان در ایالت Uttar Pradesh از طریق NGO خود را داد. زندانیان، دوره زندان را تمام کرده بودند اما به دلایل اقتصادی توانایی پرداخت جریمه قانونی برای اتهامات خود را نداشتند.

تبلیغات نام تجاری

سلمان خان خیلی قبل تر از این که وارد صنعت فیلم و سینما شود، وقتی برای دوچرخه‌های Hero Honda و پیراهن‌های Double Bull تبلیغ می‌کرد به عنوان یک نام تجاری شناخته می‌شد. او حتی پس از این که یک سوپراستار شود، هرگز علاقه‌ای در تبلیغ خودش به عنوان یک نام تجاری نشان نداد اما در سال ۲۰۰۲ قراردادی با Thums Up امضاء کرد و تا زمان اتمام قرارداد، همکاریش را ادامه داد. بعداً آکشی کومار جانشین سلمان خان شد. او سپس سفیر نام تجاری نوشابه غیر الکلی به نام Mountain Dew شد که قراردادش با این برند در ماه دسامبر ۲۰۱۰ خاتمه یافت و او حالا دوباره Thums Up را تبلیغ می‌کند. او همچنین سفیر نام تجاری برای وب سایت مسافرتی Yatra.com شده که او را تبدیل به یک سهامدار کرد. او همچنین چهره تبلیغاتی History Channel و نام تجاری جدید برای موتور سیکلت‌های Suzuki است، او قبلاً قراردادی با Red Tape Shoes امضاء کرد و اکنون در حال امضای قراردادی با Relaxo Hawaii است. سلمان خان همچنین سفیر نام تجاری یک برند مواد پاک‌کننده به نام Wheel است. او همچنین برای تبلیغ Chlormint نام تجاری یک آدامس، همراه با برادرش Sohail Khan ظاهر شده‌است. این بازیگر علاوه بر نام تجاری Dixcy Scott و تبلت BlackBerry Playbook برای نام تجاری جواهرات Sangini نیز تبلیغ کرده‌است. بیسکوئیت «تایگر» تازه‌ترین قرارداد سلمان است. او همچنین چهره تبلیغاتی Revital در Yuvraj Singh شده‌است. او به غیر از این نام‌های تجاری، تبلیغاتRotomac Pen و SF Sonic Batteries (باتری صوتی) را بر عهده دارد. او هم‌اکنون دارنده چندین کمپانی خیریه به نام‌های:Being Human و Salman Khan Films وBeing Strong است تمامی حقوق این کمپانی‌ها صرف امور خیریه می‌شود

فیلم‌شناسی

فیلم‌های سلمان خان:

احسان علیخانی (زادهٔ ۱۵ آبان ۱۳۶۱) تهیه‌کننده، مجری تلویزیونی، دستیار کارگردان و کارگردان اهل ایران است.

او فارغ‌التحصیل رشتهٔ مدیریت بازرگانی از دانشگاه تهران است. نخستین برنامهٔ زنده‌ای که به عنوان مجری فعالیت کرده‌است در سال ۱۳۸۰ بوده‌است. او اجراهای برنامه‌هایی مانند صبح آمد، ماه عسل، سه ستاره، بهار نارنج، عصر جدید و… را برعهده داشته‌است. نخستین بار در برنامه تلویزیونی «پسرهای ایرونی» به عنوان مجری، جلوی دوربین رفت و پس از اجرای برنامه «جزر و مد» با برنامهٔ ماه عسل یک چهره شد. وی در حال حاضر فعالیت خود را در تلویزیون به عنوان کارگردان، تهیه‌کننده و مجری یک برنامهٔ استعدادیابی به نام عصر جدید ادامه می‌دهد که تاکنون دو فصل از آن ساخته و پخش شده‌است. علیخانی تجربه سرمایه‌گذاری-تهیه‌کنندگی در فیلم‌های سینمایی بدون تاریخ بدون امضا و برف آخر را در کارنامه دارد که اولی محصول برادران جلیلوند(وحید جلیلوند و علی جلیلوند) بود و دومی را هم حسن مصطفوی مدیر تولید شهرزاد۲ تهیه کرده‌است.

شروع فعالیت

او در دفتر یکی از فیلمسازان به عنوان یکی از اعضای گروه صحنه و دستیار کارگردان فعالیتش را آغاز کرد، سپس به تلویزیون وارد شد و به ساخت کارهای تبلیغاتی، تیزرسازی و مستندهای کوتاه مشغول شد. نخستین بار در برنامه تلویزیونی «پسرهای ایرونی» به عنوان مجری، جلوی دوربین رفت و بعد از اجرای برنامه «جزر و مد» با «ماه عسل» یک چهره شد. 

بازیگری

او در سریال پرونده‌های مجهول به کارگردانی جمال شورجه هم کار بازیگری را برعهده داشت و هم دستیار کارگردان بود. می‌گوید نقش خیلی بدی داشتم و به عنوان مواد فروش پارک، نقش اول‌های سریال را معتاد می‌کردم.

• پرونده‌های مجهول (۱۳۸۰ جمال شورجه) شبکه ۲

اجرا و برنامه‌سازی

• عصر جدید «مجری و تهیه‌کنندهٔ برنامه» (شبکه ۳)
• استودیو عصر جدید «مجری و تهیه‌کنندهٔ برنامه» (شبکه ۳)
• هشتگ عصر جدید «مجری و تهیه‌کنندهٔ برنامه» (شبکه ۳)
• عصر جدید «مجری و تهیه‌کنندهٔ برنامه» (ویژه برنامهٔ تحویل سال ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ شبکه ۳)
• مستند عصر جدید «مجری، تهیه‌کننده و کارگردان مستند» (شبکه ۳)
• عصر جدید آنلاین «تهیه‌کنندهٔ برنامه» (روبیکا)
• بهار نارنج «مجری و تهیه‌کنندهٔ برنامه» (ویژه برنامهٔ تحویل سال ۱۳۹۷ شبکه ۳)
• تهیه‌کنندهٔ فیلم سینمایی (بدون تاریخ، بدون امضاء) - ۱۳۹۵
• ماه عسل (۱۳۸۶، ۱۳۸۷، ۱۳۸۸، ۱۳۹۰، ۱۳۹۲، ۱۳۹۳، ۱۳۹۴، ۱۳۹۵، ۱۳۹۶، ۱۳۹۷)
• طراح، تهیه‌کننده و مجری برنامهٔ ماه عسل (ویژه برنامهٔ ماه رمضان شبکه سه) سال‌های ۱۳۹۲، ۱۳۹۳، ۱۳۹۴، ۱۳۹۵، ۱۳۹۶، ۱۳۹۷
• سه ستاره «مجری و تهیه‌کنندهٔ برنامه» (ویژه برنامهٔ انتخاب بهترین‌های تلویزیون در سال‌های ۱۳۹۳، ۱۳۹۵، ۱۳۹۶ از نگاه مردم)
• سه ستاره (۱۳۹۳)
• تهیه‌کننده و مجری ویژه برنامهٔ تحویل سال شبکه سه از سال ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۸
• پشت صحنه (۱۳۹۱، ۱۳۹۲)
• بهار نارنج (ویژه برنامهٔ تحویل سال ۱۳۹۴)
• دو نیمه سیب (۱۳۹۰، ۱۳۹۱، ۱۳۹۲)
• جزر و مد (۱۳۸۴، ۱۳۸۵)
• صبح آمد (۱۳۸۳)
• صبح بخیر ایران
• پسرای ایرونی (تابستان ۱۳۸۳)
• قله‌های افتخار
• باشگاه مهرورزان
• تهیه‌کنندهٔ برنامه‌های محرمانه - عطر بارون – مثل هیچ‌کس – نور بالا – لطفاً ملاحظه شود
• کارگردانی مستندهای شیخ بهایی – المپیاد فیزیک اصفهان
• کارگردانی ۲ دورهٔ جشن سالگرد شبکه سه
• کارگردانی ۲ دورهٔ جشن قهرمان قهرمانان
• بیستمین جشن حافظ «مجری مراسم»

جوایز

لی جن فان (به چینی: 李振藩) مشهور به بروس لی (Bruce Lee؛ زاده ۲۷ نوامبر ۱۹۴۰ – درگذشت ۲۰ ژوئیه ۱۹۷۳) استاد هنرهای رزمی چینی، بازیگر فیلم‌های اکشن، استاد فلسفه، نظریه‌پرداز و بنیان‌گذار روش رزمی جیت کان دو (جیت به معنای دفاع و کان به معنای حمله و دو در واقع هماهنگ‌کننده بین دفاع و حمله) یکی از مدرن‌ترین سبک‌های کونگ فو یا ووشو اهل آمریکا و هنگ کنگ بود. بسیاری او را یکی از تأثیرگذارترین انسان‌های قرن بیستم و یک نماد در فرهنگ عامه می‌دانند. از وی به عنوان بزرگترین رزمی کار تاریخ یاد می‌شود. او همچنین پدر دو بازیگر به نام‌های براندون لی و شانون لی بود.

لی، در محله چینی‌های سانفرانسیسکو در کالیفرنیا به دنیا آمد اما در هنگ کنگ بزرگ شد و در ۱۸ سالگی دوباره برای تحصیل در دانشگاه به سانفرانسیسکو بازگشت. فیلم‌های رزمی که او در سینمای هالیوودی و سینمای هنگ کنگ بازی کرد موجب ارتقای سطح فیلمهای رزمی هنگ کنگ شده و تحسین عامه را برانگیخت و موجی از علاقه‌مندی به فیلم‌های هنرهای رزمی چینی (ووشو) را در جهان غرب به وجود آورد. کارگردانی و جو فیلم‌های او هم بر روی هنرهای رزمی و هم بر روی فیلم‌های رزمی چه در هنگ کنگ و چه در بقیه جهان تأثیر گذاشت.

بروس لی، به یک چهره نمادین، تبدیل شد به خصوص برای چینی‌ها، زیرا در فیلم‌هایش به عنوان افتخار ملی برای چین و ملی‌گرایی چینی ظاهر شد.

بروس لی از ۱۳ سالگی، شاگرد ییپ من استاد وینگ چون کونگ فو شد. پس از ورود به آمریکا آموزش هنر رزمی خود با نام جان فن کونگ‌فو را آغاز کرد. او هرچند در وینگ چون آموزش دیده بود اما به پیروی از یک سبک اعتقاد نداشت و معتقد به استفاده از بهترین تکنیک‌ها از سبک‌های مختلف رزمی بود. از آن جایی که به مطالعهٔ فراوان در خصوص انواع سبک‌های رزمی می‌پرداخت ازآن رو با تمامی سبک‌های مبارزهٔ غربی و شرقی آشنایی کامل داشت. «اگر انسانی با چهار دست و چهار پا به دنیا آمد می‌توان گفت که ضربات به شکل پیچیده‌ای قابل تولید است، لذا تا زمانی که این‌گونه نشده فنون کاربردی و اساسی به همین شکل خواهد بود» و بروس این هنر رزمی را با نام «جیت کان دو» و بدون پیشوند و پسوند نام‌گذاری کرد

مراحل اولیه زندگی

بروس لی، در ۲۷ نوامبر سال ۱۹۴۰ ساعت اژدها بین ساعت ۷ تا ۹ صبح در سال اژدها طبق تقویم طالع‌بینی چینی در یک بیمارستان چینی در محله چینی‌های سانفرانسیسکو به دنیا آمد. پدرش لی هو چون (Lee Hoi-Chuen) (李海泉) چینی بود؛ و مادر کاتولیکش گریس هو از چینیهای آلمانی تبار بود. وقتی بروس لی، سه ماه داشت، والدینش به هنگ کنگ برگشتند.

نام‌ها

نام کوچک کانتونی بروس لی، جان فان (Jun Fan) بود. وقتی بروس لی متولد شد، نام انگلیسی بروس (Bruce) به نظر می‌رسد توسط پزشک یا پرستار بیمارستان، «ماری گلاور» بر روی بروس لی گذاشته شد. اگرچه خانم لی در بدو امر چندان به فکر گذاشتن اسم انگلیسی روی نوزادش نبود ولی این نام را متناسب انگاشت و با نام پزشک گلاور موافقت کرد. به هر حال نام انگلیسی او هرگز به همراه نام فامیلی او استفاده نشد تا این که در یک دبستان که یکی از بخش‌های کالج لاسال (یک دبیرستان در هنگ کنگ) بود در ۱۰ یا ۱۲ سالگی ثبت نام کرد و بعداً در دبستانی دیگر. (کالج فرانسیس خاویر در کولون) که در آنجا لی به نمایندگی تیم بوکس در مسابقات بین مدارس برگزیده می‌شود.

هنرمندی

فلسفه

بروسلی به عنوان یک هنرپیشه رزمی بسیار مشهور است، اما او درام و فلسفه آسیایی و غربی را نیز در طول زندگی و البته زمانی که در دانشگاه واشینگتن بود خوانده بود. او سطح مطالعه بالایی داشت و یک کتابخانه گسترده از متون فلسفی و البته موضوعات هنرهای رزمی داشت. او معتقد بود که هر دانشی سرانجام به خودآگاهی خواهد انجامید و گفته بود که شیوه انتخابی او برای شناخت خودش هنرهای رزمی بوده. تسلطهای او شامل تائوئیسم، جیدوئیسم، بودائیسم بودند. از طرف دیگر، فلسفه لی به شدت در تضاد با جهان‌بینی محافظه کار مورد حمایت کنفسیوس‌گرایی بود. جان لیتل عنوان می‌کند که لی یک آتئیست (خداناباور) بود. زمانی که در سال ۱۹۷۲ دربارهٔ وابستگی مذهبی از او پرسیده شد، پاسخ داد «هیچ کس». همچنین از او پرسیده شد که آیا به خدا اعتقاد دارد و پاسخ داد «کاملاً صریح بگویم،من اینگونه نیستم»

اشعار

در کنار هنرهای رزمی و فلسفه که روی جنبه فیزیکی و آگاهی فردی برای صداقت و اصول تمرکز دارند، لی اشعاری نیز سرود که احساس او صحنه‌ای از زندگی او را به‌طور جامع منعکس می‌کرد.^[۲۰]

بازیگری

پدر بروس لی هوی چون یک ستاره مشهور اپرای کانتون بود؛ لذا بروس لی از طریق پدرش وارد سینما شد و وقتی کودک بود در چند فیلم سیاه و سفید کوتاه بازی کرد. لی اولین نقشش را به عنوان نوزاد در کالسکه بازی کرد. وقتی که او ۱۸ سال داشت ۱۲ فیلم بازی کرده بود.

در ۱۹۵۹–۱۹۶۴ در ایالات متحده بروس لی سودای بازی کردن در فیلمها را از سر به در کرده و هنرهای رزمی را پیگیری کرد.

آغاز کار و ورود به هنرهای رزمی

اولین آشنایی بروس با هنرهای رزمی توسط پدرش - لی هوی چون- صورت گرفت. او در ابتدا مهارت‌های پایه‌ای در سبک تای چی را از پدرش فرا گرفت. سی فوی بروس لی یعنی استاد بزرگ وینگ چون - ییپ من - همکار و دوست پدر او بود. بروس از سن ۱۳ تا ۱۸ سالگی تحت تعلیم استاد هنگ کنگی خویش ییپ من بود.

مانند اکثر مدارس هنرهای رزمی چینی در آن زمان، کلاس‌های سیفو ییپ من توسط شاگردان ارشد و درجه بالا اداره می‌شد. یکی از شاگردان ارشد ییپ من «وانگ شون لئونگ» بود. بر طبق گفته‌ها او بیشترین تأثیر را بر کونگ فوی وینگ چونِ بروس لی داشته‌است. پس از اینکه تعدادی از شاگردان ییپ من به دلیل بعضی آداب و رسوم چینی از آموزش به بروس لی خودداری کردند، ییپ من به‌طور خصوصی شروع به آموزش بروس لی کرد. بروس همچنین بوکس غربی را نیز یادگرفت و مسابقه فینال قهرمانی بوکس در سال ۱۹۵۸ را با ناک اوت کردن «گری الم» که قهرمان سه بارهٔ مسابقات بود، در راند سوم به پایان رساند. قبل از مسابقهٔ نهایی بروس سه حریف قبلی اش را مستقیماً در همان راند اول ناک اوت کرده بود. به‌علاوه بروس تکنیک‌های شمشیرزنی غربی را از برادرش «پیتر لی» - که قهرمان شمشیرزنی در زمان خودش بود- یادگرفت و گارد مبارزات خود راکه الهام گرفته از همان سبک شمشیر زنی غربی بود، پیش‌برد.

ورود به ایالات متحده آمریکا

بروس لی در سن ۱۸ سالگی به منظور فرار از تبهکاران و تنها با ۱۰۰ دلار با کشتی وارد ایالات متحده آمریکا شده و با کمک رئیس رستورانی که در آن کار می‌کرد در مدرسه فنی ادیسون ثبت نام کرد. سپس با پیشنهاد مشاور خود به تحصیل در رشته فلسفه مشغول گردید.

آموزش کونگ فو به غیر چینی‌ها

بروس لی در ابتدای ورودش به آمریکا و برای تأمین هزینه تحصیلش ناگزیر در رستوران کار می‌کرد اما چون آشپز آن رستوران با او مخالف بود مجبور شد از آن جا خارج شود و به کار پخش روزنامه در سطح شهر پرداخت و شب‌ها نیز مشغول درس خواندن بود تا بتواند در دانشگاه واشینگتن قبول شود.

جان فان کونگ فو

بروس لی آموزش هنرهای رزمی در آمریکا را از سال ۱۹۶۰ شروع کرد. در آغاز کار او وینگ چون آموزش می‌داد. هنری که بر پایه برداشت‌ها و آموخته‌هایش در هنگ کنگ بود. جان فان کونگ فو (که معنای لغوی آن کونگ فوی بروس لی است) در واقع نامی بود که بروس لی بر روی هنر رزمی خودش گذاشته بود، که اساساً روش تعدیل یافته او در وینگ چون بود. نخستین شاگرد بروس یک جودو کار به نام «جس گلاور» بود که بعدها دستیار او شد. پیش از نقل مکان به کالیفرنیا، لی اولین مدرسهَ هنرهای رزمی اش را در سیاتل با نام «مؤسسهٔ جان فان کونگ فوی لی» افتتاح کرد. لی همچنین روش لگد زنی اش، که شامل لگد مستقیم یونگ چون و لگد قدرتی کونگ فوی شائولین شمالی می‌شد را ارتقاء بخشید.

اما پس از مدتی با مخالفت چینی‌های مقیم آمریکا مواجه گشت و آن‌ها از وی خواستند دست از آموزش به خارجی‌ها بردارد؛ اما بروس لی در تصمیمش مصمم بود و آن‌ها برای تعطیل کردن باشگاه وی مبارزی ماهر به نام «وانگ جک مان» را به منظور مبارزه با بروس لی فرستادند که در این مبارزه وانگ به سختی شکست خورد.

اجرای چند حرکت نمایشی و مقدمه‌ای بر مطرح شدن بروس لی در ایالات متحده

بروس لی بعد از آموزش تصمیم به شرکت در مسابقات کاراته و نشان دادن توانایی‌های خود در هنرهای رزمی گرفت. بدین منظور در سال ۱۹۶۴ در سالن ورزشی لانگ بیچ با اجرای چند حرکت نمایشی با سرعت و قدرتی خیره‌کننده نامش بر سر زبان‌ها افتاد.

ورود به سینما

بعد از نمایش لانگ بیچ یک کارگردان که اتفاقاً در سالن حضور داشت به ملاقات بروس لی رفت و از وی خواست در سریال «زنبور سبز» به ایفای نقش بپردازد و بروس هم پذیرفت و این مقدمه‌ای شد برای ورود بروس لی به سینما. (البته بروس لی در کودکی نیز در چند فیلم ایفای نقش کرده بود چون پدر او بازیگری هنگ کنگی بود او در ۶ ماهگی گریم شد و نقش شاهزاده را بازی کرد و در ۶ سالگی نقش کودک دزدی را و در ۱۱ سالگی فیلم غازهای وحشی را بازی کرد)

ابداع سبک جیت کان دو

به دلیل عدم دسترسی به سیفو «ییپ من» که در هنگ کنگ زندگی می‌کرد، بروس لی نمی‌توانست وینگ چون را ادامه دهد، هنر اصیلی که حالا تنها در اختیار استادش بود، اما بروس هنوز مشتاقانه به دنبال یادگیری وینگ چون بود تا جایی که او حتی پس از بازگشت به هنگ کنگ به استاد ییپ من پیشنهاد خرید یک آپارتمان شخصی داد … در مصاحبه استاد بزرگ وینگ چون «لو مان کام» که یکی از همرزمان بروس لی در کلاس استاد ییپ من بوده، می‌خوانیم:

شما این شانس را داشتید که در کنار بروس لی باشید، چه ارتباطی با او برقرار کرده بودید؟

- اغلب با هم تمرین می‌کردیم، به ویژه در چی سائو. بروس لی از من جوان تر بود. وقتی هنگ کنگ را ترک کرد، کار آموزی خود را نزد ییپ من به پایان نرسانده بود. یک روز که دیگر معروف شده بود به هنگ کنگ برگشت و از ییپ من خواست تا کار آموزی اش را به پایان برساند، اما چون خیلی مشغول بود نمی‌توانست در هنگ کنگ بماند.

بروس لی از ییپ من خواست به او نشان دهد که چگونه می‌تواند با آدمک چوبی تمرین کند، زیرا او می‌خواست در فیلم‌هایش از آدمک چوبی استفاده کند. در عوض او پیشنهاد یک آپارتمان را به ییپ من -که آدم پولداری نبود- داد. اما ییپ من پیشنهاد او را رد کرد و گفت:

اگر می‌خواهی کونگ فوی مرا یاد بگیری به کلاسم بیا (منبع مجله رزم‌آور شماره ۱۳۵)

{البته بعدها بروس لی ضعف‌هایی از این سبک اصیل پیدا کرد. پی بردن به این ضعف‌ها و اصلاح آن‌ها مقدمه‌ای شد بر ابداع سبک مخصوص خودش: جیت کان دو}

ایده‌های جیت کان دو در سال ۱۹۶۵ در ذهن بروس لی متولد شد. مبارزه با وان جک مان تأثیر بسزایی بر فلسفه مبارزه بروس لی گذاشت. با آن که بروس حریفش را به طرز فجیعی شکست داد، اما معتقد بود که آن مبارزه بیشتر از حد معمول طول کشیده و او نتوانسته‌است آنطور که انتظار دارد از تکنیک‌های وینگ چون استفاده کند، به‌علاوه او دیگر نمی‌توانست به یادگیری و تکمیل هنر رزمی وینگ چون بپردازد چون فرسخ‌ها از استادش دور بود.

او به سیستمی احتیاج داشت تا به شکوفایی هرچه بیشتر داشته‌هایش بپردازد. به همین خاطر با تأکید بر «کاربردی بودن، انعطاف‌پذیری، سرعت و کارآمدی» به توسعهٔ سیستم جدیدی پرداخت. او شروع به استفاده از روش‌های آموزشی متفاوتی کرد: بدنسازی برای افزایش قدرت، دویدن برای افزایش استقامت، تمرینات کششی برای انعطاف‌پذیری و بسیاری از روش‌های دیگر که او دائماً در حال منطبق کردن با سیستمش بود.

لی بر آنچه که «روش بی روشی» می‌نامیدش بسیار تأکید داشت. ایده‌ای که بیانگر رهایی از روش‌های فرمالیته -همان سبک‌های سنتی- بود. بروس لی احساس می‌کرد سیستمی که او «جان فان کونگ فو» نامیده‌است، محدودکننده‌است و به همین خاطر آن را به آنچه که با نام جیت کان دو توصیفش کرد، تغییر شکل داد. نامی که بعدها از مطرح کردن آن اظهار پشیمانی کرد چون از نام جیت کان دو نیز ویژگی‌های خاصی برداشت می‌شد که هر سبکی به نوبه خود ادعا می‌کرد، درحالیکه ایدهٔ هنر رزمی او خروج از هر گونه عوامل محدودکننده بود.

بازگشت به هنگ کنگ و تصمیم در ایفای نقش در چند فیلم

بروس لی بعد از بازی در چند سریال و فیلم سینمایی مانند سریال زنبور سبز، فیلم سینمایی مارلو، مجموعه تلویزیونی لانگ استریت و… در آمریکا تصمیم گرفت به هنگ گنگ بازگردد و برای هم میهنانش نیز چند فیلم بازی کند که بلافاصله با استقبال شرکت‌های فیلم‌سازی روبه رو شد اول فیلم راهب کوهتانگ و توسط استودیو گلدن هاروست و کارگردانی «لو وی» کارگردان معروف چینی به ایفای نقش در فیلم‌های رئیس بزرگ و ضربه نهایی پرداخت که این فیلم‌ها رکورد فروش تمامی فیلم‌های هنگ کنگی را شکست.

بعد از این فیلم‌ها همه به این نتیجه رسیدند که بدون شک بروس لی برترین رزمی کار دنیاست. سپس بروس لی خود تصمیم گرفت فیلم بسازد بدین منظور در سال ۱۹۷۲ شرکت فیلمسازی خود به نام «شرکت فیلمسازی کنکورد» را دایر کرد و خود کارگردانی فیلم «راه اژدها» یا «بازگشت اژدها» را به عهده گرفت. این فیلم در هنگ کنگ مجدداً رکورد فروش فیلم‌های قبلی بروس را شکست.

در این دوران بروس لی با موج پیشنهادهای شرکت‌های فیلم‌سازی مواجه گشت و وی در چهارمین فیلم معروف خود «بازی مرگ» به ایفای نقش پرداخت. در این فیلم توسط دشمنانش زخمی گشت اما به دلیل فوت ناگهانی بروس لی فیلم ناتمام باقی‌ماند.

مطرح شدن در سراسر جهان و ایفای نقش در هالیوود

بعد از موفقیت بروس لی در هنگ کنگ هالیوود به سراغ بروس لی آمد و کمپانی برادران وارنر از وی در خواست کرد که در فیلم «اژدها وارد می‌شود» به ایفای نقش بپردازد به همین دلیل بروس لی «بازی مرگ» را رها کرده و در «اژدها وارد می‌شود» که اولین فیلم جهانی وی به‌شمار می‌رفت به ایفای نقش پرداخت.

مرگ

در سال ۱۹۷۰ بروسلی به دلیل تمرینات سنگین به بیماری فتق دیسک بین‌مهره‌ای دچار می‌شود. پزشک او را از ادامه ورزش منع کرده بود اما او با تزریق موضعی کورتیزون درد ناشی از این بیماری را کنترل می‌کرد.

بروس تنها دو ماه قبل از مرگ در هنگام انجام دوبله برخی دیالوگ‌های فیلم اژدها وارد می‌شود در استودیو گلدن هاروست واقع در هنگ کنگ دچار سردرد و سپس صرع می‌شود که سریعاً به بیمارستان باپتیست هنگ کنگ منتقل شده و پزشکان مشکل او را تجمع بیش از حد آب در فضای داخل سلولی یا خارج سلولی در مغز (ادم مغزی) تشخیص می‌دهند. در روز مرگ بروسلی نیز همین علائم مجدد بر او تکرار می‌شود

بروس با تهیه‌کننده فیلم ریموندجو در ساعت ۲ بعدازظهر روز ۲۰ ژوئیه ۱۹۷۳ قرار داشت.

آن دو در مورد ساخت فیلم بازی مرگ با یکدیگر مشورت کردند و تا ساعت ۴ بعدازظهر با هم صحبت کردند و بعد به خانه بتی تینگچی بازیگر تایوانی الاصل که نقش اصلی زن فیلم بازی مرگ را داشت رفتند. بعد از ساعتی چو آنجا را ترک می‌کند و بروس و بتی با هم شام می‌خورند.

در آنجا بروس احساس سردرد می‌کند و بتی یک قرص Eguagesic (آسپرین قوی) به او می‌دهد. حدود ساعت ۷ شب بروس به خواب می‌رود. چو به خانه بتی تلفن می‌زند تا با بروس حرف بزند اما بتی می‌گوید بروس به خواب عمیقی رفته و نمی‌تواند او را بیدار کند. بلافاصله او را به بیمارستان می‌رسانند. پزشکان به معاینه دقیق می‌پردازند. او به کما رفته بود بعد از مدت کوتاهی نیز حتی نفس هم نمی‌کشید. پزشکان متوجه شدند که مغزش تورم دارد. وزن مغز او از ۱۴۰۰ به ۱۵۷۵ گرم رسیده بود.

هیچ‌یک از رگ‌های خونی بسته یا پاره نشده بود. تمام اعضا و جوارح بدن مورد معاینه قرار گرفته و کالبد شکافی شد. در معده‌اش همان قرص آسپرین قوی بود که بتی به او داده بود. علاوه بر این چند دانه شاهدانه در معده‌اش یافت شد که مشخص نشد این شاهدانه‌ها را از دست چه کسی خورده‌است. عده‌ای از پزشکان معتقد بودند که شاهدانه‌ها به زهر آغشته شده بود و همین امر سبب مرگ وی شده‌است. اما پزشک اصلی او معتقد بود که به دلیل خوردن آسپرین قوی، دچار تورم مغزی شده‌است.

همسرش لیندا می‌گفت: او هیچ‌گاه دوست نداشت عمر طولانی داشته باشد. زیرا او نمی‌توانست تحمل کند که قدرت بدنیش با کهولت سن روز به روز تحلیل رود. بروس لی می‌گفت اگر من باید فردا بمیرم هیچ شکایتی ندارم. من به آرزوهایم دست یافته‌ام و در دنیا آنچه را که می‌خواستم انجام داده‌ام. از زندگی انتظار بیشتری ندارم. قبر او در سیاتل آمریکا در خیابان گارفیلد می‌باشد در هنگام مرگ بروس لی پسرش برندان لی ۸ سال داشت که ۲۰ سال بعد از مرگ پدرش یعنی در سن ۲۸ سالگی او به طرز مشکوکی در گذشت؛ قبر او نیز در کنار قبر پدرش است.

در سال ۲۰۱۷ در مستند «اتوپسی، پاتولوژیست قانونی» محصول شبکه رلز، دکتر مایکل هانتر با بررسی دقیق تر مدارک کالبد شکافی بروسلی این تئوری را مطرح می‌کند که بروسلی به دلیل عوارض مصرف بیش از حد کورتیزون بجهت تسکین درد ناشی از بیماری فتق دیسک بین‌مهره‌ای که به مدت سه سال آن را خودسرانه تزریق می‌کرد درگذشته‌است. در این مستند به نقل از یکی از فیلمبرداران فیلم اژدها وارد می‌شود این‌طور نقل می‌شود که در هنگام ضبط فیلم گاهی رنگ چهره بروسلی از حالت طبیعی به رنگ قرمز تیره درمی‌آمده که باعث نگرانی اعضا گروه می‌شده‌است. مدارکی نیز آورده می‌شود که بروسلی برای کاهش استرس کاری از گیاه شاه‌دانه ماری‌جوآنا استفاده می‌کرده‌است.

فیلم‌شناسی

سینمایی

تلویزیون

بازی ویدئویی

چان کُونگ سانگ (به چینی: 陳港生) (زاده ۷ آوریل ۱۹۵۴ در هنگ کنگ) مشهور به جکی چان؛ رزمی‌کار حرفه‌ای در رشته‌های هاپکیدو و ووشو، هنرپیشه، کارگردان، تهیه‌کننده، فیلم‌نامه‌نویس، بدل‌کار، خواننده و صداپیشه اهل چین است. او به‌خاطر ایفای نقش در فیلم‌های کمدی-اکشن مشهور است.

زندگی‌نامه

«جکی چان» بازیگر معروف فیلم‌های اکشن در سال ۱۹۵۴ در هنگ کنگ به‌دنیا آمد. پدرش «چارلز چان» و مادرش «لی‌لی چان» در سفارت فرانسه درهنگ‌کنگ کار می‌کردند.

نام جکی چان از زمانی بر روی او گذاشته شد؛ که او در استرالیا کار می‌کرد و مردم و صاحب کار او را جکی صدا می‌زدند.

وضعیت مالی خانواده چان آن‌قدر نامناسب بود که آنان می‌خواستند جکی پنج ساله را در برابر هزار و پانصد دلار به یک دکتر انگلیسی بفروشند، اما از کارشان منصرف شدند و تصمیم گرفتند برای یافتن کار بهتر به استرالیا مهاجرت کنند. اما جکی را در سن هفت سالگی به یک پانسیون در هنگ‌کنگ فرستادند.

جکی از هفت سالگی به مدت ده سال، یعنی تا سال ۱۹۷۱ نزد استادی به‌نام «یوشان یوان» عملیات آکروبات، کونگ‌فو، اپرای چینی، پانتومیم و آواز را آموخت. ۸ ساله بود که در فیلم «هفت شانس کوچولو» نقش کوتاهی را بازی کرد. سپس به‌عنوان بازیگر خردسال در فیلم‌های موزیکال هنگ کنگی فعالیت داشت. او در خیابان مشاهیر آمریکا و خیابانی در هنگ کنگ دارای ستاره است. جکی چان به ۱۱ زبان ازجمله: اسپانیایی، انگلیسی، فرانسوی، ژاپنی، روسی و آلمانی تسلط کامل دارد.

کارها

جکی چان در ابتدای ورود به حرفه فیلم‌سازی در فیلم‌های اژدها وارد می‌شود و خشم اژدهای بروس لی به عنوان سیاهی‌لشکر و بدل‌کار ایفای نقش نمود. زندگی‌نامه جکی چان اولین تجربه بازیگری وی در بزرگسالی در سال ۱۹۷۱ بود که فیلم «ببر کوچک کانتون» نام داشت. او در سال ۱۹۷۲ در فیلم «خشم اژدها» که یکی از فیلم‌های مشهور بروس لی بود، به‌عنوان بدل کار بازی کرد. البته در صحنه‌ای که مرتفع‌ترین سقوط سینمایی آسیا بود، جان سالم به‌در برد. او در این سال در فیلم پرفروش «مار در سایه عقاب» و کمدی کونگ‌فوی «استاد مست» را بازی کرد و خود را به‌عنوان مشهورترین ستاره هنرهای رزمی آسیا پس از بروس‌لی تثبیت کرد. در سال ۱۹۸۰ برای اولین بار در یک فیلم آمریکایی به نام «نزاع بزرگ» ظاهر شد.

در سال ۱۹۸۶ سومین فیلم پرفروش دهه ۸۰ هنگ کنگ را با نام «شمشیر خدایان» بازی کرد. در همین فیلم بود که هنگام یک بدل‌کاری در زمان فیلمبرداری در یوگسلاوی سقوط کرد و استخوان جمجمه‌اش خرد شد و تحت عمل جراحی مغز قرار گرفت. جکی چان در سال ۱۹۹۵ در هنگام بازی درفیلم «جنجال در شهر» مچ پایش شکست. او تاکنون در بیش از ۱۵۰ فیلم بازی کرده‌است. جکی چان هنرپیشه فیلم‌های اکشن سینمای آمریکا، از سوی سازمان ملل متحد به‌عنوان سفیر حسن نیت صندوق حمایت از کودکان بی‌سرپرست (یونیسف) و انجمن کمک به کودکان مبتلا به بیماری ایدز این سازمان انتخاب شد.

جکی چان یک شرکت تولیدی پیراهن و بلوز مردانه تأسیس کرده‌است. نام خط تولید لباس مردانه وی متشکل از دو حرف نام خود او می‌باشد و بر روی پیراهن‌های شرکت تولیدی جکی چان طرحی از اژدهای چینی حک شده‌است. او در روز افتتاح شرکت تولیدی‌اش چندین پیراهن به هنرمندان هالیوودی هدیه داد. جکی چان می‌گوید: می‌خواهد همه طرح‌های بلوزهایش برگرفته از معیارها و آداب و سنن چینی باشد و از تصاویر غربی استفاده نکند.

او که بدل کاری‌های فیلم‌هایش را خودش انجام می‌داد، بدل کاری‌هایی که آنقدر خطرناک بودند که شرکت‌های بیمه حاضر به بیمه کردن آن نبودند در نهایت در سال ۲۰۱۲ در مراسمی اعلام کرد که دیگر بدل کاری انجام نمی‌دهد.^{[نیازمند منبع]}

وی همچنین در مجموعه فیلم‌های پاندای کونگ فوکار گویندگی نقش استاد میمون را بر عهده داشته‌است.

دستمزد

چان در سال ۲۰۱۶ با درآمد خالص بیش از ۶۱ میلیون دلار بعد از دواین (راک) جانسون پولسازترین بازیگر مرد جهان بود. همچنین او با دارایی خالص بیش از ۴۰۰ میلیون دلار جزو ثروتمندترین بازیگران هالیوودی محسوب می‌شود.

فیلم‌شناسی

جان سی ریلی (به انگلیسی: John C. Reilly) (زاده ۲۴ مه ۱۹۶۵) بازیگر، خواننده، کمدین، تهیه‌کننده آمریکایی است.

از فیلم‌های معروفی که او در آن ایفای نقش کرده می‌توان به فیلم‌های ساعت‌ها و روزهای تندر و چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد اشاره کرد.

فیلم‌شناسی

فهرست برخی از فیلم‌هایی که جان سی ریلی در آنها به ایفای نقش پرداخته‌است:

• ساعت‌ها
• کشتار
• روزهای تندر
• هوانورد
• باید دربارهٔ کوین صحبت کنیم
• سایروس
• شیکاگو
• سیرک عجایب: دستیار یک شبح
• رالف خرابکار
• آب تیره
• جورجیا
• یکه و تنها
• شب‌های عیاشی
• خط باریک سرخ
• مگنولیا
• نگهبانان کهکشان
• برادرخوانده
• سدار راپیدز
• هشت سخت
• مرد اضافی
• کونگ: جزیره جمجمه
• کاملاً طوفانی
• به عشق مسابقه
• دار و دسته‌های نیویورکی
• برادران سیسترز
• هرگز بوسیده نشده
• همراهان
• دولورس کلیبورن
• مهمانی سالگرد ازدواج
• خرچنگ (فیلم)
• تاکسی شیکاگو

ادوارد هَریسون نورتون (انگلیسی: Edward Harrison Norton؛ زادهٔ ۱۸ اوت ۱۹۶۹) بازیگر و فیلم‌ساز آمریکایی است. او جایزه‌ها و نامزدهای بسیاری از جمله یک جایزهٔ گلدن گلوب و سه نامزدی جایزهٔ اسکار دریافت کرده‌است.

او اولین بار در سال ۱۹۹۶، برای بازی در فیلم ترس کهن (۱۹۹۶) نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده و یک سال بعد برای ایفای نقش در فیلم تاریخ مجهول آمریکا نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. حفظ ایمان (۲۰۰۰) نخستین فیلمی است که وی کارگردانی کرده‌است. وی برای بازی در فیلم مرد روی ماه مدنظر بود اما به دلیل حضورش در فیلم باشگاه مبارزه این نقش به جیم کری رسید. او از سال ۲۰۱۰ سفیر صلح سازمان ملل در موضوع تنوع زیستی است.

سال‌های نخست زندگی

ادوارد نورتون در ۱۸ اوت سال ۱۹۶۹ میلادی در بوستون ایالت ماساچوست متولد شد. مادرش معلم زبان انگلیسی و پدرش حافظ محیط زیست در آسیا بود. مادر وی در سال ۱۹۹۷ بر اثر تومور مغزی درگذشت.

در سال ۱۹۸۷ از دبیرستان واید لیک کلمبیا، مریلند فارغ‌التحصیل شد. او در دانشگاه ییل در کنار افرادی همچون ران لیوینگستون و پل جیاماتی مشغول فعالیت بود، تا اینکه در سال ۱۹۹۱ با مدرک کارشناسی در رشته تاریخ فارغ‌التحصیل شد. بعد از آن نورتون به‌عنوان مشاور اقتصادی در شرکت پدربزرگش در اوساکای کشور ژاپن کار می‌کرد. او حتی قادر است تا حدی ژاپنی صحبت کند.

زندگی شخصی

نورتون در سال ۲۰۱۲ با شانا رابرتسون (انگلیسی: Shauna Robertson) تهیه‌کننده فیلم اهل کانادا ازدواج کرده‌است. آنها یک فرزند به نام اطلس دارند که در سال ۲۰۱۳ متولد شد.

ادوارد از پذیرفتن شهرتش بیزار است. او می‌گوید: «اگر روزی نتوانم سوار مترو شوم دچار حملهٔ قلبی می‌شوم.» او به عنوان یک دوستدار محیط زیست شناخته شده‌است و وقت و هزینهٔ زیادی را صرف منابع تجدیدپذیر کرده‌است. نورتون در نیویورک زندگی می‌کند. در مهٔ ۲۰۱۰ وب‌گاهی به نام Crowdrise که کمک می‌کند تا برای امور خیریه پول جمع کند راه‌اندازی کرد.

جوایز و نامزدی‌ها

• نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم: تاریخ مجهول آمریکا
• نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم: ترس کهن و بردمن
• برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم: ترس کهن
• نامزد دریافت بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم: ترس کهن در سال ۱۹۹۶

فیلم‌شناسی

کریس الیوت (انگلیسی: Chris Elliott؛ زادهٔ ۳۱ مهٔ ۱۹۶۰) هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا است. وی از سال ۱۹۸۳ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده‌است.

از فیلم‌هایی که وی در آن نقش داشته است، می‌توان به دیکتاتور، روز دوم ماه فوریه، یه چیزی راجع به مری هست، سردسته، سلول قهرمان، بازنویسی و پسر ملوان اشاره کرد.

بن کینگزلی ( متولد ۳۱ دسامبر ۱۹۴۳) بازیگر انگلیسی برنده جایزه اسکار است او از سال ۱۹۶۶- تاکنون مشغول بازیگری بوده است. 

اوایل زندگی

با نام کریشنا پاندیت باهنجی در ۳۱ دسامبر ۱۹۴۳ در اسننتون، شمال یورکشایر متولد شد، مادرش بازیگر و مدل آنا لینا ماری (نیوز گودمن؛ ۲۰۱۰–۱۹۱۴) وپدرش دکتر رحیم الله هارجی بانجی (۱۹۱۴–۱۹۶۸)بود. پدر وی در منطقه حفاظت شده آفریقای شرقی (که بعداً در سال ۱۹۲۰ به مستعمره و حمایت از کنیا تبدیل شد) متولد شد وهندی بود. پدربزرگ پدری وی یک تاجر موفق ادویه بود که از هندوستان به سلطنت زنگبار نقل مکان کرده بود، جایی که پدر کینگزلی در آنجا زندگی می‌کرد تا اینکه در سن ۱۴ سالگی به انگلیس نقل مکان کرد. کینگزلی در پندلبوری، لنکاوی بزرگ شد و در مدرسه گرامر منچستر تحصیل کرد .

ازدواج و خانواده

بن کینگزلی چهار بار ازدواج کرده صاحب چهار فرزند است. توماس بانجی و جاسمین بانجی، از همسر اولش آنجلا مورانت (به انگلیسی: Angela Morant) و ادموند کینگزلی و فردیناند کینگزلی، از همسر دومش آلیسون سادکلیف (به انگلیسی: Alison Sutcliffe). او در سال ۲۰۰۵ پس از مشاهده عکسهایی از بوسیدن همسر سومش الکساندرا کریستمن (به انگلیسی: Alexandra Christmann) توسط مردی در اینترنت، از او جدا شد. در ۳ سپتامبر ۲۰۰۷، کینگزلی برای چهارمین بار با بازیگر برزیلی دانیلا لاوندر (به انگلیسی: Daniela Lavender) ازدواج کرد.

جوایز

او با بیش از ۵۰ سال سابقه در حرفه بازیگری، نامزد و برنده جوایز بیشماری بوده است. ازجمله چهار بار نامزدی و یکبار دریافت جایزه اسکار برای فیلم گاندی، یک جایزه گرمی، دو جایزه گلدن گلوب و یک جایزه بفتا.

کینگزلی به دلیل بازیگری در نقش مهاتما گاندی در فیلم گاندی در سال ۱۹۸۲ بیشتر شناخته شده است که در ۵۵مین دوره جوایز اسکار موفق به دریافت آن شد. مطابق کتاب رکوردهای گینس حضور نزدیک به ۳۳۰٬۰۰۰ سیاهی لشکر در سکانس مراسم تشییع در این فیلم، بیشترین تعداد افراد حاضر در یک فیلم بوده‌است.

کینگزلی در سال ۲۰۰۲ به پاس یک عمر فعالیت در عرصه سینما و صنعت فیلم بریتانیا موفق به اخذ نشان شوالیه (به انگلیسی: Sir) از سوی ملکه انگلیس گردید. همچنین در سال ۲۰۱۰ در پیاده رو مشاهیر هالیوود ستاره ای به وی اعطاء گردید. در سال ۲۰۱۳ او موفق به دریافت جایزه بفتا گردید.

گزیدهٔ نقش‌آفرینی‌ها

جوایز و افتخارات

• نامزد بفتای بهترین بازیگر مکمل مرد برای فیلم فهرست شیندلر
• اسکار بازیگر نقش اول برای فیلم گاندی

مگان دنیس فاکس (به انگلیسی: Megan Denise Fox) (زاده ۱۶ مهٔ ۱۹۸۶) هنرپیشه و مدل اهل ایالات متحده آمریکا است. او حرفه بازیگری خود را از سال ۲۰۰۱ با چند نقش فرعی در چند فیلم و سریال آغاز کرد. فاکس با بازی در نقش میکائلا بانس در فیلم اکشن پرفروش تبدیل‌شوندگان (۲۰۰۷) به شهرت جهانی رسید. او این نقش را در دنباله فیلم، تبدیل‌شوندگان: انتقام فالن (۲۰۰۹) تکرار کرد. وی نقش اپریل اونیل را در فیلم اکشن ابرقهرمانی لاک‌پشت‌های نینجای نوجوان جهش‌یافته (۲۰۱۴) و دنباله آن لاک‌پشت‌های نینجای نوجوان جهش‌یافته: خارج از سایه‌ها (۲۰۱۶) بازی کرد. فاکس همچنین در پنجمین و ششمین فصل از مجموعه تلویزیونی دختر جدید در نقش ریگان لوکاس بازی کرد.

فاکس همچنین به عنوان یکی از نمادهای جذابیت نیز مطرح شده‌است و در مجله‌هایی مانند ماکسیم، رولینگ استون و اف‌اچ‌ام ظاهر شده‌است.

کودکی و نوجوانی

فاکس در ۱۶ مه ۱۹۸۶ در اوک ریج، تنسی زاده شد. والدین او گلوریا دارلنس و فرانکلین توماس فاکس هستند. مگان کودکی خود را در روکوود، تنسی سپری کرد. پدر او افسر عفو مشروط بود و مادر او وقتی فاکس ۳ سال داشت از پدر او جدا شد. مادر او دوباره ازدواج کرد و فاکس و خواهر تازه‌اش با مادرش و ناپدری‌اش تونی توناچیو بزرگ شدند.او بسیار پنطیکاستیسم بزرگ شد؛ اما بعد، ۱۲ سال را در مدرسه کاتولیک گذراند. والدین فاکس وقتی او جوان بود از هم جدا شدند. او گفت آن دو بسیار سخت‌گیر بودند و نمی‌گذاشتند که او دوست‌پسر داشته باشد یا یک مهمان به خانه دعوت کند. او تا هنگامی که مستقل شد با مادر خود زندگی می‌کرد.

زندگی شخصی

در ژوئن ۲۰۱۲ تصویری از وی و همسرش برایان آستین گرین بر روی مجله پیپل منتشر شد که وی را در وضعیت بارداری نشان می‌داد. این دو در مه ۲۰۲۰ از یکدیگر جدا شدند.

او در حال حاضر با مشین گان کلی در رابطه است.

زندگی حرفه‌ای

مگان فاکس از سن ۵ سالگی به فراگیری هنر رقص در کینگستون، تنسی پرداخت. اما در سن ۱۳ سالگی وارد صنعت مدلینگ شد. او در این صنعت موفق بود و توانست در سال ۱۹۹۹ در کنار شماری دیگر از مدل‌ها جوایز زیادی را دریافت کند و به عنوان یک مدل زیبا و سرشناس شناخته شود. با این‌حال در ۱۷ سالگی به لس آنجلس کوچ کرد تا بتواند یک هنرپیشه پرآوازه شود.

فاکس در موزیک ویدیوی دروغ گفتنت را دوست دارم اثر ریانا و امینم، به همراه دومنیک مناگان در نقش یک زوج که درگیر رابطه عشق و تنفرند ظاهر شد.

فیلم‌شناسی

فیلم

تلویزیون

• این رفتارت را دوست دارم (۲۰۰۳)
• دو مرد و نصفی (۲۰۰۴)
• کمک (۲۰۰۴)
• تله‌فیلم جنایات مد (۲۰۰۴)
• امید و ایمان (۲۰۰۶–۲۰۰۴)
• مرغ ربات (۲۰۱۱)
• گروه عروسی (۲۰۱۲)
• دختر جدید (۲۰۱۷–۲۰۱۶)
• مستند افسانه‌های گمشده با مگان فاکس (۲۰۱۸)

جوایز و افتخارات

• نامزد جایزه اتحادیه زنان روزنامه‌نگار سینمایی
• برنده یک جایزه تمشک طلایی از ۷ نامزدی
• نامزد ۳ جوایز برگزیده کودکان نیکلودین
• نامزد ۲ جایزه سینمایی و تلویزیونی ام‌تی‌وی
• نامزد جایزه ملی فیلم انگلیس
• نامزد جایزه برگزیده مردم
• برنده ۲ جایزه اسکریم
• برنده جوایز بازی‌های ویدئویی اسپایک
• برنده ۴ جایزه برگزیده نوجوانان از ۱۰ نامزدی
• نامزد جایزه هنرمند جوان
• مگان فاکس به عنوان یکی از زیباترین زنان جهان در لیست جهانی BWC ثبت شده‌است.

آنا فاریس (به انگلیسی: Anna Kay Faris) (زاده ۲۹ نوامبر، ۱۹۷۶) بازیگر آمریکایی است. وی بیشتر به خاطر حضور در فیلم ترسناک و بازی در فیلم گمشده در ترجمه مشهور است. او به عنوان صداپیشه در فیلم پویانمایی ابری با احتمال بارش کوفته قلقلی و همچنین به عنوان مهمان ویژه در مجموعه تلویزیونی دوستان ایفای نقش کرده‌است.

فیلم‌شناسی

فیلم

مجموعه تلویزیونی

ساشا نُم بَرِون کوهِن (به انگلیسی: Sacha Noam Baron Cohen) یک بازیگر، کمدین، فیلمنامه‌نویس، دوبلور و تهیه‌کنندهٔ انگلیسی است. برون کوهن در چهار شخصیت به نام‌های: علی جی، بورات، برونو و ژنرال علاءالدین شهرت بسیاری کسب نمود. وی در نقش‌های خود با لهجهٔ خاصی سخن می‌گوید. او اصالتاً یهودی و اهل لندن است.

از معروف‌ترین نقش‌های وی، شخصیت بورات در بورات: یادگیری‌های فرهنگی آمریکا برای انجام منفعت ملت پرشکوه قزاقستان است. وی برای فیلم بورات نامزد اسکار بهترین فیلمنامه شد.

او زاده و بزرگ‌شده در یک خانوادهٔ یهودی است و نسبتاً نیز مذهبی می‌باشد. او حتی به گفتهٔ خودش قوانین خوراک حلال و حرام یهودی (کوشر) را رعایت می‌کند و نیز هر چند مدت به کنیسه می‌رود.

او همچنین کار هنری خود را در دوران جوانی از تشکیلات صهیونیستی-سوسیالیستی هبونیوم درور آغاز کرد.

زندگی شخصی

او با ایسلا فیشر در رابطه بود، آن‌ها در سال ۲۰۰۴ نامزد کردند. پس از گرایش فیشر به یهودیت، این دو در ۱۵ مارس ۲۰۱۰ در پاریس، فرانسه، در یک مراسم یهودی ازدواج کردند، آن‌ها دارای سه فرزند هستند و در لورل کانیون، در لس‌آنجلس اقامت دارند.

فیلم‌شناسی

• علی جی اینداهوس (۲۰۰۳)
• شب‌های تالادگا (۲۰۰۶)
• بورات (۲۰۰۶)
• سوئینی تاد (۲۰۰۷)
• برونو (فیلم) (۲۰۰۹)
• هوگو (۲۰۱۱)
• دیکتاتور (۲۰۱۲)
• بی‌نوایان (۲۰۱۲)
• برادران گریمزبی (۲۰۱۶)
• آلیس آنسوی آینه (۲۰۱۶)
• آمریکا کیست؟ (۲۰۱۸)
• جاسوس (مجموعه تلویزیونی) (۲۰۱۹)
• بورات ۲ (۲۰۲۰)
• دادگاه شیکاگو هفت (۲۰۲۰)
• لوکا (۲۰۲۱)